หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 925

เดิมทีสวี่ปั้นซย่ายังอยากปอกแอปเปิ้ลให้ฟังฮุ่ยอยู่ พอได้ยินคําพูดของเธอ สวี่ปั้นซย่าก็โยนแอปเปิ้ลในมือทันที

"แม่ เรื่องนี้ฉันไม่ยุ่งเด็ดขาด! แม่อยากยุ่งก็ตามใจ!"

"ฟังให้ดีนะ แม่อย่าใช้ชื่อฉันหรือหลินมั่วไปจ้างทนายเด็ดขาด พวกเราไม่สามารถทำเรื่องที่ผิดมนุษยธรรมและขาดจิตสำนึกแบบนี้ได้!"

พูดจบ สวี่ปั้นซย่าก็จากไปด้วยความโกรธ

ฟังฮุ่ยนั่งอยู่ที่เดิมด้วยสีหน้าโกรธ "ฉัน... ขาดจิตสำนึกตรงไหนกัน"

"คนเหล่านั้นตายหมดแล้ว ไม่ควรให้ความสำคัญกับคนที่ยังมีชีวิตอยู่เหรอ"

"เสวี่ยเอ๋อร์ ลูกว่า แม่พูดถูกไหม"

สวี่ตงเสวี่ยเบ้ปาก "ถูกหรือถูกมันไม่เกี่ยวกับหนู!"

"เรื่องนี้หนูก็ไม่ได้เกี่ยวด้วยอยู่ดี แม่ไม่ต้องถามหนู ยิ่งไม่ต้องมาหาหนู!"

ฟังฮุ่ยร้อนใจ "เสวี่ยเอ๋อร์ แก... แกพูดแบบนี้ได้ยังไง"

"พี่สาวแกไม่ช่วยฉัน แกก็จะไม่ช่วยฉันเหมือนกัน แล้วฉันจะทำยังไง"

"ไม่งั้น แกให้หวงเหลียงช่วยหาทนายดีๆ ให้ฉันหน่อย"

สวี่ตงเสวี่ยโบกไม้โบกมือทันที "ล้มเลิกความคิดซะเถอะ!"

"อ่อ สวี่ปั้นซย่าไม่ยอมทำเรื่องขาดจิตสำนึกแบบนี้ เลยให้พวกเราทำเหรอ"

"นี่แม่เป็นอะไรไปน่ะ ทำไมถึงไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีบ้างเลย!"

"หลานชายของแม่ฆ่าคนไปสี่คนนะ แม่ยังคิดจะช่วยเขาอีกเหรอ"

"คนตายเหล่านั้นจะทำอย่างไร ครอบครัวของพวกเขาจะทำอย่างไร"

"เรื่องนี้ ขาดจิตสำนึกจริงๆ!"

ฟังฮุ่ยตกอยู่ในความเงียบ ปากของเธอยังคงพูดว่า "นั่นคือหลานชายของแม่ เป็นลูกของน้าสาม น้าสามดีกับพวกเรามากแค่ไหน..."

สวี่ตงเสวี่ยขี้เกียจที่จะพูดกับเธอ จึงทำเป็นหูทวนลม

ตอนเที่ยง ฟังฮุ่ยฝืนตัวเองออกจากโรงพยาบาล

เธอนั่งแท็กซี่ไปสำนักงานกฎหมายต่างๆ ด้วยตัวเอง อยากช่วยอู๋ปิงหาคนมาแก้ต่าง

แต่ว่าเธอค้นหาสำนักงานกฎหมายในเมืองก่วงหยางเกือบทั่วแล้วก็ไม่มีใครรับคดีนี้

ความต้องการของฟังฮุ่ยโหดเหี้ยมเกินไปจริงๆ ต้องการให้ช่วยว่าความให้อู๋ปิงไม่ต้องรับโทษใดๆ เลย

ใครจะทำได้ล่ะ

ในที่สุดเธอก็ลดความต้องการลง และบอกว่าโทษสูงสุดของอู๋ปิงที่เธอสามารถยอมรับได้คือหนึ่งปี

ครั้งนี้เธอถูกสำนักงานเหล่านั้นไล่ออกไป