หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 990

ฟังเชี่ยนโกรธจนน้ำตาไหลออกมาเอาแต่นอนคร่ำครวญอยู่บนเตียง

สีหน้าของฟังฮุ่ยราวกับหมดหนทาง “หลินหลินทำไมกลายเป็นแบบนี้ได้ล่ะ”

ฟังเชี่ยนถอนหายใจ “ฉันก็ไม่รู้”

“ตอนที่เธอเรียนอยู่มัธยมยังดีๆ พอมาเรียนมหาลัยได้ครึ่งปีก็เป็นแบบนี้แล้ว”

“ซื้อเสื้อผ้าเครื่องสำอางใหม่ทุกวัน ทั้งการแต่งหน้าแต่งตัวไม่แพ้กันเลย”

“พอกลับไป ก็ไปอยู่ข้างนอกทั้งวันทั้งคืน”

“ไปเที่ยวข้างนอก แล้วก็กลับมาขอเงินฉัน”

“นานขนาดนี้แล้วนะที่ระหว่างเรานอกจากการขอเงินแล้วก็ไม่ได้คุยอะไรเลย”

“เฮ้อ พี่คิดว่าลูกคนนี้กลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง”

ฟังฮุ่ยขมวดคิ้ว “ต้องเป็นพวกเพื่อนที่พบเจอกันในโรงเรียนแน่นอนที่ทำให้เธอแย่ลง!”

ฟังเชี่ยนพยักหน้า แล้วถอนหายใจออกมา “เฮ้อ ฉันบอกจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ว่าไม่ให้เธอไปเดินกับคนพวกนั้น”

“เธอ…เธอไม่ยอมฟัง ฉันเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วจริงๆ…”

หลินมั่วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดเบาๆ “น้าเล็ก น้าพักฟืนให้สบายเถอะ”

“อีกสักพัก ผมจะไปดูว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น!”

ฟังเชี่ยนรีบโบกมือ “หลินมั่ว นาย…นายอย่าไปเลย…”

“พวกเพื่อนของเธอไม่รู้เป็นเป็นคนแบบไหน มีแต่คนอันธพาลเต็มไปหมด”

“นายดูสิ ฉัน…ฉันก็โดนพวกมันทำร้ายทั้งนั้น…”

หลินมั่วยิ้ม “ไม่เป็นไร!”

“อันธพาลงั้นหรอ ฮึ คนแบบนี้สมควรที่จะจัดการที่สุด!”

ฟังฮุ่ยพยักหน้า “ใช่ เชี่ยนเชี่ยน เธอไม่ต้องกังวลไป”

“ครอบครัวฉันและหลินมั่ว จัดการเรื่องนี้ได้อย่างปลอดภัย!”

หลังจากหลายๆ เหตุการณ์ผ่านเข้ามาฟังฮุ่ยก็เริ่มเปลี่ยนทัศนคติต่างๆ ที่มีต่อหลินมั่ว

แต่ว่าเธอเองก็รู้ว่าหลินมั่วมีเหลาหู่คอยช่วย

ต่อหน้าเหลาหู่ พวกคนพาลขี้โกงคงไม่ใช่แค่แมลงวันตัวน้อยหรอกใช่ไหมล่ะ!

…