หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1001

“และตอนนี้ ขอเชิญพบกับสินค้าชิ้นแรกของเราในการประมูลครั้งนี้”

“เม็ดยาคืนวิญญาณเก้าโคจร”

ถึงแม้หญิงสาวผู้นี้ไม่ได้มีการฝึกฝนที่สูงส่ง แต่กลับมีทักษะในการกระตุ้นราคาและสร้างบรรยากาศได้อย่างยอดเยี่ยม

ไม่นานนัก สินค้าหลายชิ้นก็ถูกประมูลไป

ลู่เจาเจาฟังจนเกือบจะหลับ จนกระทั่งใกล้จะจบการประมูล หญิงสาวจึงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “สินค้าชิ้นต่อไปที่จะทำการประมูลคือ ภาพวาด”

“ภาพวาดธรรมดา ไม่มีพลังศักดิ์สิทธิ์ใดๆ”

“แต่สิ่งที่ล้ำค่าคือ มันถูกวาดขึ้นด้วยมือของเทพกระบี่เจาหยาง และเมื่อเปิดออก มันจะถูกทำลาย”

“ดูเหมือนเทพกระบี่เจาหยาง ไม่อยากให้ใครเปิดมัน”

การเปิดออก หมายถึงการสูญสลาย

“สินค้าประมูลชิ้นนี้ เริ่มต้นที่หนึ่งก้อนหินวิญญาณ!” หญิงสาวยิ้มอย่างมีความสุข หนึ่งก้อนหินวิญญาณ ไม่ใช่การดูถูกเทพกระบี่เจาหยาง

แต่เป็นเพราะ คุณค่าของมันนั้นประเมินไม่ได้

“สามหมื่นศิลาวิญญาณ!”

“หกหมื่น!”

“หนึ่งแสนสองหมื่นศิลาวิญญาณ!!”

“หนึ่งแสนสองหมื่นศิลาวิญญาณ!!” ราคาประมูลสูงขึ้นเรื่อยๆ แต่ทุกสายตายังคงจับจ้องไปยังตำแหน่งชั้นบน เหยากวงและตำหนักเหอฮวนยังไม่ได้เริ่มเสนอราคา

จนกระทั่งราคาขึ้นไปถึงหกแสน เทพเหยากวง ก็กล่าวเสียงดังชัดเจนว่า “หนึ่งล้านศิลาวิญญาณ!”

เด็กสาวจากตำหนักเหอฮวนเปิดม่านขึ้น พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “หนึ่งล้านสามแสน!”

“สองล้าน!!”

ศิลาวิญญาณที่พูดออกจากปากของพวกเขา ราวกับก้อนหินไร้ค่า ทำเอาลู่เจาเจาถึงกับกุมหน้าอกตัวเองด้วยความตกใจ

“พวกใช้เงินสิ้นเปลือง! พวกใช้เงินสิ้นเปลืองทั้งนั้น! ภาพวาดผุพังราคาตั้งหลายล้านเชียวหรือ? ทำไมตอนนั้นไม่เห็นพวกเจ้ามาช่วยเหลือข้าบ้าง!”

ลู่เจาเจาทั้งโกรธทั้งเกลียด

แต่พอคิดไปคิดมา นางก็หุบปากอย่างเซ็งๆ

“สี่ล้าน แถมด้วยหญ้าไร้กังวลชั้นเลิศหนึ่งต้น!”

ทุกคนได้ยินอย่างนั้นก็ส่งเสียงฮือฮากันใหญ่

หญ้าไร้กังวล สามารถขจัดปีศาจในใจ เป็นสมบัติล้ำค่าที่ผู้บำเพ็ญตนระดับสูงต่างใฝ่ฝัน

“ยังมีใครต้องการเพิ่มราคาอีกหรือไม่?” จนกระทั่งถามไปสามครั้ง

หญิงสาวกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ภาพวาดนี้ เทพเหยากวงเป็นผู้ได้รับไป”

บรรยากาศของตำหนักเหอฮวนเงียบเหงา ประมุขตำหนักเหอฮวนเปิดม่านเผยโฉมหน้าที่แท้จริง

ทุกคนต่างตกตะลึงกับใบหน้านั้นจนตั้งสติไม่อยู่

“ทำไม หญ้าไร้กังวลใช้ไม่ได้ผลกับเจ้าแล้วหรือ?”

“กึ่งเทพ เพียงแค่ทำลายปีศาจในใจ ก็สามารถขึ้นสู่สวรรค์ได้ แต่เทพเหยากวงกลับต้องพ่ายแพ้ต่อปีศาจในใจงั้นหรือ?”

เมื่อทุกคนได้ยิน ต่างก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจกลัว

เทพเหยากวงผู้ไร้ซึ่งความต้องการทางโลก ก็มีปีศาจในใจด้วยหรือ??

องครักษ์ถือถาดมาพร้อมกับภาพวาด เหยากวงลูบไล้ภาพวาดด้วยมือทั้งสองข้าง แววตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

“ข้าโกรธมาก จึงแทงเขาด้วยกระบี่ทันที และทำให้เขาร่วงลงจากหน้าผาสัจธรรม วันรุ่งขึ้น ข้าก็อุทิศตนเอง”

ลู่เจาเจายังคงรู้สึกโกรธเคืองเมื่อพูดถึงเรื่องนี้

โกรธมากจริงๆ!

ข้าจริงใจกับเจ้ามาก ถือว่าเจ้าเป็นเพื่อนแท้ แต่เจ้ากลับลอบทำร้ายข้า! โชคดีที่ข้าไหวตัวทัน ไม่งั้นเป็นเรื่องใหญ่แน่!

หัวใจของเซี่ยอวี้โจวเต้นรัว เขาถามอย่างระมัดระวังว่า “ดอกไม้อะไร? แล้วจัดเป็นรูปอะไร?”

ลู่เจาเจาคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ดอกไม้สีแดง จัดเป็นรูปหัวใจ แน่นอนว่าต้องเป็นวิชาลับที่เป็นอันตราย! เขายังจุดเทียนล้อมรอบไว้อีกด้วย”

เซี่ยอวี้โจว…

นึกถึงตอนที่นางเล่าว่าประมุขตำหนักเหอฮวนแต่งตัวเลียนแบบนาง เขาก็หัวเราะอย่างเขินอาย

เลียนแบบเจ้า นั่นไม่ใช่การแต่งตัวตามความชอบของเจ้าหรอกหรือ?

ให้นางคิดว่าเป็นเพื่อนผู้ชาย…

เซี่ยอวี้โจว…

เห็นแววตาของนางที่ใสซื่อ บริสุทธิ์ใจ เขาก็ถอนหายใจออกมาทันที

“ข้าสงสารพวกเขาจริงๆ” เซี่ยอวี้โจวพึมพำอย่างไร้คำจะพูด

ชอบนาง ก็เหมือนชอบก้อนหิน

ไม่ว่าจะมองด้านในหรือด้านนอกก็ไม่เข้าใจอะไรเลย

ชาตินี้เพิ่งอายุสี่ขวบ ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะมีความรู้สึก!

“สุดท้าย สิ่งที่เรานำมาประมูล คิดว่า ทุกคนคงรู้อยู่แล้วกระมัง?” เสียงของหญิงสาวแผ่วเบา ทุกคนที่อยู่ในงานประมูลต่างเริ่มตื่นเต้นขึ้น