หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1027

นี่ก็ทำให้นิกายหมื่นกระบี่อยู่ภายใต้บุญคุณของนาง กลายเป็นสูงเกินเอื้อมถูกคนแหงนมอง

พันปีที่ผ่านมา เผ่าปีศาจเป็นเผ่าแรกที่บุกโจมตีนิกายหมื่นกระบี่

หัวหน้าเผ่าปีศาจเป็นปีศาจหมาป่าสวรรค์ที่สวมชุดสีดำเส้นผมดำ ปีศาจหมาป่าสวรรค์ไม่ตอบ แค่มองค้นหาในนิกายหมื่นกระบี่ เหมือนกำลังหาอะไรอยู่

“ปีศาจหมาป่าสวรรค์ช่างบังอาจ! ไม่ว่าวันนี้เจ้ามาด้วยสาเหตุอันใด โปรดออกจากนิกายหมื่นกระบี่ไปโดยเร็ว!”

เสวียนชังถูกเมิน ในใจทั้งโกรธทั้งแค้น

ครั้งก่อนเขาอยู่หอสมบัติ หนีอย่างทุลักทุเลต่อหน้าราชาปีศาจและปีศาจหมาป่าสวรรค์ ขณะนี้เห็นปีศาจหมาป่าสวรรค์ จึงขาดความมั่นใจมาก

ปีศาจหมาป่าสวรรค์ขยับสูดดม

ราชาปีศาจเข้านิกายหมื่นกระบี่ กลิ่นอายก็หายไปแล้ว

นิกายหมื่นกระบี่มีเขตแดนอาคม กลิ่นอายทุกอย่างจะถูกปิดกั้น มีเพียงอย่างเดียวก็คือทำลายเขตแดนอาคม!

ปีศาจหมาป่าสวรรค์หรี่ตาเล็กน้อย ยกนิ้วมือขึ้นปัดเบาๆ

“โจมตี!” ไม่ต้องมีเหตุผลใดๆ

ราชาของพวกเขาอยู่ที่นี่!

“หลานชายเจ้ากล้ารึ!” เสวียนชังโกรธจนคิ้วหนาตั้งแล้ว

เขตแดนอาคมป้องกันนิกายเปิดออกแล้ว เหล่าปีศาจนับไม่ถ้วนพุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่เกรงกลัวความตายแม้แต่น้อย

เขตแดนอาคมนิกายหมื่นกระบี่แข็งแกร่งมั่นคง แต่นั่นเป็นตอนที่ลู่เจาเจายังมีชีวิตอยู่

ตอนนี้เขตแดนอาคมต้านมาพันปีแล้ว ผู้อาวุโสนิกายไม่กล้าประมาท “ศิษย์ในนิกายทุกคนฟังคำสั่ง ตามข้าไปรับมือศัตรู! ห้ามไม่ให้เผ่าปีศาจก้าวเข้านิกายหมื่นกระบี่ของข้าแม้แต่ก้าวเดียว!”

“ขอรับ!” ผู้ฝึกกระบี่นับไม่ถ้วนต่อสู้กับเผ่าปีศาจอย่างดุเดือด

ในอากาศฟ้าแลบฟ้าร้อง อาวุธวิเศษนับไม่ถ้วนระเบิดออก เซี่ยอวี้โจวตกใจจนหลบไปอยู่ข้างหลังเจาเจา

“เผ่าปีศาจมานิกายหมื่นกระบี่ทำไม?”

“ถึงแม้เผ่าปีศาจจะมีนิสัยโลภ แต่หลายปีมากแล้วที่ไม่เคยรุกรานโลกภายนอกยิ่งใหญ่แบบนี้” ราชครูค่อนข้างตกใจอยู่บ้าง

แต่ข่าวลือแดนมารก็ไม่แม่นยำ

ครั้งก่อนยังมีข่าวลือ ราชาของแดนมารไม่รู้หายตัวไปไหน

ผลปรากฏว่า ไม่กี่วันก่อนยังปรากฏตัวที่หอสมบัติ

ลู่เจาเจาครุ่นคิดพักหนึ่ง นัยน์ตาลึกซึ้ง เด็กอายุสี่ขวบแสร้งพูดเสียงทุ้มต่ำ “พุ่งเป้ามาที่ข้า”

ข้าเพิ่งเข้านิกายหมื่นกระบี่ตอนกลางวัน ตอนกลางคืนก็บุกโจมตี!

หรือสถานะของข้าถูกเปิดเผยแล้ว?

ราชครู??

“พี่จู๋มั่วพวกเขาล้วนเก่งสู้ท่านไม่ได้......” อาอู๋ราวกับหงส์แดงเพลิงตัวหนึ่ง มักจะบินวนอยู่ข้างหูของเขา

จู๋มั่วหลุดขำอยู่ในใจ บนใบหน้าไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ

ผู้หญิง เหอะ!

องค์หญิงเผ่าหงส์ที่อยู่เหนือมวลชน แต่งตัวออกงาน แต่กลายเป็นภรรยาที่ไม่มีใครต้องการในสามดินแดน

นางยิ้มสวย ลู่เจาเจาตกใจจนตัวสั่น

“พี่จู๋มั่วพูดถูกต้อง นางไม่ถูกรัก สมควรเป็นภรรยาถูกทิ้ง”

“พี่จู๋มั่ว ท่านแต่งงานกับข้าดีหรือไม่? วันนั้นท่านช่วยชีวิตอาอู๋ อาอู๋ก็คิดถึงท่านตลอดเวลา” อาอู๋หน้าด้านหน้าทนเกาะติดอยู่ข้างกายเขา

ลู่เจาเจาหลบอยู่ในที่มืด หมดทางช่วยแล้ว จู๋มั่ว เคราะห์ครั้งนี้ สมน้ำหน้าที่หลบไม่พ้น

ยึดครองไข่มุกของคนเขา ยังทำร้ายคนเขาขายหน้าในวันแต่งงาน เคราะห์ครั้งนี้ เจ้ามีความผิด!

จู๋มั่วสองมือกอดอก มองก็ไม่ยอมมองนาง

แต่อาอู๋ไม่ท้อใจสักนิด

“ไอ้หยา เขตแดนอาคมเป็นรูใหญ่แล้ว!” เซี่ยอวี้โจวชี้ไปบนรูใหญ่ที่เขตแดนอาคม ตกใจจนตะโกนเสียงดัง

“พวกเราหนีกันเถอะ อีกเดี๋ยวเผ่าปีศาจก็เข้ามาแล้ว”

ปลายจมูกเสวียนชังมีเม็ดเหงื่อ “ประมุขออกด่านหรือยัง?”

ศิษย์ข้างหลังร้อนใจเจือเสียงสะอึกสะอื้น “ให้คนไปรายงานแล้ว แต่ประมุขยังคงไม่ออกด่าน”

ขณะที่เขตแดนอาคมถูกทำลาย

เผ่าปีศาจจำนวนนับไม่ถ้วนเข้ามาเป็นฝูง เจาะทะลุจากยอดเขานิกายหมื่นกระบี่

แต่พวกมันก็สร้างปัญหา เหมือนกำลังหาอะไรบางอย่าง