หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1051

ลู่เจาเจาขมวดคิ้ว มีพลังงานในร่างกายพุ่งพล่าน ฝืนระงับถึงควบคุมให้อยู่ในตัวได้

นางกุมหัวใจ จุดที่ว่างเปล่ารู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย

หัวใจแห่งเป่ยเจาหลอมรวมเข้ากับโลกมนุษย์อย่างสมบูรณ์ หัวใจแยกกับนางอย่างแท้จริง

แต่ลู่เจาเจาก็ไม่เสียใจเลย

นางแบมือ ยาวิเศษไร้แสงมืดหม่นบนฝ่ามือ

“เจาเจา ไม่เป็นไรใช่ไหม เจ้ากระอักเลือดออกมาเยอะมาก” เซี่ยอวี้โจวดึงมือของลู่เจาเจา นางนอนบนพื้นมือเท้าเย็นเฉียบ ทั้งตัวมีแต่เลือด ตกใจกลัวแทบแย่

บัดนี้ แม้ว่าใบหน้าจะซีดเซียว แต่ฝ่ามืออุ่น เซี่ยอวี้โจวค่อยโล่งใจ

"ตอนนี้ยังตายไม่ได้" ลู่เจาเจาลูบหัวใจ

พลังพิษกดตัว ยังเหลืออีกครึ่งชีวิต

“อีกนิดเดียว...พวกเขาจะพบเจ้าแล้ว” เซี่ยอวี้โจวชี้ไปที่ท้องฟ้า

ลู่เจาเจามองดูท้องฟ้าและนิ่งเงียบ

“พี่ชายปีศาจจิ้งจอก ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม” ลู่เจาเจาเอ่ยถาม

“ท่านเคยเห็นสุนัขอ้วนท้วนชื่อจุยเฟิงไหม! ขนยาวมาก ดูแล้วคล้ายมนุษย์ ใส่ปลอกคอสีเงิน”

ปีศาจจิ้งจอกเขียวชะงักเท้า “สุนัข? ล้อข้าเล่นหรือไง”

“สุนัขในแดนมาร ไม่น่าอยู่รอดได้เกินหนึ่งวัน มันจะถูกกินไม่เหลือกระดูก”

“เจ้าไม่ต้องหาแล้ว เดี๋ยวก็ได้พบกันในนรก” ปีศาจจิ้งจอกเขียวเหลือบมองนาง เห็นเมืองหลวงก็พานางเข้าไปในเมือง

ในเมืองหลวงมีแต่ปีศาจร่างมนุษย์หน้าสัตว์ทุกหนทุกแห่ง

ในนั้นมีนักพรตมากมาย

“ได้ยินมาว่าราชาปีศาจกลับมาแล้ว กำลังจะได้รับสืบทอดพลังจากแดนมารอย่างแท้จริง”

“ดูเหมือนว่าเขาจะรอดจากหายนะได้แล้ว”

ในเมืองหลวงแขวนโคมไฟเฉลิมฉลอง ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องมงคล

“ราชาปีศาจต้องเอาตัวรอดจากหายนะด้วยหรือ” แม้ว่าเซี่ยอวี้โจวจะเป็นนักโทษ แต่ตอนนี้เข้ามาในแดนมาแล้ว ดวงตาคู่หนึ่งยังไม่เพียงพอ

“หายนะบ้าอะไรกัน ราชาปีศาจคงถูกหลอกแล้ว”

“มีเทพองค์หนึ่งในแดนเทพที่เก่งเรื่องการทำนาย ครั้งหนึ่งเขาเคยบังเอิญทำนายดวงชะตาราชาปีศาจ”

“ราชาปีศาจจะประสบหายนะภายในหนึ่งพันปี”

“ฉวยโอกาสตอนที่ราชาปีศาจเจ็บหนัก หลบหายนะพันปี ผลก็คือตอนนี้เขาก็ยังสบายดีไม่ใช่หรือ!”

“ยังอีกสามวันถึงจะครบหนึ่งพันปี! สามวันนี้ ราชาปีศาจไม่พบใครทั้งนั้น นอกจากปีศาจจิ้งจอกสวรรค์!” งูบินโมโห ปีศาจจิ้งจอกสวรรค์กลายเป็นคนสนิทของราชาปีศาจไปได้อย่างไร พวกเขาพี่น้องจะเต็มใจยอมรับได้อย่างไรกัน

อยากจับลู่เจาเจาไปเอาใจแทบใจจะขาด

“มีเจ้าคือวาสนาของพวกเราพี่น้อง วาสนาของราชาปีศาจด้วย! กินเจ้าแล้ว ต้องเพิ่มการฝึกบำเพ็ญแน่นอน ไม่กลัวหายนะหน้าไหนทั้งนั้น!”

เซี่ยอวี้โจวกรีดร้อง ยืนบนขอบสะพานเห็นนางจมน้ำทันที "ไปช่วยคน เร็ว! ช่วยนาง!"

ปีศาจจิ้งจอกเขียวสองตัวมองเขานิ่งเฉย

เซี่ยอวี้โจวอายุไม่ถึงสิบปี ลู่เจาเจาสี่ขวบ ปีศาจทั้งสองจึงไม่เข้มงวดกับพวกเขา

เซี่ยอวี้โจวถอนหายใจเฮือกใหญ่ วิ่งลงบันไดไปทางริมฝั่ง

แต่พอไปถึงริมฝั่งแล้ว...

ก็ได้ยินเสียงมาจากน้ำ

หญิงสาวจับขั้นบันไดริมฝั่ง หัวโผล่ขึ้นมา สีหน้าสุดจะทน “เหม็นชะมัด! กลืนไม่ลง!!”

เมื่อนางเงยหน้าขึ้นก็เห็นเซี่ยอวี้โจวมองนางทั้งน้ำตา

นางยิ้มเก้อเขิน “ช่วย... เอาถังให้ข้าได้ไหม”

“ไหนๆ ก็กระโดดแล้ว จับหอยขมกลับไปแกล้มเหล้าหน่อย”

เซี่ยอวี้โจวที่น้ำตาอาบแก้ม??

โลกนี้มันบ้าถึงขนาดนี้แล้วหรือ

กระโดดลงแม่น้ำไปแล้วจับหอยขมขึ้นมา

ผู้หญิงคนนั้นปีนขึ้นมาจากแม่น้ำตัวเปียกโชก ใช้กระโปรงห่อหอยขม