หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1055

ทำไมผูกไม่ได้!

ชื่อเสียงที่สั่งสมมาพังทลาย!

“อย่ามองข้าสายตาสงสัย ข้าเพิ่งเคยเจอครั้งแรก! ข้าต้องมีคำตอบแน่นอน ตกลงไหม” เย่ว์เหล่าโบกมือจนใจ ร้อนใจจนปวดหัว

“ท่านผู้เฒ่า ยังจับคู่ให้เทพอีกหรือ เทพก็แต่งงานได้ด้วยหรือ” เซี่ยอวี้โจวถามอย่างแปลกใจ

เย่ว์เหล่าส่ายหน้า “เทพเจ้าส่วนใหญ่ได้ผ่านความยากลำบากขึ้นสวรรค์ ต่างมีหัวใจรักชาวโลกอันยิ่งใหญ่ พวกเขามองเห็นทุกสิ่งทะลุปรุโปร่ง ไม่ได้จำกัดอยู่เพียงความรัก ข้าทำได้เพียงจับคู่ให้โลกมนุษย์แต่งงานตอนที่เจอภัยพิบัติ”

“ถ้าข้าจับคู่มั่วๆ ต้องถูกเอาเรื่องแน่” เย่ว์เหล่าไม่กล้ามั่ว

“ข้าต้องรีบไปประชุมที่แดนเทพ ไม่รู้ว่าจักรพรรดิจะกลับสวรรค์เก้าชั้นเมื่อใด ศิลาสวรรค์เตือนแล้ว เกรงว่ากำลังจะเกิดเรื่องใหญ่” เย่ว์เหล่าขมวดคิ้วกลัดกลุ้ม

ลู่เจาเจาถามอย่างใสซื่อ "ท่านปู่เย่ว์เหล่า ศิลาสวรรค์คืออะไร"

เย่ว์เหล่าคับข้องใจแทบแย่ โทสะจุกอก

เมื่อเห็นว่าลู่เจาเจาอายุเพียงสี่ห้าขวบ ก็ไม่ได้ระมัดระวัง "พวกเจ้าต้องไม่เคยได้ยินมาก่อนสิ ศิลาสวรรค์อยู่บนสวรรค์ชั้นเก้า"

“มันเป็นศิลาที่ถือกำเนิดขึ้นคราวกำเนิดโลกครั้งแรก”

“เล่ากันว่าเกี่ยวข้องกับความลับของการกำเนิดโลก แต่เทพเจ้าก็ไม่รู้รายละเอียดของเรื่องโบราณนั่น”

“ศิลาสวรรค์จะส่งคำเตือนต่อเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ในสามโลกเท่านั้น”

“คำเตือนครั้งก่อนคือเมื่อพันปีก่อน สวรรค์ถล่มทลาย สามโลกถูกทำลาย” เย่ว์เหล่าถอนหายใจลึกๆ คราวนั้น เทพกระบี่เจาหยางเสียสละเพื่อสามโลก นำความสงบสุขนับพันปีมาสู่สามโลก

“ศิลาบ้าบอนั่นเตือนอีกแล้วหรือ” เซี่ยอวี้โจวนั่งยองๆ อย่างกังวล

“ส่งผลต่อการแต่งงานของข้าไหม”

เย่ว์เหลาโกรธจนกลอกตามองบน คิดในใจว่าด้ายแดงยังผูกไม่ได้ ยังคิดจะแต่งงานอีกหรือ

“เพิ่งเมื่อวานนี้ ศิลาสวรรค์ปรากฏข้อความอีกครั้ง แดนเทพจะถูกโค่นล้ม กระทั่ง...อาจจะไม่อาจดำรงอยู่ได้อีก” สีหน้าเย่ว์เหล่าเคร่งขรึมขึ้น สังหารเทพเจ้า ใครคือผู้สังหาร

ทั่วทั้งแดนเทพต่างตื่นตระหนก

“กลัว..."

“นึกว่าเรื่องใหญ่สักแค่ไหน ไม่กระทบการแต่งงานของข้าก็พอ” เซี่ยอวี้โจวโบกไม้โบกมือ แดนเทพจะล่มสลายหรือไม่ เกี่ยวอะไรกับมนุษย์ธรรมดาอย่างข้า

เย่ว์เหล่าอึ้ง เด็กคนนี้น่ารำคาญชะมัด

“เฮ้อ กำจัดพลังพิษแดนเทพไม่หมดสิ้น มันจะเป็นหายนะแน่นอน”

“ท่านเซียนเยี่ยนชิงได้ปลูกดอกหลิวหลีจิ้งพันปี ถึงเวลาที่จะกลับคืนสู่แดนเทพ หากเขากลับมา แดนเทพจะไม่ถึงกับสับสนวุ่นวาย” ร่างของเย่ว์เหล่าค่อยๆ เลือนหายไป

เซี่ยอวี้โจวเหลือบมองรูปปั้นเย่ว์เหล่า ผลักโต๊ะที่ทำความสะอาดแล้วเข้าไปในกองไฟเพื่อให้ร่างกายอบอุ่น

ยาวิเศษออกจากร่างมานับพันปี อีกทั้งยังปนเปื้อนพลังพิษ ถึงกับปฏิเสธลู่เจาเจา

ทันทีที่นางปล่อยมือ ยาวิเศษก็เผ่นหนีไปรอบวัด

ลู่เจาเจาไม่สนใจมัน นั่งขัดสมาธิ ใบหน้าเคร่งขรึม คิ้วปิดลงเล็กน้อย สองมือรีบทำท่ามุทรา รอยประทับที่หว่างคิ้วมองเห็นได้รางๆ

ราวกับว่ามีพลังที่มองไม่เห็นดึงยาวิเศษเข้ามาใกล้

ยาวิเศษดิ้นรนถอยหนี ราวกับต้านทานสุดฤทธิ์

มือเรียวขาวคู่หนึ่งพลันคว้ายาวิเศษไว้มั่น

ชายหนุ่มไม่เคยทำให้ใครตกใจ มองลู่เจาเจาที่กำลังหลับตา

เขานั่งขัดสมาธิเงียบๆ ยาวิเศษลอยระหว่างเขากับลู่เจาเจา

เขาเหลือบมองเจาเจา แสงสีทองเรื่อๆ ส่องออกมาตัว ขจัดความขุ่นมัวออกจากยาวิเศษทีละน้อย...

หลังจากนั้นก็ผลักยาวิเศษเข้าไปในหว่างคิ้วของเจาเจา

แสงสีทองบนตัวเข้าสู่ร่างกายของเจาเจาไร้สุ้มเสียง

ใบหน้าซีดเซียวของลู่เจาเจาค่อยๆ แดงเรื่อ ยาวิเศษกลับไปที่ตำแหน่งเดิม นางก็เปล่งรัศมีไพศาลออกมา ชั่วอึดใจ ทั้งหมดก็รวมตัวกันอีกครั้ง