หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1077

สีหน้าของหลายท่านนั้นยินดีขึ้นเล็กน้อย

“หากมหาเทพกลับมา แดนเทพก็ปลอดภัยแล้ว”

“ตอนนี้ ยังสะกดไอตัณหาได้อยู่หรือไม่?” เยี่ยนชิงออกจากแดนเทพหลายปี อดสอบถามอย่างละเอียดไม่ได้ และก็ไม่ทราบว่าพลังพิษเป็นเช่นใดบ้างแล้ว

ไป๋เหิงและหันชวนมองตากันครั้งหนึ่ง

“หมิงคงจากนิกายหมื่นกระบี่ ทดลองเปิดเขตแดนอาคมในโลกมนุษย์ เติมพลังพิษเข้าสู่โลกมนุษย์ สละหนึ่งโลกมนุษย์ กอบกู้สวรรค์...”

เยี่ยนชิงกล่าวอย่างโกรธเคือง “ไร้สาระ! โลกมนุษย์ไร้ความผิด เหตุใดจึงให้โลกมนุษย์แบกรับแทนแดนเทพ?”

ไป๋เหิงโบกมือ “แต่ก็ไม่สำเร็จ”

“หมิงคงโดน...โดนเทพกระบี่เจาหยางที่เปลี่ยนภพหยุดยั้ง จึงกระทำไม่สำเร็จ”

เยี่ยนชินแอบผ่อนคลายลมหายใจ

“ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ เทพกระบี่เจาหยางยังมีจิตใจที่ต้องการปกป้องมวลมนุษย์ ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นศัตรูกับนาง ท้ายที่สุดนางก็มีบุญกุศลในการช่วยโลกเอาไว้ กลับมาเกิดอีกครั้งก็ไม่จำเป็นต้องกังวลอันใด”

เปลือกตาของหันชวนสั่นเล็กน้อย

แต่เห็นท่านเซียนเยี่ยนชิงไม่สนใจเรื่องนี้ เขาก็ไม่พูดอะไร

ไป๋เหิงถอนหายใจ “แล้วยังมีอีกเรื่อง ในแต่ละวันพลังพิษเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ชีเจวี๋ย ฟื้นคืนชีพแล้ว” ในตอนนั้น “ชีเจวี๋ย” เกือบจะล้มล้างสามดินแดน โชคยังดีที่ลู่เจาเจายื่นมือเข้ามาช่วย ต่อกรกับชีเจวี๋ยจนสลายไป

สีหน้าของเยี่ยนชิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ชีเจวี๋ยเกิดจากตัณหาของแดนเทพ ในคราแรกแข็งแกร่งจนไร้หนทางสะกดไว้ ตอนนี้จะทำเช่นไรจึงจะดี?

“เยี่ยนชิงวางใจเถิด เทพหันชวนได้คิดหนทางสะกดชีเจวี๋ยแล้ว! ไม่ให้เขากลับมาสังหารในแดนเทพอีกครั้งแน่นอน! เพียงแต่ เพื่อความมั่นใจไร้ข้อผิดพลาด เรื่องนี้จึงไม่ได้ป่าวประกาศออกไป” วาจานี้ของไป๋เหิง ทำให้เยี่ยนชิงวางภาระอันหนักอึ้งลง

หากชีเจวี๋ยพลิกแผ่นดินกลับมาอีกครั้ง สามดินแดนจะไม่มีผู้ใดสะกดเขาได้

“ครั้งนี้เยี่ยนชิงสร้างคุณูปการใหญ่หลวงให้แก่แดนเทพ ต้องได้รับการตอบแทนอย่างงาม” หันชวนยิ้มกล่าว

เยี่ยนชิงหยุดคิดครู่หนึ่ง กล่าวในทันที “เยี่ยนชิงยินดีทำเพื่อสามดินแดน ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน”

“เพียงแต่…” น้ำเสียงของเขาลังเล กระอักกระอ่วนใจหลายส่วน

ทั้งสองคนต่างประหลาดใจ เยี่ยนชิงมีเรื่องลับที่พูดไม่ได้ด้วยเช่นนั้นหรือ?

“เยี่ยนชิงมีบุตรีคนหนึ่งในโลกมนุษย์ มีร่างกายเป็นมนุษย์ธรรมดา อายุเพียงสิบห้าปีเท่านั้น ร่างที่เกิดจากมนุษย์มีอายุขัยสั้น ต้องการพานางขึ้นมาอยู่ในแดนเทพ ดูแลนางให้อยู่ข้างกาย” ใบหูเยี่ยนชิงแดงเล็กน้อย กลับมาจากการเดินทาง ให้กำเนิดบุตรี

ไป๋เหิงและหันชวนสบตากัน แววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“ดี ดี ดี ท่านเซียนเยี่ยนชิงมีบุตรี ถือเป็นเรื่องมงคล! พานางขึ้นแดนเทพได้ทุกเมื่อ…” หันชวนตอบรับอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย

ท่านเซียนเยี่ยนชิงพยักหน้าขอบคุณ

รอให้เยี่ยนชิงและไป๋เหิงจากไป หันชวนจึงค่อย ๆ เก็บรอยยิ้มบนใบหน้า

เทพเจ้าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เดินขึ้นเบื้องหน้า

“หมิงคงที่ไร้ความสามารถนั่น แม้เรื่องแค่นี้ก็ทำไม่ได้! ทั้งยังไปสะกิดโดนลู่เจาเจา แหวกหญ้าให้งูตื่น!” ใบหน้าของหันชวนเคร่งเครียด สิ่งที่ทำให้เขาโกรธที่สุดคือ ลู่เจาเจาบาดเจ็บสาหัส มันคือโอกาสที่ดีที่สุด!

แต่กลับจับตัวนางไม่ได้!

ภายในคุกขังเทพ บนแท่นลงทัณฑ์

บุรุษผู้หนึ่งในชุดสีครามลอยตามสายลม ทั้งสองมือสองเท้าของเขาถูกพันธนาการด้วยโซ่เหล็ก บนโซ่เหล็กนั้นมีแสงจากสายฟ้าล้อมรอบ

แววตาของเขาทั้งสงบและเฉยเมย

สายฟ้าสวรรค์รวมตัวกันเหนือศีรษะ สายฟ้าที่ส่งเสียงดังสนั่นลากหางยาวพุ่งตรงมาที่เขา

บุรุษผู้นั้นมีเส้นเลือดปูดโปนไปทั่วร่าง กัดฟันแน่น คิ้วขมวดรุนแรง กำมือแน่น เงยหน้ามองขึ้นฟ้า รับทัณฑ์จากฟ้าดิน

แต่ต่อหน้าของหันชวน เขาไม่เคยแสดงความเจ็บปวดเลยแม้สักนิด

แววตาคมกริบเหมือนกระบี่ มีความน่ายำเกรงอยู่หลายส่วน

“เทพเจ้าจงไป๋ช่างแข็งแกร่งเสียจริง”

บุรุษในชุดครามผู้นั้นยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ทำไมหรือ? ได้รับความอับอายต่อหน้าลู่เจาเจาอีกแล้วหรือ? ครั้งที่แล้วเจ้ามาหาข้า ก็ถูกเจาเจาวัยสามขวบขโมยลูกท้อแบนทำให้เจ้าอับอายต่อหน้าทุกคน”

“แดนเทพกว้างใหญ่ กลับหยุดนางที่อายุสามขวบไม่ได้ น่าขำหรือไม่เล่า?”

“วันนี้ นางทำให้เจ้าไม่พอใจอีกแล้วหรือ!” จงไป๋พูดด้วยน้ำเสียงที่มีรอยยิ้ม น้ำเสียงมั่นใจ

เขายืนอยู่ตรงนั้นอย่างสบายๆ กลับดูมีอำนาจอย่างเป็นธรรมชาติ

“เข้าคุกรับโทษทัณฑ์ ยังปากแข็งเช่นนี้อีก ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าเป็นถึงศิษย์คนโตของนาง!” หันชวนโบกมือ เทพเจ้าน้อยที่อยู่ข้างหลังถอยออกไป