หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1076

“แม้กระทั่ง คำอธิฐานในวันปีใหม่ของทุกปี ล้วนขอให้มีพ่ออยู่เคียงข้าง สามารถปกป้องให้ข้าไม่ถูกรังแก...”

“แต่ตอนนี้ ข้าไม่ใช่เด็กคนนั้นแล้ว”

“ข้ามีชีวิตของข้ามีสังคมของข้า ข้าเป็นคนธรรมดา หนึ่งชีวิตนี้ช่างสุดแสนสั้น ท่านเซียนอายุขัยของท่านดำรงอยู่ได้ตลอดกาล เดิมทีแล้วก็ไม่ใช่คนในเส้นทางเดียวกัน”

“ท่านแม่ยกโทษให้เจ้าแล้ว แต่ข้ายังไม่ เจ้าไปเสียเถิด”

ท่านเซียนเยี่ยนชิงหัวใจแห้งเหือด เขาไม่รู้ว่าจะปฏิบัติต่อเด็กเช่นไร ทั้งไม่รู้ว่าจะปฎิบัติต่อบุตรีอย่างไร

“อาหมาน ใกล้ถึงเวลาที่พ่อต้องกลับแดนเทพรายงานหน้าที่”

“รอให้ข้ารายงานหน้าที่กลับมา จะขอพระราชทานพรข้อหนึ่ง ต้องทำให้อายุขัยของอาหมานยืนยาว...”

ท่านเซียนเยี่ยนชิงล้วงเอาจี้หยกหนึ่งชิ้นออกมาจากอก “ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ยินยอมรับของของข้า แต่แดนมารมีเผ่ามารมาก เจ้ายังต้องปกป้องตนเองและคนในครอบครัว ใช่หรือไม่?”

“พ่อติดค้างเจ้า จะใช้ทั้งชีวิตมาชดเชย”

ฝ่าเท้าอาหมานชะงักเล็กน้อย

ไม่เอาก็เสียเปล่า อย่างไรก็เป็นหนี้ที่เขาต้องชดใช้

คว้าเอาจี้หยกแล้วก็หันหลังจากไป

อาหมานหันร่างมา อุ้มป้ายวิญญาณของแม่ แล้วพยุงท่านยายออกจากหมู่บ้าน

รอให้ท่านเซียนเยี่ยนชิงจากไป ลู่เจาเจาถึงโผล่ศีรษะออกมา "เขากลับไปเก็บเมล็ดพันธุ์แล้ว?”

“ถูกต้อง พรุ่งนี้ยังต้องกลับไปรายงานหน้าที่”

ลู่เจาเจาตบลงบนหน้าอก ด้วยท่าทางหวาดกลัวแม้เรื่องราวจะผ่านไปแล้ว

“จริงสิ ลูกศิษย์คนนั้นของเจ้าที่วิจัยหมู... หมูอ้วนออกมา คงไม่โดนท่านเซียนเยี่ยนชิงตามไล่ล่าหรอกใช่หรือไม่?”

ฝีเท้าของลู่เจาเจาชะงักเล็กน้อย

“นาง...นางคือร่างแท้ในแดนเบื้องล่าง"

“เพื่อหลบหนีการตรวจสอบจากแดนเทพ ส่วนมากมักจะไปเกิดใหม่เปลี่ยนภพ จนกว่าความทรงจำจะฟื้นคืน จึงจะเปิดพลังที่ถูกผนึกไว้ได้”

การที่ร่างแท้ไปเกิดใหม่...จะทำให้สายสัมพันธ์กับหกเครือญาติเจือจาง โชคชะตาลำบากยากเข็ญ

“ไอหยา เช่นนั้นก็เลวร้ายมากเลยมิใช่หรือ? ท่านเซียนเยี่ยนชิงต้องล้างแค้นนางแน่นอน! ไม่อย่างนั้น พวกเราไปลองหาดูหน่อยเถิด?” เซี่ยอวี้โจวรีบร้อนดีดตัวขึ้น เปลี่ยนภพเป็นมนุษย์ หากยังไม่ฟื้นคืนความทรงจำ ก็จะไม่มีพลังป้องกันตัวเองเลยมิใช่หรือ?

ลู่เจาเจาโบกมืออย่างผ่อนคลาย ยิ้มจนมุมปากเกือบถึงท้ายทอย

“เดิมข้าก็กังวล...”

“ตอนนี้น่ะหรือ....”

“นางเสาะหายันต์คุ้มกันภัยให้กับตนเองแล้ว ท่านเซียนเยี่ยนชิงไม่กล้าแตะต้องยันต์คุ้มกันภัยของนางแน่นอน!” ฮิฮิ นางถึงขั้นเฝ้าคอยอย่างที่สุดว่า หากเยี่ยนชิงรู้ความจริงเข้า จะโวยวายจนขาดสติขนาดไหน!

แดนเทพ

“รายงาน!”

“ท่านเซียนเยี่ยนชิงกลับมาแล้ว!” ภายในตำหนักเทพ แม่ทัพเทพเข้าตำหนักกล่าวรายงานเสียงดัง

เหล่าเทพเจ้าทั้งหลายอึ้งงัน ใบหน้าเกิดความยินดี “ท่านเซียนเยี่ยนชิงใช้เวลายาวนานนับพันปี สุดท้ายปลูกดอกหลิวหลีจิ้งออกมาได้ แดนเทพมีทางรอดแล้ว!”

“เทพกระบี่เจาหยางสังเวยตนให้สามดินแดน แดนเทพซาบซึ้งรู้คุณต่อนาง แต่เรื่องที่นางเผาทำลายดอกหลิวหลีจิ้งนี้ กลับทำอย่างไร้เหตุผล”

“บัดนี้ ทั้งสามดินแดนล้วนยกย่องให้นางมีฐานะสูงส่ง ยังมีตำแหน่งในแดนเทพที่ใดกัน?!”

“ทั้งใต้หล้า รู้จักเพียงเทพกระบี่เจาหยาง ไม่รู้จักแดนเทพ”

“ศิษย์ทั้งเจ็ดเหล่านั้นของนาง ล้วนบ้าระห่ำและอวดดี นางสังเวยตนให้กับสามดินแดน พวกเราจดจำบุญคุณของนาง แต่ดวงใจของนางสาบสูญไปแล้ว กลับมาเกิดใหม่ไหนเลยยังเป็นเทพกระบี่? ไม่ทราบว่าเป็นมารร้ายที่ใดแล้ว!”

“น่าเสียดายครั้งที่แล้วช้าไปก้าวเดียว ทำให้นางหลบการล้อมปราบไปได้”

เหล่าเทพเจ้านิ่งเงียบไม่พูดจา

“บัดนี้เยี่ยนชิงกลับมา พวกเราแดนเทพมีแม่ทัพใหญ่เพิ่มมาอีกหนึ่ง นางลู่เจาเจา ยังหลบไปที่ใดได้อีก?!” เยี่ยนชิงพ่นลมหายใจเย็นเยียบครานึง ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความเย็นชา

“หากต้องการปิดบังเหล่าจวิน ก็นำดอกหลิวหลีจิ้งส่งไปยังเขาเซียนหมอเถิด”

เยี่ยนชิงเซียนจุนก้มหน้ารับคำ

หันชวนโบกมือให้เหล่าเทพเจ้าถอยออกไป เหลือเพียงเยี่ยนชิงและไป๋เหิงสองคน

“ลำบากเยี่ยนชิงแล้ว เจ้าแต่ไหนแต่ไรมาไม่แปดเปื้อนเรื่องราวในโลกมนุษย์ กลับทำให้เจ้าเหนื่อยยากอยู่ในโลกเบื้องล่างพันปี” น้ำเสียงหันชวนจริงใจ ชื่นชมเยี่ยนชิง

เยี่ยนชิงส่ายหน้า “แท้จริงแล้วก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

“มหาเทพลงลงไปยังโลกเบื้องล่างไม่กลับหลายปี เทพหันชวนดูแลจัดการสามโลก เป็นเยี่ยนชิงช่วยเหลือมาโดยตลอด”

“ไม่ทราบว่ามีข่าวคราวของมหาเทพบ้างหรือไม่?”

หันชวนพยักหน้ากล่าว “ตรวจสอบพบข่าวคราวหลายส่วน ชาตินี้ของมหาเทพผ่านไปได้อย่างสงบ เกรงว่า อีกช่วงระยะหนึ่งก็จะกลับสวรรค์เก้าชั้นฟ้าอีกครั้ง”