หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 111

เขาเป็นไข้สูงเบลอๆ ตลอดวัน เมื่อลืมตาขึ้นก็เห็นหญิงสาวอยู่ตรงหน้า ใบหน้าแดงเพราะเขินอาย กอดเขาอยู่ด้วยน้ำตานองหน้า

ผิวแนบติดกัน เขาตกใจกลัวไปหมด

แต่หญิงสาวกลับร้องไห้แล้ว

ลู่เจิ้งเย่ว์สูดลมหายใจลึกๆ หนึ่งเฮือก เขาทำลายชื่อเสียงของชิงชิงแล้ว จะต้องแต่งนางเข้าประตูแน่นอน

“ชิงชิงเป็นคนมีเมตตา ถึงได้ช่วยลูก”

“หากนางไม่ช่วย เด็กรับใช้ก็หาเจ้าเจอแล้ว” สวี่ซื่อหัวเราะเยาะ

ปากลู่เจิ้งเย่ว์ถูกอุดไว้แล้ว

“ตัวเจ้าสูงศักดิ์ แค่จี้หยกที่แขวนอยู่ที่เอวก็ราคาพันตำลึง เสื้อผ้าทั้งตัวก็ไม่ธรรมดา เจ้ารู้ได้อย่างไร นางไม่ได้เห็นแก่เงินของเจ้า? จงใจซ่อนเจ้าไว้” สวี่ซื่ออดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะ

หญิงสาวที่อยู่หน้าประตูกลับอับอายและโมโห จึงพูดด้วยน้ำตาทันที “เหตุใดฮูหยินต้องดูหมิ่นข้า?”

“ถึงแม้ชาติกำเนิดชิงชิงยากจน แต่เป็นคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรี หากไม่ใช่เจิ้งเย่ว์ขอร้องข้า ชิงชิงก็ไม่ต้องการเข้าเมืองหลวง”

“ชาตินี้ชิงชิงไม่คิดจะแต่งงาน มากสุดก็...ปลงผมเป็นแม่ชี โคมเขียวนับถือพระพุทธเจ้าโบราณตลอดชีวิต” ซูจื่อชิงน้ำตาคลอเบ้า ท่าทางตัดสินใจเด็ดขาด

“ได้พบพี่เย่ว์ เป็นวาสนาใหญ่หลวงชาตินี้ของชิงชิง ชิงชิงไม่กล้าขอมากเกินไปจะแต่งให้กับพี่เย่ว์ หวังเพียง ชีวิตนี้พี่เย่ว์จะมีความสุข” ซูจื่อชิงน้ำตาคลอเบ้าพูดจนจบ ก็ร้องไห้จะเดินออกไป

ลู่เจิ้งเย่ว์ดวงตาแดงในทันที

เมื่อสวี่ซื่อเห็นฉากนี้ ก็รู้สึกปวดหัวจะระเบิดแล้ว

“ห้ามไป!”

“ท่านแม่ หากชิงชิงไป ลูกก็ไปพร้อมนาง” ลู่เจิ้งเย่ว์เบ้าตาแดง จับข้อมือของซูจื่อชิงไว้แน่น

รับรู้ถึงการสั่นของชิงชิง เขาก็ปวดใจมาก

กัดฟัน ลุกขึ้นช้าๆ คิดจะชนเสาแสดงการตัดสินใจ

ข้างหูได้ยินเสียงเด็กหนึ่ง 【ชนกำแพง ชนกำแพง ชนกำแพง......】

【ชนสิ รีบชนเร็ว ชนคนคลั่งรัก มาดูคนคลั่งรักชนกำแพงเร็ว......】