หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1115

“นางจะขึ้นมาไม่ได้”

“แดนเบื้องบนได้วางกับดักไว้แล้ว ถ้านางขึ้นมา ก็จะถูกตราหน้าว่าเป็นมารร้าย!”

“นิกายหมื่นกระบี่ของพวกเรา ก่อตั้งโดยเทพกระบี่ นิกายหมื่นกระบี่พยายามอย่างหนักเพื่อสิ่งนี้ แต่ก็ไม่เป็นผล”

“เหล่าอาจารย์ลุงที่เดิมทีประจำอยู่สวรรค์เจ็ดชั้นฟ้า ก็ถูกส่งกลับมายังนิกาย”

ขณะที่พูดจบ เด็กน้อยที่อยู่หน้าประตูก็รายงานว่า

“อาจารย์ลุงและเหล่าผู้อาวุโสกลับมาแล้ว” ท่านอาจารย์ลุงหลินลุกขึ้น พาลู่เจาเจาออกไปต้อนรับ

“ศิษย์พี่ เหล่าเทพเป็นอย่างไรบ้าง? หันชวนยอมปล่อยตัวหรือไม่?”

เหล่าผู้อาวุโสผมขาวหลายคนส่ายหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“พวกท่านได้รับการลงทัณฑ์หลายครั้งแล้ว พรุ่งนี้จะถูกนำตัวไปยังแท่นสังหารเทพ”

สีหน้าของอาจารย์ลุงหลินซีดเผือดในทันที

แท่นสังหารเทพ! นั่นคือการลงทัณฑ์ขั้นสูงสุด ที่ทำให้วิญญาณแตกสลาย ไม่มีโอกาสกลับมาเกิดใหม่ เป็นสถานที่ที่เทพทุกองค์ต่างหวาดกลัว

โดยปกติแล้ว แท่นสังหารเทพจะไม่ถูกนำมาใช้ หากถูกนำมาใช้ แสดงว่าเป็นการทำผิดครั้งใหญ่ที่ทำให้ฟ้าดินพิโรธ

“ทำไมกัน? พวกท่านเคยร่วมกับเทพกระบี่ในการกอบกู้โลกหล้า พวกเขาเป็นวีรบุรุษที่ควรได้รับการยกย่อง! ทั้งสามดินแดนต่างก็เห็นกันทั้งนั้น!" ดวงตาของอาจารย์ลุงหลินแดงก่ำ นิกายหมื่นกระบี่มีเทพเจ็ดองค์และลู่เจาเจา

ที่จริงแล้ว พวกเขาเข้มงวดกับศิษย์ในนิกายมากขึ้น

กลัวว่าจะทำให้ชื่อเสียงของพวกเขาตกต่ำ

“ยังจะถามอีกทำไม? ก็เพื่อล่อเทพกระบี่น้อยขึ้นมาบนแดนเบื้องบนไงล่ะ! ถ้าเทพกระบี่น้อยไม่ขึ้นมา ก็ถือโอกาสนี้กำจัดศัตรู!”

“ตอนนี้ท่านเสวียนอวี้อยู่ในแดนมาร วิญญาณของท่านฉงเย่ว์ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ร่างจริงของท่านกานถังลงไปยังแดนเบื้องล่างก็ยังไม่กลับมา!”

“จงไป๋ ซิงหุย เสียนถิง และเซิ่งเหอถูกส่งไปยังแท่นเทพสังหารแล้ว พวกเราช่างไร้ประโยชน์ ไม่สามารถทำอะไรได้เลย!” ท่านอาจารย์ลุงใหญ่กำหมัดแน่นด้วยดวงตาแดงก่ำ ความรู้สึกไร้หนทางนั้นเต็มไปด้วยความสิ้นหวังอย่างสุดซึ้ง

“เทพกระบี่อุทิศตน แต่พวกเรากลับไม่สามารถปกป้องแม้แต่ศิษย์ของนางได้!”

“ถ้านางรู้เข้า นางจะเสียใจขนาดไหนกัน?”

ความเงียบปกคลุมไปทั่ว บรรยากาศหนักอึ้งจนน่าอึดอัด

“จริงสิ ข้าได้ยินมาว่าวันนี้มีศิษย์จากแดนเบื้องล่างได้สู่สวรรค์มางั้นหรือ?” จู่ๆ ท่านอาจารย์ลุงใหญ่ก็นึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้

ท่านอาจารย์ลุงหลินรีบพยักหน้า “ใช่แล้ว ศิษย์พี่ หมิงคงผู้นั้น ก่ออาชญากรรมร้ายแรง!!”

“เขาทรยศต่อคำสอนของนิกายกระบี่ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงได้ไปเข้ากับหันชวน พยายามเปิดประตูเขตแดนเพื่อปล่อยพลังพิษเข้าสู่โลกมนุษย์ พยายามทำร้ายชีวิตผู้คนมากมาย ถูกเทพกระบี่น้อย…” เขาทำท่าปาดคอ

เหล่าอาจารย์ลุงลุกขึ้นยืนพร้อมกัน “เทพกระบี่น้อย? นาง นางยังสบายดีหรือไม่?”

พูดจบก็รู้สึกผิดอย่างเต็มเปี่ยม “ท่านเพิ่งจะสี่ห้าขวบเองไม่ใช่หรือ? เพิ่งจะฟื้นคืนชีพ ยังไม่ทันเติบโต ก็ต้องมาเผชิญกับเรื่องแบบนี้ซะแล้ว”

“พวกเราคิดผิดไป คิดว่าสายเลือดที่บรรพชนทิ้งไว้ จะเป็นคนดี”

ท่านอาจารย์ลุงใหญ่ลุกขึ้นเปิดประตู โค้งคำนับไหว้ไปยังที่ห่างไกล หากมองอย่างละเอียด จะเห็นได้ว่านั่นคือทิศทางของโลกมนุษย์

“พวกเราไร้ประโยชน์ ขอโทษเทพกระบี่น้อยด้วย” ทุกคนลุกขึ้นยืนตามหลัง แล้วโค้งคำนับไหว้ไปยังทิศทางเดียวกัน

ไม่ว่าจะเป็นแดนเทพ หรือแดนศักดิ์สิทธิ์ นิกายหมื่นกระบี่ ล้วนแต่ทำให้เทพกระบี่ต้องผิดหวัง

“ไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆ หรือ” ท่านอาจารย์ลุงเล็กคุกเข่าร้องไห้อยู่ด้านหลัง

“ถ้าหากมหาเทพกลับไปยังสวรรค์เก้าชั้นฟ้าได้ก็คงจะดี มหาเทพมีเมตตาธรรมและเป็นผู้ทรงธรรมอย่างแท้จริง ท่านจะไม่ปล่อยให้หันชวนทำชั่วและทำร้ายผู้บริสุทธิ์อย่างแน่นอน”

ท่านอาจารย์ลุงใหญ่ส่ายหัว สีหน้าเศร้าโศกนัก

“ข้าได้ไปหาซือมิ่งซิงจวินมาแล้ว”

“มหาเทพลงไปโลกมนุษย์เพื่อผ่านด่านเคราะห์ เป็นความลับของสามดินแดน แม้แต่ในบัญชีชะตาชีวิตก็ไม่มีร่องรอยของเขา... ในสามดินแดนมีสรรพชีวิตมากมาย ผู้คนมากมาย ใครจะไปหาเขาเจอได้?”

เมื่อเทพเจ้าเข้าสู่วัฏจักร ไม่จำเป็นต้องเข้าไปยังสถานที่ควบคุมวัฏจักร

นี่เป็นวิธีที่เต๋าสวรรค์ไม่อนุญาตให้โลกภายนอกเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการผ่านด่านเคราะห์ของเทพเจ้า หรือเข้าไปแทรกแซงเทพเจ้า

ถือเป็นข้อจำกัดอย่างหนึ่งของแดนเทพ โชคดีที่เป็นเช่นนี้ จึงสามารถปกป้องเจาเจาได้อย่างปลอดภัย

ลู่เจาเจาได้พบกับคนรู้จักในอดีต ก้อนหินใหญ่ในใจก็พลันหายไป

นางแอบออกจากนิกายหมื่นกระบี่ ขณะนี้ มีแสงสีทองปรากฏขึ้นบนขอบฟ้า…