หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1172

“สถานศึกษาจะสร้างเสร็จเมื่อไร?”

ลู่เจาเจาถามท่านแม่ไว้แล้ว ใกล้เมืองหลวงมีสำนักศึกษาไว้อยู่แล้ว และหลายวันมานี้ก็ได้ทยอยปรับแก้เสร็จ อีกสามวันให้หลังก็เปิดเรียนได้แล้ว

“สามวันให้หลัง”

จือซินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “สามวันให้หลัง ข้าจะพาลูกศิษย์มาเป่ยเจา” พูดจบวิญญาณที่อัญเชิญมาก็ค่อยๆ จางหายไป

ลู่เจาเจาหัวเราะเหอะๆ

ทานอาหารในตอนเย็น

“วันนี้ ก็ยังเชิญอาจารย์มาไม่ได้สักคน”

“อีกสามวันให้หลังสำนักศึกษาสตรีแห่งแรกในเมืองหลวงก็จะเปิดเรียนแล้ว แม้แต่อาจารย์ท่านหนึ่งก็ยังไม่มี ควรจะทำอย่างไรดี?” หลายวันนี้เติงจือร้อนใจจนมุมปากเป็นตุ่มแล้ว

“หากจัดการสำนักศึกษาสตรีไม่สำเร็จ ยังดึงองค์หญิงมาเดือดร้อนและถูกเหยียดหยามด้วย”

“พี่เติงจือไม่ต้องร้อนใจ เจาเจาได้ผู้อำนวยการมาแล้ว อีกสามวันให้หลังผู้อำนวยการก็จะมาถึง” ลู่เจาเจายิ้มเจ้าเล่ห์ มีผู้อำนวยการยังต้องกลุ้มใจว่าจะไม่มีอาจารย์หรือ??

“ผู้อำนวยการ?”

“เจ้าไปเชิญผู้อำนวยการมาจากไหน? ต้องการให้ท่านลุงท่านตายช่วยไหม?” สวี่สืออวิ๋นอดถามไม่ได้

ลู่เจาเจาโบกมือ “ไม่ต้องๆ ผู้อำนวยการที่เจาเจาเชิญมา ชื่อเสียงโด่งดังมาก”

“มีผู้อำนวยการแล้ว อาจารย์ก็จะมาขอร้องถึงประตู”

เติงจือถอนหายใจเบาๆ “พวกข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรง อ่านหนังสือเรียนต่อหน้าภาพวาดขงจื๊อคงกลัวว่าสตรีลุกขึ้นมาจะส่งผลกระทบต่อตำแหน่งฐานะของบุรุษ”

องค์หญิงจ่ายหนักแล้ว กลุ่มคนเหล่านี้ยังไม่ยอมมา

ได้ยินว่า เงินเดือนปีละสามร้อยกว่าตำลึง นี่ยังไม่นับของขวัญปีใหม่อีก

เพราะเข้าเรียนโดยไม่มีค่าใช้จ่าย องค์หญิงจึงต้องเป็นคนรับผิดชอบเองทั้งหมด

ตระกูลลู่ต่างกังวลใจ แต่ลู่เยี่ยนซูกลับไม่สนใจ

สามวันให้หลัง ตระกูลลู่สวมชุดใหม่มุ่งหน้าไปสำนักศึกษาสตรี

หลายวันมานี้ ในเมืองหลวงเกิดเรื่องใหญ่หนึ่ง กระตุ้นให้บัณฑิตทั้งใต้หล้าหัวใจปั่นป่วน

ได้ยินว่า เซียนตำราที่เป็นหนึ่งในสามนักปราชญ์ พาลูกศิษย์หลายสิบคนมาบำเพ็ญตนในโลกมนุษย์

เซียนตำรา เซียนตำราตัวเป็นๆ!!

เหล่าบัณฑิตกราบไว้สามนักปราชญ์ทุกวัน เพื่อขอให้โชคดีด้านการเรียน แต่ที่ทำให้คนตื่นเต้นที่สุดยังเป็นการชี้แนะของเซียนตำรา

ประตูใหญ่ของสำนักศึกษาสตรีปิดสนิท แผ่นป้ายด้านบนถูกผ้าสีแดงปิดอยู่ รอถึงมงคลฤกษ์ค่อยดึงผ้าสีแดงออก

“มงคลฤกษ์มาถึงแล้ว......” หลังจากทักทายกัน เติงจือก็ตะโกนเสียงดัง

สวี่สืออวิ๋นและลู่เจาเจา สองคนยืนอยู่ใต้แผ่นป้าย ใช้มือจับผ้าสีแดงที่อยู่ด้านข้าง

“สำนักศึกษาฉี่หมิง”

นี่เป็นประกายไฟจากดวงดาวหนึ่งที่สาดลงมา และเป็นดาวที่ส่องแสงสว่าง(ฉี่หมิง)ให้สตรี

รอบข้างมีคนปรบมือ และก็มีคนสองมือกอดอกมองด้วยสายตาเย็นชา

สวี่สืออวิ๋นเปิดประตูใหญ่ของสำนักศึกษาฉี่หมิงออกต่อหน้าทุกคน

สำนักศึกษาสตรีกินพื้นที่ค่อนข้างกว้าง ประตูของสถานศึกษาถูกเปิดออก สามารถเห็นรูปปั้นหินสามรูปตั้งอยู่ตรงกลางรางๆ

“พวกนางก็มีหน้าตั้งรูปปั้นสามนักปราชญ์” มีคนในฝูงชนพูดดูถูก

“สำนักศึกษาฉี่หมิงพวกท่านมีอาจารย์หรือไม่?”

“ไม่ใช่ว่าแม้แต่อาจารย์ก็เชิญมาไม่ได้หรอกนะ?”

“จากที่ข้ารู้มา ตำแหน่งอาจารย์ผู้อำนวยการยังว่างอยู่ แบบนี้ก็อยากจัดตั้งสำนักศึกษาสตรี? สตรีกลับบ้านไปเลี้ยงลูกดีกว่า เรื่องการศึกษาเล่าเรียนเป็นหน้าที่ของสตรีที่ไหน”