สรุปตอน ตอนที่ 1216 – จากเรื่อง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ โดย Jaroen
ตอน ตอนที่ 1216 ของนิยายโรแมนติกโบราณเรื่องดัง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ โดยนักเขียน Jaroen เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
“ถ้าหากปลุกเขาขึ้นมาอย่างฝืนใจ อาจจะขัดกับความตั้งใจแรกเริ่มของเจาเจา”
มหาเทพยุติธรรมเสมอ ไม่เคยลำเอียง
เจ้าเด็กโง่ เพื่อให้เจ้ามีทางถอย เราได้ส่งเขาไปอยู่เคียงข้างเจ้าแล้ว
น้ำตาของลู่เจาเจาไหลไม่หยุด “แล้วจงไป๋ล่ะ? แล้วเสียนถิงล่ะ? แล้วเซิ่งเหอ ซิงหุย เสวียนอวี้ กานถัง ฉงเย่ว์ล่ะ จะทำอย่างไร?”
“ถ้าไม่แก่นพลังเทพ พวกเขาจะต้องตายแน่”
“ถ้าการฟื้นคืนชีพของข้า ต้องแลกด้วยชีวิตของพวกเขา ข้าขอไม่ฟื้นคืนชีพดีกว่า!”
แววตาของชายหนุ่มฉายแววเจ็บปวด
“ถ้าเจ้าไม่ฟื้นคืนชีพ ชาวบ้านในโลกมนุษย์ก็จะไม่มีใครคอยปกป้องน่ะสิ? เจาเจา ทุกสิ่งล้วนเป็นลิขิตฟ้า” ทุกเหตุย่อมมีผล
“สวรรค์ไม่เคยยุติธรรม ข้าไม่เชื่อสวรรค์” นางพึมพำเบาๆ
เต๋าสวรรค์เอามือจับไหล่ของเจาเจา และมองนางด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง เจาเจา...ทำตามใจของเจ้า ทำตามเสียงเรียกร้องจากหัวใจของเจ้า”
“เจ้ารู้ว่าควรทำอย่างไร…”
“ข้าเชื่อว่าเจ้าทำได้…” เสียงของเขาดูเหมือนจะเลือนรางและค่อยๆ จางหายไปต่อหน้าลู่เจาเจา
ลู่เจาเจาอยากจะเอื้อมมือไปจับเขา แต่เต๋าสวรรค์กลับกลายเป็นสายลมพัดผ่านปลายนิ้วของนางไป
“แล้วเจ้าจะให้ข้าทำอย่างไรเล่า…” ลู่เจาเจาทำหน้าเลิ่กลั่ก ไม่มีความคิดอะไรในหัวเลย
เมื่อหันกลับไป ก็พบว่าปลายนิ้วของจงไป๋ค่อยๆ จางหายไป
หัวใจของนางเต้นแรง “จงไป๋!!”
ทันทีที่นางอุทาน เซี่ยอวี้โจวก็พุ่งเข้ามาทางประตู อาหมานตามมาติดๆ เพียงชำเลืองมองก็หน้าซีดเผือด “เขากำลังหายไป เขากำลังค่อยๆ หายไป…”
“แม้แต่เทพเสียนถิงก็ทนไม่ไหวแล้ว...”
เห็นคนทั้งสองค่อยๆ สลายไปต่อหน้าต่อตา
ลู่เจาเจารู้สึกใจหายวาบ แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อ ก็มีพลังมากมายพยายามจะพันธนาการพวกเขาไว้ แต่พวกเขาก็ยังคงเหมือนแสงดาวที่แตกกระจาย ค่อยๆ สลายไปต่อหน้าต่อตา…
ลู่เจาเจาหายใจหอบถี่ เล็บจิกเข้าไปในเนื้อ
ดวงตาแดงก่ำ กัดริมฝีปากไว้แน่น
มุมปากมีเลือดไหลออกมา
“ข้าไม่ยอมให้พวกเจ้าไป ข้าไม่ยอมให้พวกเจ้าไป! จงไป๋... เสียนถิง…” นางทรุดลงอย่างหมดแรง น้ำตาไหลพรากเหมือนไข่มุกที่ขาดสาย
ซ่านซ่านเซไปมา พยุงตัวเองกับกำแพง เขาเดินได้แล้ว!
เขาทรุดลงตรงประตู ลูกตาเคลื่อนไหวไปมามองเข้าไปในห้อง
มองดูทุกคนร้องไห้ด้วยความเศร้าโศก แต่ใบหน้าของเขาไร้ซึ่งอารมณ์
ทั้งสองคนสลายไปอย่างรวดเร็ว ลู่เจาเจารีบพุ่งเข้าไป หวังจะรวบรวมแสงดาวที่สลายไปไว้ในอ้อมกอด “ชีวิตของพวกเจ้า ข้าเป็นคนให้ ไม่มีใครไปไหนได้ถ้าข้าไม่อนุญาต!”
“สวรรค์ไม่ยุติธรรม ข้าไม่ยอม!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
ทำไมช่วงนี้ error บ่อยจังเลยคะ...
เติมเหรียญแล้วทำไมถึงปลดล็อคไม่ได้คะ...
ทำไมปลดล็อคไม่ได้คะ...
บท 613 ไม่ลงแล้วหรือค่ะ...
ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ...
อ่านบทที่ 613 กันที่ไหนคะ...
รอค่ะ แต่ช้าจัง สนุก รอค่ะ...
รอตอนต่อไปค่าา...
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
อ้าว ลงไม่จบอีกแล้ว...