สรุปเนื้อหา ตอนที่ 1223 – หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ โดย Jaroen
บท ตอนที่ 1223 ของ หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ ในหมวดนิยายโรแมนติกโบราณ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Jaroen อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
“พวกท่านได้โปรดเมตตา เสี่ยวหูลู่ป่วย ขอให้พวกท่านเอายาให้เขาหน่อยเถอะ”
“เขายังเด็ก ร่างกายเขาจะทนไม่ไหว เขาจะไม่รอด ได้โปรด ได้โปรดช่วยชีวิตเขา... มีใครอยู่ไหม..” เสียงทุบประตูของม่ายเฟิงดังสนั่นไปทั่ว เขาตะโกนจนเสียงแหบแห้ง
เด็กๆ ในห้องได้ยินเสียงก็กลัวสุดขีด
“ม่ายเฟิง เจ้าอย่าไปยุ่งกับพวกเขา พวกเขาจะต้องทุบตีเจ้าแน่ๆ... เสี่ยวหูลู่ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า ทุกคนมีชีวิตของตัวเอง”
“เจ้ามันคนโง่! เขาไม่ใช่น้องชายของเจ้า กั่วกั่วตายไปแล้ว! เจ้าตั้งสติหน่อยสิ!” ทุกคนรู้ดีว่า นับตั้งแต่น้องชายของม่ายเฟิงเสียชีวิต สมองของเขาก็ไม่ปกติอีกต่อไป
เขาโทษตัวเองเสมอว่าไม่ได้ดูแลน้องชายให้ดี ทำให้น้องชายป่วยตาย ตอนนี้พอเห็นเสี่ยวหูลู่ ก็เหมือนกับเห็นกั่วกั่วในตอนนั้น
พวกเขามองเสี่ยวหูลู่ด้วยความสงสาร ไม่ใช่ว่าใจร้าย แต่พวกเขาแค่กลัว
พวกเขาถูกทำให้กลัวจนเข็ดหลาบแล้ว
ซ่านซ่านตัวร้อนเป็นไข้ เขาช่างโชคร้ายอะไรเช่นนี้
เขาเปียกไปทั้งตัว รู้สึกไม่สบายเอาเสียเลย แต่เขามั่นใจว่าเขาจะไม่ตาย
ตัวเขา ไม่เหมือนกับคนธรรมดา
เขานั่งขดตัวอยู่ที่มุมห้อง ตัวสลับร้อนสลับหนาว ท้องก็หิวจนไส้กิ่ว ได้ยินเพียงเสียงทุบประตูและเสียงร้องไห้ปานจะขาดใจ
ใครกันที่ร้องไห้อยู่?
ร้องไห้เพื่อเขางั้นหรือ?
ซ่านซ่านกึ่งหลับกึ่งตื่น รู้สึกมึนงงไปหมด เห็นแต่ม่ายเฟิงวิ่งโซซัดโซเซมาหา แล้วเอาหัวโขกประตู
มีอะไรบางอย่างหยดลงบนหน้าเขา
หยดลงที่มุมปาก
ซ่านซ่านเม้มปากชิม รสชาติคาวเลือด
ไม่สิ สำหรับเขา มันกลับเป็นรสชาติหอมหวาน
ตั้งแต่เด็ก เขาหลงใหลในกลิ่นคาวเลือด มันหอมหวานเย้ายวนใจ แต่ต่อมาพี่หญิงก็ห้ามเขาอย่างเด็ดขาด
เลือดงั้นหรือ?
มือเขาบาดเจ็บเพราะทุบประตูหรือเปล่า?
“เสี่ยวหูลู่ เจ้าหิวหรือไม่? ข้ายังมีหมั่นโถวซ่อนอยู่อีกอัน จะให้เจ้ากิน พี่ไม่หิวหรอก…” เขาพูดด้วยเสียงแหบพร่า พร้อมกับหักหมั่นโถวเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ที่จริง ซ่านซ่านได้ยินเสียงท้องของเขาร้องทั้งคืนแล้ว
เขาบีบหมั่นโถวเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วค่อยๆ ป้อนเข้าปากซ่านซ่าน
“น้ำนี่ไม่สะอาด เจ้ากินไม่ได้หรอก จะท้องเสียตายเอา... น้องชาย เจ้าอย่าทิ้งข้าไปนะ ข้าจะดูแลเจ้าให้ดี ข้าจะปกป้องเจ้าให้ได้ กั่วกั่ว เสี่ยวหูลู่…” เขาโอบกอดซ่านซ่านแน่น แล้วคลานไปที่ประตูเพื่อขอความช่วยเหลือ
ในห้องใต้ดินไม่มีแสงสว่าง แยกไม่ออกว่าเป็นกลางวันหรือกลางคืน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
ทำไมช่วงนี้ error บ่อยจังเลยคะ...
เติมเหรียญแล้วทำไมถึงปลดล็อคไม่ได้คะ...
ทำไมปลดล็อคไม่ได้คะ...
บท 613 ไม่ลงแล้วหรือค่ะ...
ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ...
อ่านบทที่ 613 กันที่ไหนคะ...
รอค่ะ แต่ช้าจัง สนุก รอค่ะ...
รอตอนต่อไปค่าา...
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
อ้าว ลงไม่จบอีกแล้ว...