หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1245

“ในเมืองตงหลิงเกิดเหตุการณ์สังหารหมู่ครั้งใหญ่หลายครั้ง ซึ่งทั้งหมดนี้ล้วนมีต้นเหตุมาจากสิ่งนี้”

“ชาวบ้านที่กินตั๊กแตนเข้าไป จิตใจจะหลงผิด ไร้ซึ่งเหตุผล กระหายเลือดและชอบฆ่าฟัน ราวกับเป็นผีดิบ ไม่กลัวความตายและความเจ็บปวด พวกเขาจะกัดคนที่พบเห็น และยังสามารถแพร่เชื้อได้อีกด้วย”

ลู่เจาเจาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ส่งข่าวเรื่องนี้กลับไปยังเป่ยเจา” ภัยพิบัติหลังจากฝูงตั๊กแตน นั่นแหละคือปัญหาใหญ่

“ตงหลิงอาจจะไม่ได้แค่กินตั๊กแตน พวกเขาน่าจะอยู่ในใจกลางของเหตุการณ์บางอย่าง ถึงได้รับผลกระทบรุนแรงขนาดนี้ กลุ่มคนพวกนั้นน่าจะอยู่ในตงหลิง! เราจะปล่อยให้พวกเขาออกไปสร้างความเดือดร้อนไม่ได้!”

นางมองไปที่ซ่านซ่าน

ซ่านซ่านตัวสั่นเทา มองไปที่แขนขาวเนียนของตัวเอง ขนลุกซู่ไปทั่ว

ซ่านซ่านชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วค่อย ๆ ชี้ไปที่ตัวเอง “ซ่านซ่าน เก่ง!” พร้อมกับยกนิ้วโป้งให้ตัวเอง

“ข้าทำความดีแล้ว ทำแล้วนะ” อย่าฆ่าข้านะ!!

ลู่เจาเจาขอให้เขาทำความดีเพิ่มขึ้น ซ่านซ่านก็ไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ

ลู่เจาเจาหันไปมองม่ายเฟิง ม่ายเฟิงพยักหน้า “ตอนบรรเทาภัยพิบัติ มีทหารม้าเยอะมาก ซ่านซ่านช่วยพยุงแม่เฒ่าข้ามถนน”

“ทำความดีไปสามครั้งแล้ว” ม่ายเฟิงพยักหน้าอย่างจริงจัง แต่สายตาหลุกหลิก รู้สึกผิดจนไม่กล้าสบตากับลู่เจาเจาโดยตรง

ใช่แล้ว ทำความดีถึงสามครั้ง

พยุงแม่เฒ่าคนเดิม พยุงไปแล้วก็พยุงกลับ

ลู่เจาเจาเบือนสายตาไปที่อื่น แล้วสั่งให้ทุกคนเตรียมตัวออกเดินทางไปยังตงหลิงทันที

เซวียนจี้ชวน จู่ ๆ นางก็นึกถึงฮ่องเต้ตงหลิงที่เคยเป็นตัวประกันในเป่ยเจาเมื่อหลายปีก่อน

“หาหมอดูผู้เชี่ยวชาญด้านการสำรวจถ้ำและค้นหาสมบัติมาให้หน่อย” ลู่เจาเจาพูดกับจุยเฟิง

นางหรี่ตาลงเล็กน้อย “ข้ามีสหายคนหนึ่ง เป็นคนขี้เหนียว เมื่อก่อนเคยเก็บอาหารและเงินทองไว้เยอะมาก ขอยืมมาใช้หน่อย” เป็นประเภทที่รวยล้นฟ้าเลยทีเดียว!

“ถ้าหาไม่เจอจริง ๆ ก็ไปขอข้าวจากสหายเก่าสักหน่อยก็แล้วกัน” ยังไงก็ขอเขากินมาหลายปีแล้ว นางชำนาญเรื่องนี้ยิ่งนัก

“เจ้ายังกล้าไปขอข้าวขอของเขาอีกหรือ ทั้ง ๆ ที่มีโทษหนักถึงขั้นฆ่าตัวตายบนสวรรค์เก้าชั้นฟ้าเนี่ยนะ??” เซี่ยอวี้โจวมีสีหน้าตกใจ

ลู่เจาเจาหัวเราะจนตาปิด “ข้าไม่ไป เจ้าไปเองสิ!”

เซี่ยอวี้โจวกระโดดขึ้นทันที “ข้าไม่ไป!! ไปขอข้าวเขากินมันน่าขายหน้า! ถ้าเขาไล่ข้าออกไปจะทำยังไง?! ข้ายังไม่ได้แต่งงานเลยนะ ตระกูลเซี่ยจะขาดผู้สืบสกุลไม่ได้”

“พวกเขาไม่กล้าไล่เจ้าหรอก ข้ามีข้อมูลลับของพวกเขาอยู่นิดหน่อย”

เซี่ยอวี้โจวทำหน้าไร้อารมณ์ “แค่ไล่ออกไปก็ถือว่าดีแล้ว โอกาสที่พวกเขาจะฆ่าปิดปากน่าจะมากกว่ามั้ง??”

ที่เจ้ายังไม่ถูกฆ่า ก็เพราะกำปั้นเจ้าแข็งแกร่งไงเล่า

ลู่เจาเจาโบกมือ เจ้าเป็นถึงพระพุทธองค์ ใครจะกล้าแตะต้องเจ้า!

ต่อให้ไม่เห็นแก่หน้าเจ้า ก็ต้องเห็นแก่หน้าพระพุทธ ยังไงก็ต้องขอมาได้บ้าง

การขอข้าวเขากิน ไม่ใช่เรื่องน่าอาย

ขอไปขอมา เดี๋ยวก็ชิน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน