หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1251

“พวกนางจะไปเทียบกับเจ้าได้อย่างไร?”

“องค์หญิงแห่งแคว้นใต้เอาแต่ใจ ดื้อรั้น หยิ่งยโส จะไปเทียบกับเจ้าได้อย่างไร? ระหว่างข้ากับนางมีความแค้นที่สั่งสมมาเป็นพันปี หากไม่ใช่เพราะต่างได้เวียนว่ายตายเกิดไปแล้ว ข้าไม่มีทางปล่อยนางไปแน่”

“ภูตดอกไม้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง หลอกเอาเงินทองข้าไป ความแค้นนี้ไม่มีวันลืมเลือน”

“เจ้าต่างจากพวกนาง เจ้ากับข้าคือคู่ที่ฟ้าลิขิตไว้ อาอู๋ เจ้าดีไปหมดทุกอย่าง เหมือนเกิดมาเพื่อข้าโดยเฉพาะ” จู๋มั่วอมยิ้ม มองอาอู๋ด้วยความรักใคร่

อาอู๋ลูบท้องด้วยรอยยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว”

“อาอู๋ ผลึกมังกรใช้ไปมากมายแล้ว ทำไมสีหน้าเจ้ายังซีดเซียวเช่นนี้?”

ตอนพบกันครั้งแรก อาอู๋สวมชุดแดงเพลิง แต่ใบหน้ากลับซีดเซียว จู๋มั่วออกตามหาของบำรุงต่าง ๆ แต่สีหน้าก็ยังไม่ดีขึ้น พอตั้งครรภ์ก็ยิ่งซีดลงไปอีก

อาอู๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ข้าเป็นคนอ่อนแอมาตั้งแต่เกิด ก็แค่ดูแลตัวเองให้ดีในทุก ๆ วันก็พอแล้ว”

“ครั้งต่อไปจะถามเผ่ามังกร ว่ามีสมบัติอะไรที่ช่วยบำรุงคนที่มีร่างกายอ่อนแอตั้งแต่เกิดหรือไม่” จู๋มั่วไม่ได้คิดอะไรมาก เพียงแค่สงสารภรรยาที่ต้องทนทุกข์ทรมานเท่านั้น

จนกระทั่งรถม้าเคลื่อนออก จู๋มั่วจึงจากไปอย่างไม่เต็มใจ

หลังจากเขาจากไป ความรักใคร่ที่ปรากฏบนใบหน้าของอาอู๋ก็หายไป

นางมีสติดี ไม่ได้จมอยู่กับความอ่อนโยนและความรักของจู๋มั่ว แม้ว่านางจะเคยหลงทางในความสัมพันธ์นี้เป็นช่วงเวลาสั้น ๆ

“เจ้ามีความสุขกับองค์หญิงแคว้นใต้ภายใต้แสงจันทร์ สัญญากับภูตดอกไม้ และสาบานว่าจะอยู่กับข้าจนวันตาย ความรักของเจ้าช่างง่ายดายและไร้ค่ายิ่งนัก”

“อ่อนแอตั้งแต่เกิด?”

“เจ้านำไข่มุกวิญญาณคู่ชะตาของข้าไป ข้าอ่อนแอ ไม่ใช่เพราะเจ้าหรอกหรือ?” ช่างน่าขันเสียจริง

เมื่อสูญเสียไข่มุกวิญญาณคู่ชะตาแล้ว อายุขัยของนาง…

ก็เหลือเพียงครึ่งเดียว

เฟิ่งอู๋รู้มาตั้งแต่เด็กว่าตนเองแตกต่างจากเผ่าหงส์ทั่วไป

ไข่ของผู้อื่นขาวสะอาด ดุจหยกใส

ส่วนไข่ของนางนั้น มีลวดลายสีดำสลับซับซ้อน ปรากฏรูปมังกรและหงส์พันเกี่ยวกัน ดูแล้วไม่ธรรมดา

ถึงเวลาฟักแล้ว แต่ก็ไม่สามารถเจาะเปลือกออกมาได้

หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากลู่เจาเจา นางคงจะขาดอากาศตายอยู่ในไข่แล้ว

เมื่อนางถือกำเนิด มีปรากฏการณ์แปลกประหลาดเกิดขึ้น นางและไข่มุกวิญญาณคู่ชะตาได้ลงมาจุติพร้อมกัน

ในตอนนั้น ราชาหงส์ได้คุกเข่าลงและแต่งตั้งให้นางเป็นรัชทายาทแห่งเผ่าหงส์ รอเพียงเวลาที่จะสืบทอดบัลลังก์เท่านั้น

ไข่มุกวิญญาณคู่ชะตาที่กำเนิดมาพร้อมกับนาง อาจจะไม่มีประโยชน์อันใดต่อเทพเจ้า

แต่สำหรับเผ่ามังกรและเผ่าหงส์ที่เป็นสัญลักษณ์แห่งความโชคดีแล้ว มันคือสมบัติล้ำค่า

เผ่ามังกรเป็นเจ้าแห่งน้ำ และควบคุมการเคลื่อนตัวของเมฆและฝนบนโลกมนุษย์ เฝ้าดูแลดวงตาแห่งน้ำพุทั้งสามดินแดน

ดวงตาแห่งน้ำพุนั้นสำคัญยิ่ง เป็นเส้นชีวิตของโลกมนุษย์ เผ่ามังกรจะใช้โชคชะตาจากสวรรค์เป็นเครื่องนำทาง และทำการบันดาลฝนให้โลกมนุษย์ตามกฎ

แต่เมื่อไม่กี่ปีก่อน ลูกหลานของเผ่ามังกรถูกคนภายนอกหลอกลวง เชื่อใจคนภายนอก และพาคนภายนอกเข้าไปในดินแดนต้องห้าม

ทิ้งนางไว้ต่อหน้าเทพเจ้าทั้งหลาย

ทิ้งนางไว้ในงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่

ทิ้งนางให้อยู่คนเดียว

นางเป็นองค์หญิงที่ถูกรักและทะนุถนอมจากเผ่าหงส์ เป็นจักรพรรดินีหงส์ในอนาคต นางเติบโตมาพร้อมกับความภาคภูมิใจ

เผ่ามังกรทำผิดพลาดครั้งใหญ่ นางมาเพื่อช่วยชีวิตพวกเขา

ใช้ชีวิตครึ่งหนึ่งของนางเพื่อช่วย

แต่กลับถูกทิ้งให้อยู่เดียวดาย

นางเปิดผ้าคลุมหน้าสีแดงออก เทพเจ้าทุกองค์ในสวรรค์ต่างแสดงสีหน้าสงสาร

นางเกิดมาเป็นจักรพรรดินีหงส์ ควรจะอยู่สูงส่ง นางไม่ต้องการความสงสาร! นางเกลียดสายตาที่สงสารแบบนี้!

นางกัดฟันกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เพียงแค่จับชายผ้าคลุมเจ้าสาวไว้ “ความอัปยศในวันนี้จะจดจำไว้ วันนี้เฟิ่งอู๋ขอสาบานว่าจะต้องทำให้เขาเจ็บปวดทรมานจนไม่อยากมีชีวิตอยู่!”

จากนั้นก็ตัดชายผ้าคลุมอย่างเด็ดเดี่ยว

เผ่าหงส์ไม่ต้องการให้นางอยู่ในเผ่ามังกรเพื่อรับความอัปยศ ต้องการพานางกลับบ้าน

แต่นางไม่เต็มใจเลย

ในคืนแต่งงาน รอบ ๆ ยังคงประดับด้วยผ้าไหมสีแดง แต่สิ่งที่นางเผชิญมีเพียงแค่การเยาะเย้ยและความเย็นชา