หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1301

“แปลกเหลือเกิน หลังจากเทพเจ้าถือกำเนิดขึ้นจะต้องมาแสดงตัวที่แดนเทพ แต่เหตุใดจึงไม่มีผู้ใดขึ้นมาเลย”

หันชวนส่งคนไปเฝ้าประตูหนานเทียน แต่ผ่านไปสามวันสามคืนก็ไม่เห็นแม้แต่เงา

“ช่างเถิด อาจเป็นแค่เทพเจ้าเล็กๆ น่ะ”

“หาเบาะแสของตี้จวินเจอหรือยัง” หันชวนนั่งอยู่ข้างบนพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ยังไม่เจอขอรับ”

ทุกคนเงียบไปสักพัก

“ตี้จวินไม่กลับมาหาใช่เรื่องสำคัญไม่ บัดนี้ท่านเซียนหันชวนเป็นดั่งเข็มเทพใต้ทะเลของแดนเทพ ขอเพียงมีท่านอยู่ที่นี่ แดนเทพไม่มีวันวุ่นวายอย่างแน่นอน”

“อีกประการ ศิษย์ทั้งเจ็ดของเทพกระบี่เจาหยางถูกลิดรอนแก่นพลังเทพเจ้าไปแล้ว แดนเทพไม่มีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจอีกต่อไป”

ทุกคนพากันสรรเสริญท่านเซียนหันชวน และไม่ระแวดระวังในเทพเจ้าที่เพิ่งถือกำเนิดใหม่แม้แต่น้อย

เทพเจ้าถือกำเนิดใหม่นั้นอ่อนแอ ไม่น่าหวาดกลัว

ทว่าคนที่ผนึกเทพคนใหม่ล่ะ

ลู่เจาเจาถือหุ่นเชิดดินสีทองไว้ในมือพร้อมหลั่งน้ำตา “เซิ่งเหอ เจ้ากับซิงหุยต้องฟื้นฟูตนเองให้ดี บัดนี้มีตำแหน่งเทพเจ้าแล้ว รอให้แก่นพลังเทพเจ้ากลับมาเต็มเปี่ยมจะดีกว่านี้”

เซิ่งเหอและซิงหุยที่หมดสติไปหลายวันก็ก้าวเข้ามากอดนาง

น่าเสียดายที่วิญญาณยังอ่อนแอ จึงทะลุผ่านร่างกายของนางไป

“รีบกลับเข้าไปพักก่อน อย่าออกมาอีก! รอให้จิตวิญญาณแข็งแกร่งขึ้นเสียก่อน...” ลู่เจาเจารีบเช็ดน้ำตาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข

ทั้งสองโค้งคำนับก่อนกลับเข้าไปในร่างของหุ่นเชิดดิน

ลู่เจาเจายืนอยู่ริมหน้าต่างด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย

นางหวนนึกถึงฉากในความฝันพร้อมกับเม้มริมฝีปาก ความลับอันยิ่งใหญ่บนตัวนางกำลังจะถูกเปิดเผยทีละน้อย

ตัวของลู่เจาเจาเริ่มโอนเอนไปมา จนต้องเกาะขอบโต๊ะเพื่อพยุงตัวเองเอาไว้

นางเพิ่งผนึกเทพเจ้าไปอีกครั้ง ทำให้ร่างกายข้างในราวกับว่างเปล่าไปหมด

“อีกสามวันจะถึงวันขับไล่วิญญาณชั่วร้าย พอผ่านไปก็จะถึงวันปีใหม่แล้ว ไม่รู้ว่าจะกลับมาฉลองปีใหม่ทันหรือเปล่า...” ลู่เจาเจาถอนหายใจพลางมองไปทางเป่ยเจา

ไม่รู้เลยว่าสำนักศึกษาสตรีชุดแรกเป็นอย่างไรบ้าง

หนึ่งปีผ่านไปแล้วนับตั้งแต่ข้อตกลง 5 ปีของนางกับเหล่าขุนนาง แต่มันเริ่มเห็นผลแล้วสินะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

ซ่านซ่านกำลังยืนถือหมอนใบเล็กอยู่นอกประตู พลางขยี้ตาด้วยมืออ้วนๆ “พี่หญิง ข้าอยากนอนกับท่าน”

เขาตรงเข้าไปปีนขึ้นเตียง ทั้งสองทำเรื่องไม่ดีมาด้วยกันและมีความลับร่วมกัน

และรู้สึกใกล้ชิดสนิทสนมกันมากยิ่งขึ้น

“พี่หญิง ท่านดีกับข้าที่สุดในโลกเลย”

เขากอดคอผู้เป็นพี่พร้อมพูดด้วยเสียงเล็กแหลม ไม่ต้องบอกเลยว่าน่ารักมากแค่ไหน

ดวงตาของลู่เจาเจาพลันฉายแววอ่อนโยนทันที

หัวใจของมนุษย์สรรค์สร้างมาจากเนื้อหนัง แม้ว่าซ่านซ่านได้รับผลกระทบมาจากชีเจวี๋ย แต่เขาก็เป็นน้องชายที่น่ารักไม่แพ้กัน

เมื่อครู่เพิ่งบอกว่าจะปกป้องข้าไปเอง!

ลู่เจาเจาดีดนิ้วพลางส่งเสียงแหลม “ดังคำกล่าวที่ว่ารักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี น้องชายข้า เตรียมรับความรักของข้าเสียเถิด! น้องรัก!” จากนั้นนางก็กระโดดลงจากเตียงลงไปหาซ่านซ่าน

ความสัมพันธ์พี่น้องของเราจบลงแล้ว! อ๊า ฉีกการบ้านของข้าทิ้งไปแล้ว ข้าก็ต้องทำการบ้านกลางดึกน่ะสิ!

ซ่านซ่านตกใจมากจนกรีดร้องและรีบวิ่งออกไปที่ประตู “จะโดนฆ่าแล้ว...”

จะโดนฆ่าแล้ว...” เขากรีดร้องซ้ำๆ พลางวิ่งล้มลุกคลุกคลานออกไป

…

เช้าวันต่อมา ซ่านซ่านนั่งอยู่บนโต๊ะเงียบๆ โดยไม่กินอาหารเช้าสักคำ พร้อมกับสะอึกสะอื้นอย่างเสียใจ

“บอกข้ามาว่าไปยั่วโมโหอะไรนาง ขนาดจักรพรรดิสวรรค์ทำนางโกรธ ยังถูกตบบ้องหูเลย!”

“แต่เจ้าไม่รักตัวกลัวตายเอาเสียเลย!”

เซี่ยอวี้โจวเคาะศีรษะของเขา ทั้งยังรู้สึกเจ็บใจที่หลอมเหล็กให้กลายเป็นเหล็กกล้าไม่ได้ เขาติดเล่นรักสนุกมากเกินไป

ซ่านซ่านสะอึกสะอื้นทั้งน้ำตา

“รอบนี้เจ้าทำอะไรให้นางขุ่นเคืองล่ะ ขโมยน่องไก่ของนาง? หรือทำผิดต่ออาณาประชาราษฎร์” เซี่ยอวี้โจวถามอย่างสงสัย

ซ่านซ่านส่ายหัว ก่อนสะอื้นและพึมพำอย่างเสียใจ “ข้า...ฉีกการบ้านของนาง”

เซี่ยอวี้โจวเบิกตากว้างเบิกกว้างด้วยความตกใจ พร้อมกับก้าวห่างออกไปไกล “อยู่ให้ห่างจากข้า! ผู้บริสุทธิ์อย่างข้าจะได้รับอันตรายไปด้วย!!”

“ครั้งก่อนที่การบ้านของนางถูกฉีก เจ้าเป็นคนทำ!!!”