หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 138

เขาไม่เคยบอกว่าตัวเองสามารถได้ยินเสียงในใจของเจาเจา เขากลัวเจาเจาจะทำใจไม่ได้

ต่อให้เขาจะเข้าใจ

บุตรสาวของลู่หย่วนเจ๋อคนนี้นั้นเกรงว่าจะมีความเป็นไปไม่ธรรมดา

บางครั้งคนโง่อย่างลู่หย่วนเจ๋อก็เห็นกงจักรเป็นดอกบัว

องค์รัชทายาทปลดหยกพกที่เอวออกและแขวนไว้ที่เอวของเจาเจา

“เจาเจา หยกพกนี้เป็นของติดตัวข้า ถ้ามีสิ่งนี้แล้วไม่ว่าเจ้าจะไปที่ไหนในเป่ยเจา จะไม่มีใครกล้าทำร้ายเจ้าแม้แต่นิด”

“อ้อ” เจาเจาเอ่ยเสียงเรียบ

เสด็จพ่อให้มาเพียงชิ้นเดียว

เบื้องหลังของนางสามารถทำให้พ่อของนางตกใจตายได้

องค์รัชทายาทลูบหัวของนาง ดูเหมือนว่าเจาเจาจะมีท่าทีไม่ค่อยชอบใจนัก

“เจาเจาเจ้าชอบอะไร” เซี่ยเฉิงสี่ย่อตัวลงและพูดกับเจาเจาอย่างระมัดระวัง

ดวงตาของเจาเจาสว่างวาบ “เนื้อ เนื้อ！”

[น่องไก่ใหญ่ๆ น่องไก่ใหญ่ๆ น่องไก่ใหญ่ๆ ！！]

[ผลไม้เคลือบน้ำตาล ผลไม้เคลือบน้ำตาล！]

[น้ำตาลปั้น น้ำตาลปั้น！！]

ดวงตาของนางเป็นประกายมองไปยังเซี่ยเฉิงสี่

เซี่ยเฉิงสี่ไม่มีประสบการณ์ในการเลี้ยงเด็กแต่เขาเข้าใจว่าทารกอายุสิบเดือนจะแทะน่องไก่ได้อย่างไรกัน

เขาจึงปฏิเสธไปตรงนั้น

เขามองดูสายตาของเสี่ยวเจาเจาที่มองมาอย่างร้อนแรงเสียจนมอดไหม้！！

เดิมทีลู่เจาเจาเป็นคนเจ้าเลห์ การช่วยชีวิตคนคงได้กัดน่องไก่สักคำนะ

หลังจากที่พบกับการถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย...

นางจึงก่นด่าสวรรค์อย่างไม่พอใจลู่เจาเจาทีสามารถเตะราชนิกูลที่อยู่ตรงหน้าในจวนของนางได้อย่างเลือดเย็น

ก็ร้องไห้ทั้งอย่างนั้น！！

เสียงร้อง “แง้...” นางร้องไห้จนน้ำหูน้ำตาไหล

ถูกหลอกแล้ว！！

สัญญาเป็นบ่าวเรียบร้อยแล้ว เป็นบ่าวแล้วต้องเชื่อฟังนายทุกอย่าง