หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 140

“ท่านอาจารย์ ดาวจื่อเวยกระพริบ บางครั้งสว่างมาก บางครั้งสว่างน้อย เป็นเพราะอะไรกันหรือขอรับ”

“ท่านอาจารย์ดาวจื่อเวยอ่อนแรงลงเรื่อยๆ มันกำลังเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำแล้ว...” องค์ชายสี่เองก็ไม่ค่อยสบายใจ ดาวจื่อเวยเป็นตัวแทนของฮ่องเต้ ตัวแทนของราชวงศ์

“อ๊ะ...” ดวงตาขององค์ชายสี่สว่างวาบขึ้นมาอย่างกะทันหัน

“ท่านอาจารย์ขอรับ ท่านอาจารย์！！”

“ฟ้ามีการเปลี่ยนแปลง ฟ้ามีการเปลี่ยนแปลง！！ แปลกมา！！” องค์ชายสี่กระโดดตัวขึ้นโหยง อีกทั้งยังมีพระจำนวนนับไม่ถ้วนที่กำลังมองความมหัศจรรย์บนฟ้านี้

พระจำนวนนับไม่ถ้วนประนมมือ เพื่อขอให้ประชาชนอยู่อย่างสงบสุขท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงนี้

“ท่านอาจารย์ขอรับ น่าแปลกมากเลย ไม่รู้ว่ามีดาวที่ส่องสว่างจ้ามาจากไหนไม่รู้ มันสว่างเสียยิ่งกว่าดาวดวงไหนๆ ！！”

“ดาวดวงนั้นอุ้มชูดาวจื่อเวยเอาไว้！ ดาวจื่อเวยที่เคยริบหรี่ก็กลับมาสว่างอีกครั้งแล้วขอรับ！ ดาวจื่อเวยสว่างเสียยิ่งกว่าเมื่อก่อนเสียอีก”

องค์ชายสี่ทรุดตัวลงเสียงดังและคุกเข่าอยู่กับพื้น จากนั้นเขาก็โขกศีรษะอยู่สองสามครั้ง

เขาเองก็เป็นคนในราชวงศ์ เขาย่อมยืนอยู่ข้างเดียวกับราชวงศ์

เจ้าอาวาสชะงักไป “ดาวดวงนั้นมีกลักษณะเป็นเช่นไร”

ตอนแรกเขาทำนายว่าราชวงศ์จะมีหายนะ ภัยพิบัตินี้จะทำหายนะมาสู่ตระกูลซย่าอย่างไม่มีวันย้อนกลับ

แม้แต่ประเทศก็จะถูกเปลี่ยนมือ ใต้หล้าจะวุ่นวาย

เขาได้รับองค์ชายสี่เป็นศิษย์เอาไว้เพื่อรักษาสายเลือดของราชวงศ์

องค์ชายสี่เงยหน้ามองดาวฤกษ์ดวงนั้น “ท่านอาจารย์ขอรับ ดาวดวงนั้นเป็นดาวที่ส่องสว่างที่สุดบนท้องฟ้า ไม่รู้ว่ามันมาจากไหน ดาวทุกดวงล้อมอยู่รอบดาวดวงนั้นและหมุนวนไปมา”

“แม้แต่ดาวจื่อเวยก็ยอมจำนวนต่อมันและยอมที่จะเป็นส่วนหนึ่งของมัน”

“ท่านอาจารย์ ใต้หล้านี้มีคนประหลาดเช่นไรบ้างขอรับ” องค์ชายสี่กระพริบตามองปริบๆ

สถานการณ์บนท้องฟ้าแสดงถึงเหตุการณ์ในใต้หล้า ดาวดวงนี้คงไม่ได้ถูกกำหนดให้ไร้ชื่อ

ใบหน้าของเจ้าอาวาสมีรอยยิ้มออกมาจางๆ “คนที่ทำลายกฎเกณฑ์ได้ปรากฏออกมาแล้ว”

“คนคนนี้สามารภทำลายกฎเกณฑ์ในใต้หล้าได้และสามารถช่วยเหลือผู้คนจากภัยพิบัติได้ แผ่นดินนี้มีหนทางรอดแล้ว”