หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 141

ลู่เจาเจามีสีหน้าเบิกบาน เมื่อได้น่องไก่ที่นางต้องการนางก็ดีใจขึ้นมา

การใส่เสื้อผ้าที่รุ่มร่ามไม่เคยทำให้นางรำคาญ

“วันนี้จะต้องเข้าวังไปไหว้ฟ้าดิน สายหน่อยก็ต้องไปงานเลี้ยงฉลองในวัง เจ้าจะต้องเชื่อฟังนะ” สวี่ซื่อสวมเสื้อคลุมตัวหน้าให้กับนาง วันไหว้ฟ้าดินอากาศเย็นมาก นางจึงกลัวว่าลู่เจาเจาจะหนาว

หลังจากที่แต่งตัวเสร็จแล้วลู่เจาเจาก็มองแม่ของนางแวบหนึ่ง

จากนั้นก็แอบเข้าไปใต้เตียงแล้วใช้มือใช้เท้าเพื่อดันกล่องเล็กๆ ออกมา

ที่ลำคอของนางมีกุญแจดอกเล็กๆ คล้องอยู่ เมื่อเสียงคลิกดังขึ้นกุญแจก็จะออกมา

ในกล่องนั้นมีหยกพกอยู่จำนวนหนึ่ง

ไม่ว่าจะชิ้นไหนก็สามารถทำให้บิดาสารเลวของนางน้ำลายไหลได้ แต่นางกลับมีมันจำนวนมาก อีกทั้งโยนมันออกไปอย่างรังเกียจที่มีฝุ่นอยู่ที่ส่วนมุม

[เปลืองที่！] ลู่เจาเจาเบ้ปาก

สวี่ซื่อกำลังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นางจึงเห็นเพียงแค่ก้นของเด็กน้อยที่ก้มหัวหาของอยู่

จุกบนศีรษะของนางทั้งสองข้างสั่นไหวไปมา

ลู่เจาเจาเพิ่งจะสิบเอ็ดเดือน มือของนางเล็กมาก

นางหยิบเกาลัดกำหนึ่งออกมาจากกล่อง

หนึ่งกำมือมีเพียงสองเม็ด มืออวบๆ ของนางยังไม่สามารถถือมันไว้ได้มั่น นางหยิบเกาหลัดหลายกำมือเข้ามาในอ้อมอก

และยังหยิบถั่วลิสงสองกำมือใส่ถุงผ้าเล็กๆ ของนาง

และยังเอามันเทศขนาดเท่าหัวแม่โป้งอีกหนึ่งหัว

หลังจากที่จัดการเรียบร้อยแล้วกระเป๋าของนางก็ตุง จากนั้นนางจึงล็อกกล่องและดันมันกลับเข้าไป

การไหว้ฟ้าดินนั้นน่าเบื่อและไม่สามารถกลับก่อนได้

สวี่ซื่อไม่กล้าดื่มน้ำและไม่กล้าแม้แต่จะไปห้องน้ำ

นางทำได้แค่ดื่มโจ๊กข้นๆ ไปสองคำ

“ปีนี้ทำไมถึงต้องให้บุตรสาวคนโตเข้าร่วมไหว้ฟ้าดินด้วยนะ เจาเจาเพิ่งจะสิบเอ็ดเดือน เดินยังไม่แข็งเลย” เติงจือถอนหายใจ

สวี่ซื่อมองไปยังลู่เจาเจาที่นั่งยองอยู่กับพื้นและเล่นอยู่กับมด