หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 142

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว พรุ่งนี้ขึ้นปีใหม่ ก็จดชื่อคุณหนูซูลงในทะเบียนครอบครัวซะเถอะ เพียงแต่เรื่องแต่งงานนี้..." สวี่ซื่อดูลังเลอยู่นิดหน่อย

โชคดีที่ซูจื่อชิงพูดต่อว่า "ท่านพี่ ปีใหม่ยุ่งมาก เรื่องแต่งงานไม่รีบก็ได้" เพียงแค่ได้จดชื่อลงในทะเบียนครอบครัว ก็ถือว่าได้เป็นผิงชีอย่างเป็นทางการแล้ว

นางหลุดปากเรียกท่านพี่ไปเสียแล้ว

“ถุ้ยยย! ไม่ใช่หมาแมวที่ไหนจะมาพูดจาเหลวไหลตีสนิทได้!" เติงจืออดไม่ได้ที่จะต่อว่า

"ฮูหยินมาจากตระกูลที่มีชื่อเสียง เป็นบุตรีสายตรงอันเป็นที่รักของตระกูลสวี่ ไม่เคยมีพี่สาวน้องสาว" เติงจือโมโหและพูดโต้กลับ

ตำแหน่งผิงชีนั้นสูงกว่าพวกอนุ

ก็เหมาะสมที่จะเรียกภรรยาเอกว่าพี่สาวน้องสาว

ซูจื่อชิงรู้สึกอับอาย หน้าแดงก่ำ พยายามกลั้นความโกรธแค้นไว้

เหอะ ภรรยาเอกแล้วจะอย่างไร?

ไม่ได้รับความโปรดปรานจากบุรุษ แล้วจะมีประโยชน์อันใด?

นางยังไม่รู้เลยว่าท่านโหวได้เลี้ยงอนุไว้ข้างนอกมาเกือบยี่สิบปีแล้ว?

สายตาของนางมองดูด้วยความสงสารปนสมน้ำหน้า

ท่านโหวบอกว่า: สวี่ซื่อรักเขาอย่างสุดหัวใจ ซึ่งมันก็เป็นจริงดั่งที่เขาบอก

“แม่นางเติงสั่งสอนได้ถูกต้องแล้ว ชิงชิงไม่ดูสถานะของตัวเอง” นางก้มหน้า มุมปากปรากฏรอยยิ้มเหยียดหยันเล็กน้อย

“ช่างเถอะ เจ้าคอยปรนนิบัติท่านโหวให้ดีก็พอ”

สวี่ซื่อไม่แม้แต่จะมองนางเลย พาคนออกจากจวนไปทันที

วันนี้ ฮ่องเต้พาขุนนางในราชสำนักไปสักการะบูชาเทพเจ้า

เหล่าสตรีก็พาลูกหลานไปยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามแท่นเซ่นไหว้ บังสายตาขุนนาง และหลีกเลี่ยงลมหนาว

สวี่ซื่อยืนตามตำแหน่งของตนเอง

คิดในใจว่าตำแหน่งนี้ ช่างดีเสียจริง