หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 143

เขาไม่อยากเตือนลู่หย่วนเจ๋อมากนักว่าบุตรสาวของเขายอดเยี่ยม และมีคนให้ท้ายมากมายเพียงใด!

น่าโกรธเหลือเกิน

ในขณะที่สำนักดาราศาสตร์กำลังอ่านบทรำลึกและสวดภาวนาบนแท่นบูชา ขอให้ปีหน้าฟ้าฝนตกต้องตามฤดูกาล

ฮ่องเต้นั้นได้พารัชทายาทมาด้วย พระองค์รู้แล้วว่าลู่เจาเจาช่วยชีวิตรัชทายาทเอาไว้ จึงรู้สึกขอบคุณนางจากใจจริง

เมื่อพระองค์ก้มหน้าเล็กน้อยจึงเจอเข้ากับเด็กหญิงคนหนึ่งโผล่ออกมาจากด้านหลังหม้อน้ำทองสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่

เด็กน้อยยิ้มกว้างอย่างมีความสุข เผยให้เห็นฟันเล็กๆ สามซี่

ฮ่องเต้ทรงตกพระทัยไม่น้อย

ส่วนรัชทายาทที่กำลังท่องบทรำลึกในพิธีเซ่นไหว้ เมื่อก้มศีรษะลงก็พบกับใบหน้าเล็กของลู่เจาเจาเช่นกัน

เขาถึงกับสำลักเล็กน้อย ก่อนจะกลับสู้ภาวะปกติในที่สุด

และยังแอบเคลื่อนไหวอย่างลับๆ เพื่อขัดขวางร่างของลู่เจาเจา

นี่นางปีนขึ้นมาบนนี้ได้อย่างไร ！

ลู่เจาเจาพลันวางมือเล็กๆ ไว้บนริมฝีปากพลางส่งสัญญาณให้เงียบ อีกมือหนึ่งไปที่ใต้แท่นบูชา

[ด้านล่างเย็น ด้านบนอุ่นกว่าน่ะ] จากนั้นนางจึงชี้ไปที่หม้อบูชาขนาดใหญ่

พระโอษฐ์ของฮ่องเต้เผยอออกเล็กน้อย เขารู้ดีว่าตอนนี้ควรจะโกรธและสับนางออกเป็นชิ้นๆ !

ทว่าเมื่อนึกถึงความฝันเมื่อคืน เขาจึงได้แต่กล้ำกลืนคำพูดทั้งหมดกลับไป

ต่อให้นางนอนแผ่บนแท่นบูชา เจ้ากรมพิธีการได้แต่มองด้วยสายตาตกตะลึง

เจ้ากรมเฒ่ามีสีหน้าซีดเผือด ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเห็นเด็กอ้วนตัวน้อยนั่งอยู่ข้างหน้าหม้อทองสัมฤทธิ์ แต่ไม่กล้าพูดอะไรออกไปสักคำ

โถ เด็กน้อยบ้านไหนปีนขึ้นมาบนแท่นบูชากันนะ?

และฝ่าบาทยังปกป้องนางเช่นนี้อีก!

หากเป็นองค์ชายสักองค์ เขาคงจะถูกทุบตีจนสิ้นใจตรงนั้นไปแล้ว แม้แต่พระมารดาก็ต้องถูกขับไล่ไปอยู่ตำหนักเย็น เขาคงจะถูกทุบตีจนเกือบตายในที่นั้น และแม้แต่แม่และนางสนมของเขาก็ยังถูกโยนเข้าไปในวังอันเย็นชา ลำเอียงที่สุด!

บัดนี้ฝ่าบาทยังจงใจขัดขวางไม่ให้ใครเห็นตัวนางอีกด้วย

เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าเมื่อฮ่องเต้ได้ฝันถึงเรื่องราวหนึ่ง

พระองค์ฝันถึงจุดจบของเป่ยเจา

มรดกตระกูลเซี่ยของเราจะคงอยู่นับพันชั่วอายุคนและจะสืบทอดต่อไปอีกหลายพันปี!

จงดูแลบรรพบุรุษน้อยเจาเจาให้ดี ไม่เช่นนั้นข้าจะลุกขึ้นมาทุบตีเจ้าให้ตาย!