หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 182

“ข้าเอาสินเดิมทั้งหมดให้เจิ้งเย่ว์แล้ว”

ปลายหัวใจลู่หย่วนเจ๋อกำลังสั่นอยู่ “หะ ให้เขาทั้งหมดแล้ว?”

สวี่ซื่อเป็นบุตรสาวคนสุดท้องของตระกูลสวี่ ถูกเอาใจแต่เด็ก สินเดิมเยอะมาก หลายปีนี้ เขาใช้สินเดิมของสวี่ซื่อสุขสบายใจ ถึงขั้นเลี้ยงเผยเจียวเจียวทั้งครอบครัวได้

แต่น่าเสียดาย ช่วงก่อนคายออกมาหมดแล้ว

ในตอนนี้ทางเผยเจียวเจียวใช้ชีวิตอย่างตระหนี่ถี่เหนียว

ก็แม้แต่ของหมั้นหมายของลู่จิ่งไหวกับเจียงอวิ๋นเหมี่ยน ก็ขอคืนกลับมาส่วนหนึ่ง

ทำให้ลู่จิ่งไหวอับอายขายหน้ามาก

“ครอบครัวจะยากดีมีจน เดิมทีสินเดิมของอวิ๋นเหนียงก็เก็บไว้ให้พวกลูกๆ ก็ให้เขาแล้ว หรือว่าท่านโหวยังโลภสินเดิมของอวิ๋นเหนียง?” สวี่ซื่อจงใจย้ายทรัพย์สินไปให้ลู่เจิ้งเย่ว์!

ไม่ให้ลู่หย่วนเจ๋อแม้แต่เหวินเดียว!

พอดี คลื่นลูกนี้ก็ถือเป็นการระบายความโกรธให้ตัวเองแล้ว!

เจาเจา ทำได้เยี่ยม!

ลู่หย่วนเจ๋อหน้าเขียวแล้ว

สองหมื่นสองพันตำลึง เขาต้องคืนเอง!

และผู้อาวุโสยังมีสามพันตำลึง!

ตอนเย็นนายหญิงใหญ่ถึงฟื้นขึ้นมา

ตอนฟื้นมาเหน็บชาไปทั้งตัว เหมือนกับว่าหนาวจนตัวแข็ง

แต่เมื่อลืมตา ในห้องจุดไฟอยู่ บนตัวมีผ้าห่มคลุมอยู่

หลังจากที่หลินมามาตายไป ข้างกายนางก็ไม่มีหญิงรับใช้ส่วนตัวสักคน

สวี่ซื่อได้ยินกลางดึกนายหญิงใหญ่ไข้ขึ้นสูง ยังบอกว่าอะไรตัวเหน็บชา ก็ส่งหมอไป

หมอเขียนใบสั่งยาเสร็จ พูดด้วยใบหน้ากังวลใจเล็กน้อย “ฮูหยิน นายหญิงใหญ่รับการกระทบกระเทือนใจไม่ได้อีกแล้ว เกรงว่ามีความเสี่ยงที่จะเป็นอัมพาต”

สวี่ซื่อจับผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตา ใบหน้าเจ็บปวด

รอหมอกลับไป สวี่ซื่อก็มีใบหน้าเรียบเฉย

“ไม่เป็นไร กระตุ้นกระตุ้นเยอะๆ แมวหรือสุนัขที่เลี้ยงไว้ ปล่อยออกมาทำให้นางตกใจบ่อยๆ” สวี่ซื่อพูดเรียบๆ

ขอบคุณทุกอย่างในอดีต ใครไม่รู้ว่านางเป็นคนคลั่งรักคนหนึ่ง เป็นลูกสะใภ้กตัญญูคนหนึ่ง!

ไม่มีใครที่จะมาสงสัยนาง