หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 183

นัยน์ตาสวี่ซื่อเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“นางพูดมากเกินไปแล้ว อมน้ำเอาไว้ ปากไม่ว่างก็พูดไม่ได้”

เติงจือ?!!!

ฮูหยิน ทำไมฮูหยินถึงเป็นคนแบบนี้!

คุณหนูเจาเจาผู้น่าสงสาร เสียเปรียบเพราะไม่มีการศึกษาจริงๆ

ถูกหลอกจนตกอกตกใจ

แต่ลู่เจาเจากลับนอนหลับสนิทไปแล้ว

และฮ่องเต้

กลับไม่ได้นอนเลย

“เจ้าว่าเจาเจาเป็นตัวนำโชคที่สวรรค์ประทานให้เป่ยเจาหรือไม่?”

“นางมาช่วยเหลือเป่ยเจาของพวกเรา”

“ลูก ยันต์พูดความจริงนี้ ข้าใช้บนตัวสายลับ ได้ผลจริงๆ!” นัยน์ตาฮ่องเต้เปล่งประกาย

“ลูก......” ฮ่องเต้ลังเลครู่หนึ่ง

องค์รัชทายาทมองเขาอย่างสงสัย

“ความสามารถของเจาเจา หากตกอยู่ในมือคนนอก เกรงว่าจะเป็นมหันตภัยสำหรับเป่ยเจา” ฮ่องเต้ทำหน้าจริงจัง

องค์รัชทายาทลุกขึ้นคุกเข่าอยู่ใต้เท้าฮ่องเต้ทันที

“เสด็จพ่อ เจาเจายังเป็นเด็กอายุหนึ่งขวบคนหนึ่ง ลูกรับประกันหัวใจของนางที่มีต่อเป่ยเจาได้ นางไม่มีทางมีใจเป็นอื่นต่อเป่ยเจาแน่นอน” องค์รัชทายาทร้อนใจนิดๆ

ฮ่องเต้โบกมือ

“เจ้าพูดเหลวไหลอะไร?”

“ไท่ซั่งหวงคงดึงข้าในฝันแน่?” ในทุกคืนไท่ซั่งหวงจะเข้าฝัน ดึงหูพร้อมสั่งให้เขาดีกับลู่เจาเจา

“ข้าหมายถึงว่า......”

“มีแค่เป็นคนของเรา ถึงจะยิ่งวางใจ”

“ดังนั้น......เจ้าคิดว่าข้าแต่งกับสวี่ซื่อเป็นอย่างไร?” ถึงอย่างไร ลู่หย่วนเจ๋อมีชู้รัก การหย่าร้างเป็นเรื่องของเวลา

“หรือว่า หมั้นหมายเจ้ากับเจาเจาตั้งแต่เด็กๆ?”

“แค่กแค่กแค่ก......” องค์ราชทายาทสำลักอย่างรุนแรง

“เสด็จพ่อไม่ไหวๆ ลูกไม่ไหว!”

องค์รัชทายาทร้อนใจจนหน้าแดงล่ามไปถึงหูแล้ว