หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 194

นางคุกเข่าลงกับพื้นเสียงดัง

คราวนี้นางยอมคุกเข่าอย่างเต็มใจ

"เจาเจา เจาเจา เจ้ามีวิธียับยั้งสิ่งชั่วร้ายใช่ไหม"

"เจ้าช่วยพี่จวินอันได้ไหม เขาอายุเพียงหกขวบ จึงต้องอยู่กับพระพุทธรูปโบราณตลอดชีวิต ขอร้องล่ะเจาเจา เจ้าช่วยเขาได้ไหม"

"ป้าขอร้อง ป้าจะเป็นดุจวัวม้า ป้าจะใช้ชีวิตทั้งชีวิตตอบแทนบุญคุณของเจ้า" เสียนกุ้ยเฟยกระวนกระวายใจจนทำอะไรวุ่นวายไปหมด นางไม่คิดอะไรเลย เพียงแค่อยากช่วยลูกชาย

"ป้าและฮู่กั๋วกงฟู่ จะขอติดตามเจาเจาไปตลอดชีวิต"

เซี่ยจวินอันตกตะลึง ไม่คิดว่าเจาเจาจะเก่งขนาดนี้

ลู่เจาเจาเอียงหัว "สิ่งชั่วร้าย?"

นางมีบุญนับไม่ถ้วนและยับยั้งสิ่งชั่วร้ายได้โดยธรรมชาติ

แม้แต่เส้นผมก็ล้วนเป็นกลิ่นอายของบุญบารมี

นางดึงผมออกมาสองสามเส้นอย่างสบายใจด้วยหน้าตาบิดเบี้ยว "นี่ ให้ท่านเพคะ"

[แต่มันไม่สามารถต้านทานสิ่งชั่วร้ายที่ยิ่งใหญ่ได้ สิ่งชั่วร้ายทั่วไปไม่มีปัญหาหรอก]

"เส้นผม? เส้นผมสามารถต้านทานสิ่งชั่วร้ายได้หรือ" รัชทายาทถาม

เสี่ยวเจาเจาพยักหน้า

"อ่อ ดาวสิ่งชั่วร้าย!" นางตบหน้าอกด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ

เซี่ยจวินอันถือเส้นผมหลายเส้นไว้ในมือ แค่รู้สึกว่ากลิ่นอายอันมืดมนรอบตัวเริ่มจางหายไป

เสียนเฟยครุ่นคิด รัชทายาทก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

"ใส่ในเครื่องรางไว้ บอกว่าพบสิ่งที่มีอิทธิฤทธิ์ยับยั้งสิ่งชั่วร้ายได้"

"ห้ามเปิดเผยข่าวของเจาเจาเด็ดขาด"

"เสียนเฟยเหนียงเหนียง ท่านรู้วิธีการของฝ่าบาท" รัชทายาทมีน้ำเสียงเข้ม เสียนเฟยเสียวสันหลังวาบอย่างเข้าใจ

ไม่แปลกใจเลยที่ฝ่าบาททรงโปรดปรานเจาเจา

"รัชทายาททรงวางใจได้ว่า เจาเจาและจวินอันมีบุญคุณยิ่งใหญ่ ข้าจะไม่เนรคุณเพคะ" เสียนกุ้ยเฟยจับมือลูกชายไว้แน่น