หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 216

ลู่เจาเจาใช้ทั้งมือทั้งขายันตัวเองลุกขึ้น สมองนางมึนงง ท่าทางเชื่องช้าเล็กน้อย

นางกำลังจะเดินไปทางประตูเมือง

พลันได้ยินเสียงสตรีเอ่ยถามด้านหลัง

“แม่หนูน้อย หลงทางหรือ?”

“อากาศหนาวเช่นนี้ บ้านใครกันช่างชะล่าใจนัก”

“ไปไปไป เดี๋ยวน้าไปส่ง เดี๋ยวน้าจะทำให้ตัวอุ่นนะ ไม่ต้องกลัว น้าจะส่งเจ้ากลับบ้าน”

สตรีนางนี้เดินออกมาจากที่มืด แล้วอุ้มลู่เจาเจาขึ้นมา

นางพินิจลู่เจาเจาอย่างละเอียด เมื่อเห็นรูปโฉมที่งดงามของนาง รอยยิ้มจึงกว้างขึ้นกว่าเดิม

ช่างงดงามเสียจริง คงขายได้ราคาดีแน่ๆ

นางปิดปากลู่เจาเจาไว้ แล้วรีบพาขึ้นไปบนเกวียน

ลู่เจาเจาชะงักไปทันที ซ้ำยังไม่ทันรู้สึกตัว

เกวียนมุ่งหน้าออกนอกเมืองอย่างรวดเร็ว เสียงล้อดังเอี๊ยดอ๊าด หนทางลาดชันขึ้นเรื่อยๆ ภาพตรงหน้าคุ้นเคยขึ้นเรื่อยๆ

ลู่เจาเจาทำหน้าเซ็ง

ข่าวร้าย นางถูกจับตัวอีกแล้ว

ข่าวร้าย ถูกจับมาที่หมู่บ้านฝูเฟิงอีกแล้ว

ซ่งอวี้นอนคิดอยู่บนเตียง เมื่อฟ้าสาง เขาฝูเฟิงคงกลับไปสงบสุขอีกครั้งสินะ?

ซ่งอวี้ตื่นขึ้นเพราะสำลักควัน

“หัวหน้าใหญ่ หัวหน้าใหญ่ เกิดเรื่องแล้ว! !”

ประตูถูกถีบออกในทีเดียว ซ่งอวี้ลืมตาโพลง

เมื่อเขาลืมตา พลันมองเห็นกลุ่มควันที่ลอยโขมงไปทั่ว ทำให้สำลักควันไฟจนไออย่างรุนแรง

“แค่ก แค่ก แค่ก เกิดเรื่องใดขึ้น?” หลายวันมานี้ซ่งอวี้เหนื่อยทั้งกายและใจ ยากเหลือเกินกว่าจะได้นอนหลับสักคืน

“ทางการจุดไฟโจมตีหรือ?” ซ่งอวี้รีบสวมเสื้อผ้าแล้วออกไป

ก่อนหน้านี้เคยมีคนจุดไฟโจมตี ทว่าเขาฝูเฟิงกับหมู่บ้านฝูเฟิงร่วมมือกัน พวกโจรใช้ชีวิตชาวบ้านในหมู่บ้านหลายร้อยชีวิตข่มขู่ จนทำให้ทางการต้องลงจากเขาไป