หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 238

มามาที่ข้างหลังตอบว่า “ฟื้นแล้วเจ้าค่ะ แต่ฮูหยินร้องห่มร้องไห้จนแทบจะเป็นลม เกรงว่า...”

นายหญิงใหญ่โกรธมาก “เจ้าคนไร้ประโยชน์ บุรุษนอนกับสตรีสักคนจะเป็นอะไรไป?”

“เหตุใดต้องตกใจจนเป็นเช่นนี้ด้วย?”

“ไม่ได้เรื่องแม้แต่น้อย!”

“เจียวเจียวเป็นแค่อนุที่อยู่นอกจวนมาสิบแปดปี นางยังต้องการอะไรอีก? นางได้ตำแหน่งภรรยาเอก และลูกชายพิการของนางก็ยังได้ตำแหน่งซื่อจื่อ ยังไม่พอใจตรงไหนอีก?”

นายหญิงใหญ่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรับหน้าที่นี้เอง

เพียงแต่ว่าพูดออกไปก็ยากจะฟัง

หมอมาแล้ว แต่หมอเองก็ทำอะไรไม่ถูก

“สิ่งนี้เต็มไปด้วยเลือด ถ้าดึงออกมาแบบบุ่มบ่าม เกรงว่าท่านโหวคงตายทันทีแน่” หมอประจำจวนกลัว ไม่กล้าลงมือ

นายหญิงใหญ่ก็ยิ่งตื่นตระหนกมากขึ้น

แต่หากไปถามหมอหลวงมันไม่น่าอายยิ่งกว่าหรือ?

เกรงว่าจะขายหน้าไปถึงในวัง

“ท่านผู้เฒ่า หากท่านไม่เชิญหมอหลวง ท่านโหวจะตายได้นะเจ้าคะ” มามาอดไม่ได้ที่จะเกลี้ยกล่อม

หนังศีรษะของลู่หย่วนเจ๋อรู้สึกชาด้วยความเจ็บปวด เขาแทบไม่กล้าคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันพรุ่งนี้?

“ไปเชิญหมอหลวงมา” เขากัดฟัน

มันนี้เขาบ้าไปแล้วจริงๆ

หลังจากดื่มเหล้าไปเพียงสองแก้ว สติของเขาก็เลอะเลือนทันที

เผยเจียวเจียวฟื้นขึ้นมานานแล้ว และตอนนี้นางหวาดกลัวมาก “ท่านโหว...เจียวเจียว...” หลังจากที่นางดื่มเหล้าหนึ่งแก้ว ความปรารถนาของนางเหมือนจะเพิ่มสูงขึ้นถึงขีดสุด จากนั้นนางก็เริ่มมึนงงและไม่ได้สติ

ใบหน้าของลู่หย่วนเจ๋อเย็นชาราวกับน้ำค้างแข็ง เผยเจียวเจียวก็ไม่กล้าพูดถึงมันอีก

เมื่อหมอหลวงมาถึงก็ดึกแล้ว

ใช้พลังกายไปมากเพื่อฝังเข็มทอง ทั้งสองคนถึงได้แยกออกจากกัน

ลู่หย่วนเจ๋อแทบจะหมดแรง

เมื่อเห็นเผยเจียวเจียวเขาก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที นึกถึงความอับอายและความอัปยศอดสูที่ถูกจับได้ว่ามีชู้ท่ามกลางผู้คน

ความเงียบที่แปลกประหลาดได้แทรกซึมเข้าไปในจวนจงหย่งโหว