หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 249

ใบหน้าของท่านผู้นำตระกูลถมึงทึง พวกคนชั้นต่ำที่ไม่ได้รับการสั่งสอนแม้แต่น้อย

ลู่หย่วนเจ๋อไม่สนใจด้วยซ้ำ ท่านผู้นำตระกูลก็ยิ่งเต็มไปด้วยความโกรธ

“ยอมรับกลับเข้าตระกูลเถอะ”

สวี่ซื่อแสยะยิ้ม

“เอาสมุดบัญชีมาแล้วเริ่มนับของ” สวี่ซื่อพาเด็กๆ ออกจากห้องโถงบรรพบุรุษโดยไม่หันกลับมามอง

นายหญิงใหญ่สาปแช่งอย่างลับๆ “จิ่งไหวเป็นอัจฉริยะ ว่าที่บัณฑิตจวงหยวน”

“เยี่ยนซูเป็นคนพิการ เขาจะมีอนาคตได้อย่างไร? ก็แค่สำรวมกิริยาแล้วสอนจิ่งไหว อนาคตเมื่อได้ที่หนึ่งทั้งสามสนามสอบ ก็จะได้หน้าไปด้วย”

“สวี่ซื่อเป็นสตรีที่ถูกหย่าร้างและมีลูกสี่คนแล้ว ตระกูลสวี่จะสามารถเลี้ยงดูพวกนางไปได้ตลอดชีวิตหรือ? ไว้นางลำบาก เดี๋ยวก็กลับมาก้มหัวยอมรับผิดเอง”

“ความภาคภูมิใจของนาง จะต้องทำลายให้สิ้นซาก”

ลู่หย่วนเจ๋อพยักหน้า สวี่ซื่อคลั่งรักมาสิบแปดปี นางต้องโกรธตนแน่นอน

แต่เมื่อลำบากมากพอแล้ว นางจะต้องกลับมายอมรับผิด

และในเวลานี้ที่สวนทิงเฟิง

“เครื่องเรือนทั้งจวนที่ฮูหยินซื้อ จะเหลือไว้ไม่ได้”

“สั่งคนสักสองสามคนให้ไปย้ายเครื่องเรือนที่อยู่ในโถงเต๋อซั่นมา”

“จริงสิ ทะเลสาบในจวนนี้ฮูหยินเป็นคนใช้เงินจ้างขุด ก็ถมซะ”

“ส่วนแผ่นหินในเรือน ก็แงะขึ้นมาให้หมด อย่าให้เหลือไว้แม้แต่หินก้อนเดียว”

ลู่เจาเจาอุ้มสุนัขของตนและถือกล่องเล็กๆ ไว้ในอ้อมแขน

ลู่เจาเจาอายุหนึ่งขวบเดินเตาะแตะร่างก็ยังโอนเอนอยู่ หาเชือกได้เส้นหนึ่งก็ผูกกล่องไว้ที่หัวสุนัข

“โห ต้นไม้ในเรือนขุดออกหมดแล้ว”

“ฮูหยิน ตอนที่แต่งงานเข้ามาในจวน แม้แต่กระเบื้องในจวนท่านก็เป็นคนซ่อมแซม กระเบื้องพวกนี้ต้องเก็บหรือไม่?” เติงจือชี้ไปที่หลังคา

สวี่ซื่อใช้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อปรับปรุงเรือน นางยิ้มเยา “ทุบมันให้แตกเป็นชิ้นๆ ไปเลย!”