หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 248

พี่น้องต่างทุกคนต่างก็ตกตะลึงไปตามๆ กัน

มุมปากของสวี่ซื่อยกขึ้น “ในเมื่อท่านโหวไม่ชอบที่ลูกจะเป็นภาระ เช่นนั้นก็ตัดให้ขาดสนิทเถอะ เขียนหนังสือตัดความสัมพันธ์เสีย!”

ทันใดนั้น ลู่หย่วนเจ๋อก็เงยหน้าขึ้นมองนาง

เผยซื่อแทบจะอดกลั้นรอยยิ้มบนริมฝีปากของนางไม่ได้

ถ้าเขียนหนังสือตัดความสัมพันธ์กันแล้ว เช่นนั้นก็จะกลายเป็นเพียงคนแปลกหน้ากันเท่านั้น

ท่านผู้นำตระกูลพูดด้วยความเศร้าใจ “ทำไมถึงเป็นเช่นนี้? ต่อให้หย่าขาดจากกัน แต่หยวนเจ๋อก็เป็นพ่อของพวกเขานะ” หากพวกเขาเขียนหนังสือตัดความสัมพันธ์จริงๆ ก็จะไม่มีทางที่จะเปลี่ยนแปลงได้

“พี่สวี่ เจ้าต้องคิดถึงลูกของเจ้าด้วย ในอนาคตจิ่งไหวก็จะได้เป็นขุนนาง เขาสามารถช่วยพี่น้องของเขาได้” เผยซื่อบีบผ้าเช็ดหน้าและกลั้นยิ้มอยู่ที่มุมห้อง

“ท่านโหว ท่านขอร้องพี่สาวสิ ว่าไม่ต้องเขียนหนังสือตัดความสัมพันธ์หรอก” เผยซื่อจงใจยั่วยุลู่หย่วนเจ๋อ ทำให้ดวงตาของลู่หย่วนเจ๋อแดงก่ำด้วยความโกรธ

“เขียน! หย่าก็หย่า จวนจงหย่งโหวของข้า ขาดพวกเขาไปก็ไม่เป็นไร!”

“ต่อหน้าผู้อาวุโสของตระกูลลู่ เขียนหนังสือตัดความสัมพันธ์ต่อหน้าบรรพบุรุษของตระกูลลู่! ข้าก็อยากจะดูพวกเจ้าเหมือนกันว่าพวกเจ้ามีกะโหลกแข็งมากเพียงใดกัน!” ลู่หย่วนเจ๋อสั่งคนให้นำพู่กันและกระดาษมาทันที

เด็กทั้งสามคนก็เขียนหนังสือตัดความสัมพันธ์

จากนั้นก็ประทับรอยนิ้วมืออีกครั้ง

ลู่เจาเจาก็ประทับรอยนิ้วมือด้วยเช่นกัน

ลู่เยี่ยนซูเหลือบมองเด็กรับใช้ เด็กรับใช้ก็พยุงเขาขึ้นมา และเดินโซเซไปที่หน้าห้องโถง

เด็กทั้งสี่คนคุกเข่าอยู่หน้าห้องโถงบรรพบุรุษ

“ลูก จะไม่ขอขัดขวางเส้นทางอนาคตของจวนโหว หวังว่าท่านพ่อจะสมหวังดังปรารถนา”

ลูกๆ ก็คำนับลู่หย่วนเจ๋อ