หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 247

มีตระกูลไหนบ้างที่สามารถลบชื่อลูกชายคนโตออกจากตระกูลได้

ไม่สิ ลูกชายสามคนและลูกสาวหนึ่งคน!

“เยี่ยนซูนั้นเป็นคนดี แต่เขาพิการ ท่านผู้นำตระกูล เขาไม่สามารถเป็นซื่อจื่อของตระกูลโหวได้ ในเมื่อพวกเขาต้องการไปกับสวี่ซื่อ เช่นนั้นก็ปล่อยพวกเขาไปเถอะ”

“ท่านผู้นำตระกูล เจ้ายังไม่เคยพบจิ่งไหวใช่หรือไม่?” นายหญิงใหญ่เอ่ยถึงลู่จิ่งไหวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของนาง

“จิ่งไหว มีความสามารถ และเรียนเก่ง เขาโชคดีกว่าเยี่ยนซูมาก บทความของเด็กคนนั้นก็ได้รับการยกย่องทั่วเมืองหลวง” นายหญิงใหญ่มีความสุขมาก หลานชายที่โปรดปรานของนางกำลังจะได้กลับเข้ามาในผังตระกูล นางจะไม่ชอบได้อย่างไร

และบังเอิญว่าในเวลานี้ เผยซื่อก็เข้ามาในประตูจวนโหวพร้อมกับลูกทั้งสองคนของนาง

ลู่จิ่งไหวสวมเสื้อสีเขียวและจูงมือลู่จิ่งเหยาน้องสาวของเขาเข้ามาด้วย เมื่อพวกเขาเข้าไปในประตู พวกเขาก็คำนับนายหญิงใหญ่

“ท่านย่า”

“ท่านย่า”

“นี่ นี่ หัวใจของย่า ในที่สุดข้าก็ได้ยินพวกเจ้าเรียกย่าเสียที จะได้ถูกเลี้ยงดูอยู่ข้างกายย่าอย่างเปิดเผยแล้วนะ…” นายหญิงใหญ่ร้องไห้ด้วยความดีใจ รีบเดินเข้าไปพยุงเด็กทั้งสองคน

ลูกหลานหลายคนมารวมตัวอยู่ข้างกายสวี่ซื่อ มองพวกเขาด้วยสายตาเย็นชา

ท่านผู้นำตระกูลขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ลู่จิ่งไหวไม่แม้แต่จะมองมาที่เขา

กระทั่งไม่เคยเรียกเขาว่าลุงด้วยซ้ำ

ลู่จิ่งไหวไม่เคยเห็นเขามาก่อน แค่เห็นเขาสวมเสื้อผ้ามอซอ เลยไม่สนใจเขา

ใบหน้าของผู้อาวุโสทุกคนดูเย็นชาเล็กน้อย

เด็กที่เลี้ยงไว้นอกบ้านเทียบไม่ได้กับความสง่างามของลูกที่สวี่ซื่อให้กำเนิด

ลูกๆ ของสวี่ซื่อมีพรสวรรค์ในการเรียนรู้ และยังมีนิสัยที่ดีมากอีกต่างหาก

ทุกปีจะไปคำนับเขาด้วยความเคารพ ถ้าได้อะไรดีๆ ก็จะนำมาแบ่งให้ตน

เป็นนิสัยที่หาได้ยาก

เผยซื่อเลิกคิ้วมองสวี่ซื่อด้วยรอยยิ้ม ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความสุขของผู้ชนะ

สวี่ซื่อกลับชาติมาเกิดแล้วอย่างไร?