หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 262

สุนัขโง่เขลาตัวนั้นก็หอนขึ้นมา แล้วกัดไปที่ขากางเกงของเขาอย่างรุนแรง

“เจ้าหมาโง่ ข้าอุตส่าห์ช่วยเจ้าแล้ว ดึงข้ามาทำไม”

“เจ้านายของเจ้าอยู่ที่ไหน?”

ทันทีที่เขาพูดจบ หมีน้อยก็พยายามดิ้นรนที่จะเปิดเผยใบหน้าเล็กๆ ของนางออกมา สายตาของนางเต็มไปด้วยความเดือดดาล

อะไรเนี่ย!

เซวียนจี้ชวนรู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลังของเขา ก่อนจะก้าวถอยหลังไปทันที

ตายแล้ว

เขาต้องตายแน่ๆ

ลู่เจาเจาโกรธมาก

กระโดดขึ้นไปตบเขา แต่ก็ตีได้ถึงแค่เข่าของอีกฝ่าย

โกรธที่ตนตัวไม่สูงพอ

อยากจะร้องไห้จริงๆ

เซวียนจี้ชวนรีบยกมือขึ้นขอโทษ ลู่เจาเจากลับไม่สนใจเขาอีก แต่ให้อวี้ฉินอุ้มนางขึ้นไปบนรถม้า

เมื่อขึ้นไปบนรถม้า สาวน้อยก็บ่นในใจ “ตายซะๆ...” ขณะที่ด่าก็สะอื้นไปด้วย

ทุกคนต่างก็ไม่สนใจ คิดว่านางเป็นแค่เด็กที่กำลังโมโห

สวี่ซื่อขึ้นมาบนรถม้า แต่นางกลับดูเหม่อลอย

นางเพิ่งจะหย่าไป แต่กลับมีคนมาขอนางแต่งงานแล้วหรือ?

แม่ทัพซ่งถูกเรียกมาจากภูเขาเฟิงซาน เพราะฝ่าบาททรงสนพระทัย จึงส่งคนมาเจรจาขอแต่งงาน สวี่ซื่อตะลึงงันแล้ว

และที่คิดไม่ถึงเลยก็คืออย่างหลัง

ทันทีที่นางก้าวลงจากรถม้า รางวัลจากวังก็มาถึง

หวางกงกงหรี่ตาลงแล้วยิ้มด้วยใบหน้าเป็นมิตร

“สวี่ซื่อ ฤดูใบไม้ผลิได้เริ่มขึ้นแล้วในปีนี้ อากาศก็เริ่มอุ่นขึ้น นี่เป็นวัสดุที่พระราชวังส่งมา นอกจากนี้ยังมีของแปลกใหม่ด้วย หวังว่าฮูหยินจะชอบ”

ส่วนใหญ่จะเป็นของใช้เด็ก

สวี่ซื่อขอบพระทัยฝ่าบาทด้วยความสับสน มองดูสมบัติล้ำค่านั้นด้วยความงุนงง

“ตระกูลซ่งส่งของขวัญมา”

“วังหลวงก็ส่งมาเช่นกัน”