หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 267

ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนรถเข็นก็ยืนขึ้นมาต่อหน้าทุกคนราวกับต้นสน

ทำเอาทั้งห้องโถงตื่นตกใจ

“คนพิการ……”

“ยืนขึ้นมาแล้ว!”

“คนพิการลุกขึ้น!!”

ชายหนุ่มที่มีใบหน้าคม และถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะผอม แต่เขาก็ยังยืนหยัดได้อย่างมั่นคง

รอยยิ้มของลู่จิ่งไหวแข็งทื่อ และดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความกลัว

“เป็น...เป็นไปได้อย่างไร?”

เขาเหมือนจะเกิดความกลัวว่าจะถูกลู่เยี่ยนซูเอาชนะได้เหมือนในปีนั้นขึ้นมาอีกแล้ว

“เจ้าควรจะกินฉี่แล้วล่ะ!”

ใบหน้าของเจียงอวิ๋นมั่วซีดเผือด

“คุณชายเจียง อย่าลืมกินฉี่ด้วยล่ะ” เด็กรับใช้มองเขาด้วยรอยยิ้มตาหยี

ลู่เยี่ยนซูเดินออกจากจวนโหวภายใต้การจ้องมองของทุกคน

คนพิการสามารถยืนได้แล้ว

ลู่เยี่ยนซูที่พิการมาสิบปีสามารถลุกขึ้นมาได้อีกครั้งแล้ว

เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดความโกลาหลในเมืองหลวง

ลู่หย่วนเจ๋อไม่ได้อยู่ตรงนั้น แต่เมื่อได้ยินเสียงแสดงความยินดีของทุกคน สีหน้าของเขาก็แทบจะเก็บรอยยิ้มไว้ไม่ได้

“ท่านโหวมีความโชคดีสองเท่าแล้ว ลูกชายคนโตที่พิการมาสิบปี ในที่สุดก็สามารถยืนขึ้นได้แล้ว”

“ท่านโหวช่างโชคดีจริงๆ”

ลู่หย่วนเจ๋อมีสีหน้ามืดมน โชคดีงั้นหรือ?

แต่ลู่เยี่ยนซูก็ถูกตัดสัมพันธ์ไปแล้ว!

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนเห็นลู่จิ่งไหวตัวสั่นเทา นางจึงจับเขาแล้วพูดว่า “จิ่งไหว เจ้าเป็นอะไรไป?” นางมองดูลู่จิ่งไหวด้วยความกังวล

มือของลู่จิ่งไหวเย็นเหยียบ ใบหน้าของเขาซีดเผือด

“แม่นางเหมี่ยน เจ้าเสียใจที่ยกเลิกการหมั้นกับเขาไหม” ลู่จิ่งไหวถามทันที