หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 266

“อีกแค่หนึ่งเดือนก็จะสอบระดับมณฑลแล้ว รีบมาวางเดิมพันกันเถอะ รีบมาวางเดิมพันว่าใครจะได้ที่หนึ่งในการสอบครั้งนี้!”

“ข้าขอเดิมพันลู่จิ่งไหว!”

“ข้าขอเดิมพันลู่จิ่งไหวด้วย จวนจงหย่งโหวได้พบสมบัติแล้ว”

ทุกคนต่างพากันพูดถึงชื่อเสียงของลู่จิ่งไหว บางคนถึงกับคาดเดาว่าเขาจะได้อันดับที่หนึ่งทั้งสามสนามสอบด้วยซ้ำ

“จริงสิ ข้าก็ได้ยินมาว่าคุณชายพิการตระกูลลู่ผู้นั้นก็สอบระดับมณฑลด้วยนะ”

“เป็นไปได้ยังไง?”

“คนพิการไม่สามารถเข้าสอบขุนนางได้นี่นา” ทุกคนส่ายหัว

ลู่เจาเจาแบกถุงหนังสือเหยียบฐานแล้วโผล่หัวเล็กๆ ขึ้นมา

“ข้าอยากพนันด้วย!”

ทุกคนตะลึง “ไปๆๆ ใครปล่อยลูกออกมาวิ่งเล่นเนี่ย”

ลู่เจาเจามองพวกเขาอย่างดื้อรั้น จากนั้นก็หยิบเมล็ดแตงโมสีทองจำนวนหนึ่งออกมาจากกระเป๋า “ข้าขอพนัน! ลู่เยี่ยนซู”

“พนันเขาหมดเลย”

“เจ้าหนู แทบไม่มีชื่อลู่เยี่ยนซูเลยนะ เจ้าเข้าใจผิดแล้ว” เถ้าแก่โบกมือ แต่เขาก็ตะลึงงันทันที

ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าชายที่เป็นอัมพาตชื่อลู่เยี่ยนซู

จากนั้นเขาก็เห็นลู่เจาเจามีออร่าคนรวยอยู่รอบตัว ด้านหลังก็มีบ่าวรับใช้ล้อมรอบ ดังนั้นจึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “พนันแล้วจะเอาเงินคืนไม่ได้นะ? เมื่อถึงตอนผลออกห้ามร้องไห้ขี้มูกโป่งล่ะ”

“เจาเจาไม่ร้องไห้หรอกน่า!” ลู่เจาเจาเทเงินออกจากถุงทั้งหมด

เถ้าแก่ขยับตา “ไป ใส่ชื่อของลู่เยี่ยนซูไว้”

จากนั้นพวกเขาก็นับเมล็ดแตงโมสีทองของลู่เจาเจา รวมเป็นเงินหนึ่งร้อยแปดสิบตำลึง

ลู่เยี่ยนซู หนึ่งร้อยแปดสิบตำลึง

ลู่จิ่งไหว สี่หมื่นสามพันตำลึง

ลู่เจาเจาเหลือบมองเล็กน้อยแล้วเดินจากไปอย่างสง่าผ่าเผย

จวนจงหย่งโหวตอนนี้ดูคึกคักเป็นพิเศษ