หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 265

ใบหน้าของลู่หย่วนเจ๋อเต็มไปด้วยความคับข้องใจ

นายหญิงใหญ่จับลู่เจาเจาด้วยมือซ้าย และจับหยวนหม่านด้วยมือขวา จากนั้นก็พาเขาเดินเข้าไปในประตูหลัก

ตลอดทาง นางได้รับการปฏิบัติเป็นอย่างดี

สวี่ซื่อไม่เคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้มาก่อน!

ท่านพ่อของนางเมื่อมาตลอดหยวน ก็มักจะถูกถ่มน้ำลายใส่

ท่านพ่อ ข้ามีอนาคตที่สดใสแล้ว!

“ยังไม่รีบหาคนไปเชิญท่านผู้เฒ่ากลับจวนอีก? แขกผู้มีเกียรติอยู่เยือนทั้งที่ เขาไปตายอยู่ข้างนอกแล้วหรืออย่างไร?” นายหญิงใหญ่สาปแช่งด้วยความโกรธ เด็กรับใช้ก็รีบออกจากจวนทันที

“ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องรีบ” สวี่ซื่อรีบกล่าว

ลู่เยี่ยนซูมองน้องสาวของเขาด้วยรอยยิ้ม น้องสาวของเขามักจะนำความประหลาดใจมากมายมาให้พวกเขาเสมอ

“ท่านย่า ท่านให้เจาเจาตัดสินใจเถอะเจ้าค่ะ...” ลู่เจาเจามองนายหญิงใหญ่ด้วยดวงตาสดใส

“เขาบอกว่าข้าไม่ตั้งใจเรียน เขาตีมือข้าจนเปื่อยแล้ว” นางกำลังหยอดตาให้ใต้เท้าโฉวฝู่

“ตาแก่นั่นถึงขั้นกล้าก่อกบฏเลยหรือ?!”

“เขาถึงขั้นกล้าตีเจ้าเลยหรือ? เขาไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วหรือ? เหตุใดไม่ถามบรรพบุรุษของข้าว่าจะยอมหรือไม่?”

“โธ่ บรรพบุรุษน้อยผู้น่าสงสาร เจ้าไม่ต้องกลัว เขาตีเจ้า เจ้าก็กลับมาฟ้องได้เลย ข้าจะใช้ท่อนไม้ตีเขาให้” นายหญิงใหญ่โกรธมาก นี่คือผู้มีพระคุณที่ช่วยตระกูลหยวนเชียวนะ

ตระกูลหยวนที่มีหน่อพันธุ์เพียงหน่อเดียว

“เจ้าค่ะๆๆ” ลู่เจาเจาพยักหน้าตกลงสามครั้ง

ต่อไปข้าจะไม่กลัวว่าจะถูกทุบตีเมื่อไปเรียนแล้ว

แหะๆ...

ลู่เยี่ยนซูยกมือขึ้นนวดหน้าผาก โดยที่คนไม่ได้สังเกตเห็น

เมื่อหยวนโฉวฟู่กลับบ้าน ลู่เจาเจาก็กลายเป็นขวัญใจของตระกูลหยวนไปแล้ว

หยวนโฉวฟู่ไม่ต้องการรับลูกศิษย์ แต่ลู่เจาเจาลูกศิษย์คนสุดท้ายของเขา เพราะคือคนที่ฮ่องเต้ยัดเยียดมาให้เขา

ตอนนี้ฐานะยังไม่ถูกเปิดเผย

แต่หลังจากการตรวจสอบ เขาก็รู้สึกชอบลู่เยี่ยนซู

“เจ้ามีความสามารถและมีความรู้มากกว่าลู่จิ่งไหว” หยวนโฉวฟู่มองไปที่ชายหนุ่มบนรถเข็น