หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 264

“อ่ะ ให้เจ้า”

ลู่เจาเจาเหยียบขึ้นไปบนแท่นแล้วยัดมันให้กับเด็กรับใช้ เด็กรับใช้เกือบถือไม่นิ่งจนทำมันหล่นลงพื้น

“ท่านติดสินบนข้าไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ อีกอย่าง…” เด็กชายมองไปที่จี้หยก

มองแวบแรกก็ตกใจจนวิญญาณหลุดออกจากร่าง

!!!

จู่ๆ เด็กรับใช้ที่ไม่ได้สนใจก็เปลี่ยนเป็นตึงเครียดขึ้นมาทันที ประคองจี้หยกนั้นด้วยสองมือ “ท่านผู้สูงศักดิ์!!”

เขาคุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตุบ

สวี่ซื่อก็ตะลึงทันที

“ท่านรอก่อน ท่านรอก่อนนะ อย่าเพิ่งไป ข้าน้อยจะไปแจ้งท่านโฉวฝู่ เปิดประตู!” เด็กรับใช้ยัดจี้หยกกลับเข้าไปในมือของลู่เจาเจาแล้ววิ่งไป

นี่คือจี้หยกบรรพบุรุษตระกูลหยวน!

ตระกูลหยวนสืบทอดกันมาสิบรุ่น และส่งต่อมาถึงมือของหยวนหม่าน

คุณชายน้อยถูกลักพาตัวไปหลายวันก่อน และนายหญิงใหญ่ก็ร้องไห้หนักมากจนแทบเป็นลมไป โชคดีที่เขาได้รับการช่วยเหลือจึงมอบจี้หยกให้กับผู้ช่วยชีวิตคนนั้น

คนผู้นี้ก็คือผู้มีพระคุณของตระกูลหยวน

เด็กรับใช้วิ่งเร็วมาก

หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งมาจากด้านในประตูอย่างเร่งรีบ

“ท่านผู้สูงศักดิ์ เปิดประตูๆ” เสียงที่ทรงพลังมากดังมาจากด้านใน

เสียงแอ๊ดของประตูก็ดังขึ้นทันที

ประตูอันหนักอึ้งถูกเปิดออกอย่างช้าๆ

สวี่ซื่อมองเข้าไป ก็เห็นผู้คนจำนวนมากวิ่งเข้ามา ทำเอานางตกใจจนถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว

ทำให้นางกลัวมากจริงๆ

นายหญิงใหญ่คือผู้นำกลุ่มคนนางมีใบหน้าเคร่งขรึม แต่งตัวอย่างพิถีพิถัน เห็นได้ชัดว่าเป็นคนที่จริงจัง ส่วนข้างหลังนางก็มีเจ้านายและนายบ่าวอีกมากมายวิ่งตามหลังมา

ด้านข้างก็ยังจูงมือเด็กผู้ชายอายุสองสามขวบเห็นจะได้มาด้วย

ประตูใหญ่ตระกูลหยวน ลู่หย่วนเจ๋อเคาะก็ไม่เปิดให้

สวี่ซื่อเคาะก็ไม่เปิดให้