หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 275

“หากพูดจนข้าร้องไห้ได้ ข้าจะคืนให้เจ้าหมดเลย” ท่านอ๋องบีบหัวไหล่ให้ภรรยาไปด้วย แกล้งลู่เจาเจาไปด้วย

เขามีลูกตอนแก่ ไม่สนิทชิดเชื้อกับบิดามารดาแต่เด็ก ฮ่องเต้องค์ก่อนเป็นคนเลี้ยงดูให้เติบใหญ่ จึงรู้สึกว่าขาดบางสิ่งไป

หลังแต่งงาน เดิมทีความสัมพันธ์กับเขาและภรรยาจืดจาง

แต่พระชายาเป็นคนละเอียดรอบคอบ มักให้อภัยเขาเสมอ เขาจึงค่อยๆซึมซับ ตอนนี้ความสัมพันธ์ของสามีภรรยาจึงดีมาก

ภายในจวนอ๋องก็มีอนุเพียงสามคนเท่านั้น แต่เขาไม่เคยไปหาพวกนางเลย

ล้วนได้รับพระราชทานมาทั้งสิ้น

ลู่เจาเจาหันมองพระชายาคนงาม เจ้าตัวเล็กรีบใช้มือปิดปากเอาไว้

“ตอนนี้พูดไม่ได้”

“ท่านจะแกล้งนางทำไม นางอายุยังน้อย แต่ต้องแบกรับภาระใหญ่หลวง เดี๋ยวไม่ทันโตพอดี”

“ฝ่าบาทก็เหลือเกิน ทำให้เด็กลำบากทำไม” พระชายาพูดจาอ่อนหวาน แล้วมองเจาเจาด้วยความเอ็นดูอย่างมาก

“เจ้ากลับไปบอกฮ่องเต้ เสด็จอาไม่มีเงิน ให้เขาตายใจเสียเถอะ” ท่านอ๋องประคองพระชายากลับห้อง ใบหน้ามีแต่ความอ่อนโยน

“อย่าลืมเอากำไลกลับมา นั่นเป็นของรักแทนใจพวกเรา”

“เฮ้อ เป็นเพราะข้าร่างกายอวบอ้วนขึ้น แม้แต่ของที่ท่านให้ข้าก็ใส่ไม่ได้”

กำไลใส่ไม่ได้แล้ว นางจึงหยิบมาเล่นเป็นบางครั้ง แต่ท่านอ๋องกลับพลาดทำแตก

นางร้องไห้อยู่นาน จนเกือบจะหมดสติ

ท่านอ๋องจีงเก็บกลับมาทีละน้อย จากนั้นให้ช่างติดกลับมาดังเดิม ทว่ายังไม่ทันได้ส่งกลับมาที่จวน

แววตาท่านอ๋องสั่นไหว

“อืม เจ้าดูแลตัวเองให้ดี”

“ข้า ข้าซื้อกำไลวงใหม่ให้เจ้าดีหรือไม่? เอาอันที่งามกว่านี้ดีกว่านี้” เขาจ้องไปที่ภรรยา ในแววตามีแต่ความอ่อนโยน

พระชายาเม้มปากหัวเราะ

“มันจะเหมือนกันได้อย่างไร? นี่เป็นของรักแทนใจของพวกเรานะ”

“สำหรับข้า มีความหมายต่างกัน”

พระชายากลับห้องแล้ว เขาเองก็ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จีงได้เหม่อลอย