หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 277

ลูกชายคนเดียวของเสียนกุ้ยเฟยก็คือองค์ชายสี่ที่กำลังจะกลับมา

เสียนกุ้ยเฟยได้แจ้งตระกูลฝ่ายมารดาแล้ว นางคิดจะให้องค์ชายสี่ไปอยู่ข้างกายลู่เจาเจา

ลู่เจาเจาอยู่เมืองหลวง นางสามารถพบได้ทุกวัน

แน่นอน จวนฮู่กั๋วกงให้เกียรติเจาเจามาก

“เจาเจา เจ้าเดินได้แล้วหรือ?”

“ครั้งที่แล้วพี่ชายเจ้าแอบพาเจ้ามาเรียนด้วย ข้าเคยอุ้มเจ้าด้วยนะ เจ้าต้องจำข้าไม่ได้แน่เลย” เมื่อพ้นปีใหม่หลี่ซือฉีจะมีอายุครบเก้าขวบ ปีนี้ได้เข้าเรียนที่กั๋วจื่อเจี้ยนแล้ว

ภายในกั๋วจื่อเจี้ยนล้วนเป็นราชวงศ์หรือลูกหลานขุนนาง

แต่สำนักจิงหงรู้จักบริหารชื่อเสียง จึงมีขุนนางบางส่วนส่งลูกหลานไปเรียนที่นั่น

จุดประสงค์สำคัญคือต้องการเหล่าลูกศิษย์ยากจนในสำนักมาเป็นสมัครพรรคพวก

ใบหน้าน้อยของเจาเจาแดงระเรื่อ หลี่ซือฉีจึงให้คนยกหวานเย็นมาให้นาง

ช่างงดงาม

ช่างน่ารัก

ทำไมท่านแม่ของเขาไม่คลอดน้องสาวสักคน?

ไม่ใช่สิ ท่านพ่อของเขาดูหยาบดิบเถื่อน เขายากจะจินตนาการว่าน้องสาวจะน่าเกลียดขนาดไหน!

“เจาเจา เจ้าชอบกระสอบอย่างใดหรือ?” หลี่ซือฉีถามพร้อมยิ้ม

เจาเจายกถ้วยน้ำเย็นขึ้นดื่ม แล้วเงยหน้ามองเขาอย่างมึนงง

“เลิกทำท่าไม่เอาไหนเช่นนั้นได้แล้ว” ฮู่กั๋วกงนวดคิ้ว

“เจาเจา ทางจวนเคยกู้พระคลังมาห้าหมื่นตำลึงจริง พรุ่งนี้เจ้าให้คนมารับเงินกลับไปเถอะนะ”

ฮู่กั๋วกงมีลูกชายลูกสาวอย่างละหนึ่ง ลูกชายคนโตมีหลี่ซือฉี

ส่วนลูกสาวถูกส่งเข้าวังและมีองค์ชายสี่

ซ้ำองค์ชายสี่ที่เกิดมาชะตาไม่ดี พอคลอดออกมาก็ถูกสั่งให้ออกจากวัง ต้องถูกเลี้ยงดูในที่ห่างไกล ทำให้เสียนกุ้ยเฟยร้องไห้ทุกวัน ฮู่กั๋วกงเองก็สงสารลูกสาวมาก

ทั้งสงสารลูกสาว ทั้งสงสารหลานชาย