หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 283

“ตาแก่ มีแค่ท่านที่ไม่มี” สีหน้าของเซียวหมิงเย่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เขาเงยหน้ามองบิดา

เห็นได้ชัดว่าสีหน้าของเซียวกั๋วจิ้วเข้มขึ้นทันที แล้วหันมองมารดาด้วยดวงตานิ่งเฉย

ภายใต้ดวงตาที่นิ่งเฉย เต็มไปด้วยจิตสังหาร

ไหล่ขวาของเซียวหมิงเย่ามีปานแดง ซึ่งมีตั้งแต่เกิด

ไหล่ขวาของเซียวอวี่หางก็มีปานแดงเช่นกัน

ลู่เจาเจาหยิบหมวกสีเขียวออกมา

“เหมาะสมมาก...”

เซียวกั๋วจิ้ว! ! !

“เจ้าใส่ร้ายป้ายสี พูดจาเหลวไหล!”

“เป็นเด็กเป็นเล็กรู้จักสร้างเรื่องใส่ร้ายผู้อื่น ไม่กลัวถูกตัดลิ้นหรือ!” เจิ้งซื่อพูดจาร้ายกาจ ใบหน้าเผยให้เห็นความแค้น

เจ้าเด็กบ้าคนนี้เก็บเอาไว้ไม่ได้

ปีนี้นางอายุสามสิบกว่า ยามปกติดูแลตัวเองเป็นอย่างดี จึงดูสง่างาม ดูสูงส่งน่ายกย่อง

บนหัวเต็มไปด้วยเพชรนิลจินดา สวมใส่ผ้าชั้นดี งดงามอย่างที่สุด

ใบหน้าอ่อนนุ่มเยาว์วัย งดงามไร้ที่ติ

เมื่อยืนคู่กับเซียวกั๋วจิ้วที่มีผมหงอก ดูเหมือนพ่อลูกคู่หนึ่ง

“ท่านพ่อ ท่านแม่แต่งกับท่านตั้งแต่อายุสิบหก ท่านจะสงสัยนางได้อย่างไร? ท่านแม่คงเสียใจมาก นางเป็นเพียงเด็กที่อายุไม่ถึงสองขวบ จะไปรู้เรื่องอะไร? เกรงว่าคงมีคนเสี้ยมสอน ให้ยุแยงตระกูลเราให้ผิดใจกัน” เซียวหมิงเย่าเข้าไปปลอบเซียวกั๋วจิ้ว

เซียวกั๋วจิ้วฟาดฝ่ามือใส่หน้าเขาหนึ่งฉาด

ฟาดจนเซียวหมิงเย่าหงายหลัง เกือบจะล้มลงบนพื้น

“ท่านทำอะไร? ท่านตีลูกทำไม?” ขอบตาเจิ้งซื่อแดงก่ำ แล้วเข้าไปประคองลูกชาย รู้สึกสงสารจับใจ

เซียวกั๋วจิ้วเองก็ขอบตาแดงก่ำ แล้วหายใจหอบ

จากนั้นจ้องเขม็งไปที่เจิ้งซื่อ