หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 282

ไม่ถูกชะตา ก็แค่ตีให้ตาย

อย่างไรนางได้ระบายอารมณ์ไปแล้ว

“เจ้าทำร้ายซื่อจื่อตระกูลเซียว เรื่องนี้จะปล่อยไปเช่นนี้ไม่ได้ ข้าจะเข้าวัง แล้วให้ฝ่าบาทตัดสินเรื่องนี้” เซียวกั๋วจิ้วมองนางอย่างเยือกเย็น

มองลู่เจาเจาแหมือนมองคนตายคนหนึ่ง

ลู่เจาเจาเช็ดคราบเลือดที่อยู่บนปาก

นางว่าแล้วอย่างไร ผู้ใหญ่จอมปลอมรักหน้าตา

หากมีผู้ใหญ่ คงไม่ได้ตีกัน

เซียวกั๋วจิ้วเห็นสายตาของนางแล้วโกรธจนลมแทบจับ เหตุใดแววตาของนางจึงเต็มไปด้วยความดูแคลน?

“อ่อ เจ้าจะไปฟ้องหรือ...”

“ข้ากลัว ข้ากลัวเหลือเกิน...” นางยกสองมือกอดตัวเอง ทำเหมือนกลัวมาก นี่ยิ่งทำให้ทุกคนโกรธ

ให้ตายสิ น่าโมโหยิ่งนัก

“ไร้กฏระเบียบ ช่างไร้กฏระเบียบ! อย่านึกว่าข้าจะทำอะไรเจ้าไม่ได้นะ? เจ้า ในราชสำนักยังมีคนตระกูลเจ้าอยู่!” เซียวกั๋วจิ้วเอ่ยอย่างอำมหิต

ลู่เจาเจานึกไปถึงท่านลุงใหญ่ทันที ให้ตายสิ เล่นงานตระกูลสวี่ไม่ได้นะ

นางตะโกนเสียงดังกะทันหัน

“ห้ามรังแกท่านพ่อของข้านะ” นางทำหน้าขึงขังและทำท่าต่อต้าน

เซียวกั๋วจิ้วแค่นเสียงหัวเราะ

“จงหย่งโหวหรือ ดีมาก! หนี้ลูกพ่อใช้ สมเหตุสมผล”

โกรธแค้นจงหย่งโหวหรือ

“พ่อข้าไม่ได้ล่วงเกินท่าน!” แววตาลู่เจาเจามีแต่ความโกรธแค้น มองก็รู้ว่าโมโหมาก

เซียวกั๋วจิ้วหัวเราะพรวด

ส่วนเจิ้งซื่ออุ้มหลานชายไว้แล้วร้องไห้สะอื้น

เจ็บปวดรวดร้าวหัวใจอย่างยิ่ง

เซียวหมิงเย่ามองลู่เจาเจาเหี้ยมเกรียม แทบอยากจะถลกหนังหักกระดูกนาง

“ดีมาก กล้าทำร้ายลูกหลานตระกูลเซียว! ต่อให้ฮ่องเต้ก็ปกป้องเจ้าไม่ได้!” เซียวหมิงเย่ารู้จักสมัครพรรคพวกมากมาย