หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 289

สีหน้าดูงุนงง

เป็นอะไรไป? บอกว่าชีวิตของเจ้ายากมันไม่ดีหรือ?

ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ด้วยความเศร้าโศกของเซียวกั๋วจิ้ว

“ไม่ว่าข้าจะกลับดึกขนาดไหน นางก็จะคอยต้มซุปโสมให้ข้าด้วยตัวเอง และ...ยังให้ซู่จื่อ..."

เซียวกั๋วจิ้วมักจะยุ่งกับงานอยู่ข้างนอก จึงดื่มไม่มาก แต่ลูกซู่จื่อ

ดังนั้น ซู่จื่อถึงได้ตายเช่นนั้น

“ฤทธิ์ยานี้หากกินเป็นเวลานานก็จะทำให้หัวใจเสียหาย ตกใจก็จะใจสั่น หรือตื่นตระหนก ถึงขั้นตกใจจนตายได้”

“ท่านกั๋วจิ้วดื่มไปไม่มาก ปรับสภาพไม่กี่ปีก็สามารถกลับมาในภาวะปกติได้”

“แต่ห้ามถูกกระตุ้นเด็ดขาด”

เซียวกั๋วจิ้วพึมพําว่า “โชคดีที่ลูกชายคนโตออกไปอยู่ข้างนอก โชคดีที่ลูกชายคนโตออกไปอยู่ข้างนอก จึงรักษาชีวิตไว้ได้”

ลูกชายคนโตแต่งงานและมีลูกแล้ว ยังมีสายเลือดสืบทอด โชคดีที่ไม่ถูกเจิ้งซื่อทำร้าย

เซียวกั๋วจิ้วมองลู่เจาเจาอย่างเศร้าใจ “เจ้าไปเถอะ ข้าไม่อยากเห็นเจ้าอีก” ตั้งแต่เจอเจ้า ก็ไม่มีเรื่องดีๆ เลย

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเถี่ยกงจีกับท่านอ๋องถึงได้รีบคืนเงินนัก กระทั่งร้องไห้ส่งนางออกจากจวน

“เงินล่ะ?” ลู่เจาเจามองเขาอย่างประหม่า

“เงินๆๆ ข้าจะคืนเจ้า คืนเจ้าทั้งหมดเลย ยืมมาหมื่นห้า คืนเจ้าสองหมื่น แบบนี้ได้หรือไม่? ไปๆๆๆ เจ้าไปให้พ้นหน้าข้า” เซียวกั๋วจิ้วได้ยินเสียงของนางก็รู้สึกปวดหัวใจ

ตระกูลเซียวยืมชื่อของราชวงศ์ในการหาเงินได้ไม่รู้เท่าไหร่ สองหมื่นเท่านี้ ขนหน้าแข้งคงไม่หล่น

“เกลียดที่ไม่คืนตั้งนานแล้ว” เซียวกั๋วจิ้วแอบด่าในใจ

“พรุ่งนี้ข้าจะส่งเข้าวัง ไม่สิๆๆ ตอนนี้เลย จะส่งไปตอนนี้เลย” เซียวกั๋วจิ้วมีสีหน้าบึ้งตึง

กระทั่ง ท่านกั๋วจิ้วก็ยังรักษาหน้าไว้ไม่ได้ จึงต้องอุ้มนางขึ้นมาแล้วเดินออกไปนอกประตูจวน

“ข้าว ไม่กินแล้วหรือ?” ลู่เจาเจารู้สึกเสียใจเล็กน้อย

หน้าผากของเซียวกั๋วจิ้วกระตุก น้ำตาแทบจะกลั้นไว้ไม่อยู่แล้ว

“บ้านแตกสาแหลกขาดแล้ว ยังจะกินข้าวอะไร?” เซียวกั๋วจิ้วพูดอย่างไม่พอใจ

ลู่เจาเจาเห็นเขาโกรธก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก