หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 325

[พอดีกับที่เขาถูกเรียกตัวออกไป เขาจึงคิดว่าพอกลับมาแล้วค่อยเปิดเผยมัน]

[แต่ใครจะรู้ว่า...]

ลู่เจาเจาบ่นในใจ

ใครจะรู้ว่าเมื่อเขาได้ยินคนในค่ายทหารพูดถึงตระกูลสวี่และได้ยินว่าราชครูสวี่มีบุตรชายสามคนและบุตรสาวหนึ่งคน บุตรสาวคนเล็กสุดมีนามว่าแม่นางอวิ๋น นางถูกเลี้ยงมาอย่างดีจนโต จะเป็นจะตายอย่างไรนางอยากจะแต่งเข้าจวนจงหย่งโหวให้ได้

แม่นางอวิ๋นงั้นหรือ

แม่ทัพหรงเหมือนฟ้าผ่า

เขาควบม้านับพันลี้จนม้าตายไปสามตัวและขัดราชโองการลอบกลับไปยังเมืองหลวง

ในตอนที่สวี่ซื่อแต่งงาน เขาได้เป็นคนส่งตัวนางด้วยตัวเอง

สวี่ซื่อได้ยินเสียงในใจของลู่เจาเจาก็ชะงักไป

มือของนางที่ถือถ้วยชาเอาไว้อยู่เกือบจะตกลงบนพื้น

น้ำชากระเซ็นลงใส่ร่างของนางจนทำให้เสื้อผ้าของนางเปียก นางตกใจจนลุกพรวดขึ้น “แม่จะไปเปลี่ยนชุด” หัวใจของนางเต้นรัว

“ท่านแม่เป็นไปอะไร” คนเริ่มเรื่องถามขึ้นเสียงเบา

ลู่เยี่ยนซูนวดขมับของน้องสาว “ท่านแม่คิดอะไรในใจอยู่” เขารู้ว่าท่านแม่ไม่คิดจะแต่งงานอีกครั้ง

ลู่เจาเจาส่งเสียง อ้อ

นางสูดหายใจเข้าเล็กน้อย ใบหน้าเล็กๆ ของนางแดงก่ำ “พี่ใหญ่ ท้องของข้าเล็กแล้ว...”

“เอาน่องไก่อีกอันไหม” เด็กน้อยแขม่วพุง

ครั้งก่อนท้องของนางป่องจนปวดท้อง สวี่ซื่อจึงยิ่งเข้มงวดกับนางและไม่อนุญาตให้นางกินตอนกลางคืนมาก

ลู่เหยียนซูหนังตากระตุกอย่างแรง

“เจาเจา เจ้ายังเด็ก เจ้าจะต้องกินเนื้อและของที่ไม่ใช่ผักใน้อยลง... ครั้งก่อนเจ้ากินตอนกลางคืนไปมากจนปวดท้องจำได้หรือไม่” พี่ใหญ่สูดหายใจเข้าลึก เขาหยิกหน้าเล็กๆ ของนางและผ่อนลมหายใจออกมา

ท้องกลมๆ นั้นป่องออกมาทันที

ลู่เจาเจายื่นเอามือไพล่หลังทำหน้าน่าสงสาร

ในมือของนางกำไข่ไก่เอาไว้แน่น

นางเอามาจากเล้าไก่ในครัว