หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 342

มีแค่ฮูหยินเจียงยอมรับการทักทายด้วยสีหน้าเรียบเฉยสองประโยค

“ฮูหยินเจียง แต่ไหนแต่ไรลูกข้าว่าง่ายรู้ความ เป็นนังแพศยาในจวนยั่วยวนเขาถึงทำให้จิ่งไหวทำผิด ท่านวางใจได้ เขานั้นจริงใจต่ออวิ๋นเหมี่ยน” เผยซื่อไหนเลยจะรู้ ตระกูลเจียงเพราะจับลู่จิ่งไหวกับซูจื่อชิงทำผิดบนเตียง ในใจเก็บความโกรธอยู่

“จิ่งไหวบอกว่า พรุ่งนี้ประกาศผล เขาจะไปรับผิดที่ตระกูลเจียงด้วยตัวเอง”

“หวังว่าฮูหยินเจียงจะให้อภัย”

สีหน้าของฮูหยินเจียงย่ำแย่ ผู้ชายเลี้ยงนางต้นห้องเลี้ยงเมียน้อย ไม่พอจะทำให้แปลกใจ

แต่จับได้ว่าเป็นชู้กับแม่เล็กบนเตียง ร้อยปียากจะเจอ

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนร้องไห้อยู่ในบ้านจนตาบวมแล้ว

“จิ่งไหวเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์ เขายังหนุ่มอารมณ์แรง ไม่ระวังจึงติดกับดัก พี่เจียงรอจิ่งไหวได้จอหงวน จะไปยอมรับผิดถึงบ้านตระกูลเจียง” เผยซื่อเอ่ยถึงจอหงวน สีหน้าฮูหยินเจียงอ่อนลงเล็กน้อย

นางมองท่าทางหลงตัวเองนั้นของเผยซื่อ แอบขมวดคิ้ว

หยาบคายออกงานไม่ได้จริงๆ

หากไม่ใช่อวิ๋นเหมี่ยนให้ความสำคัญกับลู่จิ่งไหว นางไม่ยินดีร่วมทุกข์ร่วมสุขกับอนุนอกเรือน

ฮูหยินเจียงเสียใจภายหลังเล็กน้อย

หากรู้ว่าลู่เยี่ยนซูยังยืนขึ้นได้ นางก็ไม่ถอนหมั้นแล้ว!

แต่คิดดูแล้วลู่เยี่ยนซูไม่เคยอ่านหนังสือมาสิบปี หากลู่จิ่งไหวได้ที่หนึ่งสามสนามจริงๆ กลายเป็นอาจารย์รัชทายาทก็ไม่เสียเปรียบ

ตอนนี้นางหวังเพียงลู่จิ่งไหวจะเหยียบลู่เยี่ยนซูลงไปได้จริงๆ

มิเช่นนั้น ก็เป็นตะกร้าสานตักน้ำ คว้าน้ำเหลวแล้ว

“เอ๊ะ ทำไมรถม้าเข้าวังได้?” เผยซื่ออยู่หน้าประตูพระราชวังพักใหญ่แล้ว แต่จงหย่งโหวเป็นตำแหน่งเปล่า ไม่ได้มีอำนาจแท้จริง ทำได้แต่ต่อแถวอยู่หน้าประตู

รอฮูหยินตราตั้งเข้าพระราชวังก่อน

ฉินฮูหยินของผู้ช่วยเจ้ากรมพิธีการพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พวกเราทำได้แค่ใช้ขาเดิน แต่นางไม่ต้อง”

“ฮูหยินจงหย่งโหวไม่รู้ว่าใครนั่งในรถม้าหรือ?” ฉินฮูหยินได้รับพรจากเจาเจา ให้กำเนิดบุตรชายคนหนึ่ง ในใจขอบคุณต่อลู่เจาเจามาก

ตอนแรกเผยซื่อถูกเข้าใจผิดว่าเป็นอนุนอกเรือนที่ผู้ช่วยเจ้ากรมพิธีการเลี้ยงไว้ ถูกฉินซื่อจับชู้ทำร้ายครั้งหนึ่ง พอเห็นนางก็กลัว