หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 349

“เจาเจา เจ้าเก่งมาก ข้าสามารถจับกระบี่เจาหยางได้หรือไม่?” ลูาหยวนเซียวเอ่ยถามออกมา

ลู่จิ่งไหวตอนนี้เป็นทายาทสายตรงเพียงคนเดียวของจงหย่งโหว ที่สามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงในวังได้

สวี่ซื่อมีพระราชกฤษฎีกา

ส่วนลู่เยี่ยนซูลู่เจิ้งเย่ว์ลู่หยวนเซียว มาตอนนี้กลับเพียงแค่ชาวบ้านธรรมดาทั่วไป

พวกเขาอยู่ตรงประตูวัง ก็ได้ยินว่าน้องสาวสามารถชักกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ออกมาได้

“จับไม่ได้ เมื่อครู่นี้ใต้เท้าเจียงเกือบจะถูกแทงตายแล้ว” สวี่ซื่อเมื่อนึกถึงภาพฉากเมื่อครู่นี้ก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

“ไม่มีทางหรอก”

“หากว่ากล้าทำร้ายพี่ชายข้า ข้าจะโยนเจ้าลงหลุมโคลน!” น้ำเสียงของลู่เจาเจามาพร้อมกับการข่มขู่

ส่งกระบี่เจาหยางให้กับลู่หยวนเซียว

ลู่หยวนเซียวลองจับมันดู “หว๋า นี่เป็นกระบี่ศักดิ์สิทธิ์หรือ?”

“กระบี่เจาหยางที่ดุร้ายในตำนาน ดูเหมือนว่าจะเชื่อฟังอย่างมาก…” ลู่หยวนเซียวคิดถึงภาพที่มันดุร้ายไม่ออกเลยแม้แต่น้อย

สองตาของสวี่ซื่อมองไปยังท้องฟ้า ดูเชื่อฟังหรือ?

หรงเช่อยังถูกมันกระแทกจนลอยออกไป

อาจจะ มีเพียงแค่ในมือเจาเจา ที่ถูกเรียกได้ว่าเชื่อฟัง

ทุกคนกลับไปยังจวน ต่างก็รู้สึกเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ

หลังจากอาบน้ำจนสดชื่นแล้ว ก็ตรงเข้าพักผ่อน

สวี่ซื่อให้คนหยิบขวดยาออกจากคลังส่วนตัวส่งให้กับหรงเช่อ

เช้าวันถัดมา

“รีบเข้ารีบเข้า อันดับรายชื่อกำลังจะออกแล้ว”

“รีบเข้าไปหาตำแหน่งดีๆ”

สวี่ซื่อรีบกราบไหว้อยู่ต่อหน้าพระพุทธเจ้า “ขอพระพุทธเจ้าช่วยอวยพร อวยพรให้เยี่ยนซูที่พยายามอย่างหนักมาหลายปี มีรายชื่อติดอันดับ” สวี่ซื่อไม่กล้าคิดว่าจะติดอันดับแรก หวังเพียงแต่ว่าจะไม่เสียแรงลูกชายที่อดทนและคับข้องใจมานานหลายปี

“ฮูหยินอย่าเพิ่งร้อนรนไป พวกเราส่งคนไปรอตรงหน้าอันดับรายชื่อนานแล้ว หากว่าผลออกมา จะรีบรายงานข่าวดีมาทันที”

เติงจือเอ่ยโน้มน้าวออกมา