หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 364

“อ่อ ข้าแค่อยาก...”

“สาดอาจมใส่หน้าลู่จิ่งเหยา”

“สาดอาจมใส่หน้าลู่จิ่งเหยา? หมายความว่าอย่างไร?”

สวี่ซื่อเอ่ยถามอย่างข้องใจ

“หมายความตามที่พูดเจ้าค่ะ” ลู่เจาเจาตอบเสียงค่อย

สวี่ซื่อทำเสียงซี้ด คิ้วขมวดจนหน้าย่น

“เจ้า...สาดอาจมใส่หน้านางจริงหรือ?” สวี่ซื่อถามเสียงหลง นางเป็นกุลสตรีมาสามสิบกว่าปี ไม่เคยทำเรื่องหยาบกระด้างเช่นนี้มาก่อน

ลู่เจาเจาพยักหน้าน้อยๆ

“แพ้ก็ต้องยอมรับ นางเป็นคนเดิมพันกับข้าเอง”

ลู่เจาเจากดเสียงต่ำ แล้วทำท่าลึกลับอย่างที่สุด

“ท่านแม่ ข้าได้ยินข่าวใหญ่มา!”

“ลู่จิ่งไหวไม่ใช่ลูกแท้ๆของท่านพ่อ” นางกระซิบข้างหูสวี่ซื่อ คำพูดเช่นนี้ทำให้สวี่ซื่อชะงัก จนผ่านไปสักครู่ก็ยังไม่รู้สึกตัว

“เจ้าว่าอะไรนะ? ลู่จิ่งไหวไม่ใช่ลูกแท้ๆหรือ?” สวี่ซื่อลุกพรวด

ลู่เจาเจาพยักหน้าอย่างมั่นใจ

“อวี้ซูก็ได้ยินเจ้าค่ะ”

อวี้ซูรีบตอบรับ

“ฮูหยิน จริงแท้แน่นอนเจ้าค่ะ เผยซื่อน่าจะสะเทือนใจมาก จนเสียสติ ถึงกับพาชายชู้เข้าไปในจวนโหว”

“พอชายชู้ได้เข้าจวนโหว กลับไม่ยอมออกมา เกรงว่าต่อไปคงเกิดเรื่องขึ้นอีกเจ้าค่ะ...”

สวี่ซื่อสีหน้าเหม่อลอย ทำให้ลู่เจาเจากังวลเล็กน้อย ท่านแม่คงไม่คิดจะกลับจวนโหวหรอกนะ?

“ท่านแม่ คิดสิ่งใดอยู่เจ้าคะ?” ลู่เจาเจาถามเสียงเบา

“เสียใจ...” สวี่ซื่อตอบเอื่อยเฉื่อย

หัวใจลู่เจาเจากระตุกวาบ

“เสีย เสียใจอะไรเจ้าคะ?” เจ้าตัวเล็กน้ำเสียงสั่นเครือ จนเกือบร้องไห้

แม่ของนาง คงไม่คิดจะกลับไปกินของเก่าหรอกนะ?

นางเริ่มวางแผน หากให้หรงเช่อลอบสังหารจงหย่งโหว เขาจะทำหรือไม่?