หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 369

แม้เด็กๆจะถูกตัดอออกจากสาแหรก ซ้ำยังเขียนหนังสือตัดสัมพันธ์ แต่หากนายหญิงใหญ่ไม่ไหวจริงๆ พวกเด็กๆคงต้องกลับไป

ไม่อย่างนั้น จะเป็นที่ครหาได้

“ได้ยินว่าเชิญหมอหลวงแล้ว เผยซื่อบอกว่าหากคุณชายทั้งหลายไม่ทันกลับจวน ขอเชิญเจาเจากลับไปก่อน” เติงจื่อบอกอย่างละเอียด

สวี่ซื่อขมวดคิ้ว นางไม่อยากให้พวกลูกๆกลับไปที่จวนโหว

“เจาเจาหรือ? ไม่ได้!” สวี่ซื่อปฏิเสธทันที

แต่หากนายหญิงใหญ่จากไปทั้งอย่างนี้จริง ในฐานะคนรุ่นหลาน ไม่ยอมไปพบหน้าเป็นครั้งสุดท้าย เกรงว่าคงถูกติฉินนินทา

โลกก็ไม่ยุติธรรมเช่นนี้แล

อาศัยอยู่ในจวนโหว แม้จะตัดขาดกัน แต่ก่อนตาย อย่างไรก็หนีไม่พ้น

“แม้แต่จะตายก็ไม่ปล่อยให้สงบ” สวี่ซื่อก่นด่า

ลู่เจาเจาคลับคล้ายคลับคลาได้ยินว่าท่านย่าไม่ไหวแล้ว

จึงยื่นปิ่นปักผมให้อวี้ฉิน

ส่วนนางพาอวี้ซูแอบออกไปข้างนอก

“ท่านแม่ยุ่งเกินไป เจาเจาจะช่วยท่านแม่จัดการธุระ”

ลู่เจาเจานำเงินออกมาอย่างระมัดระวัง แล้วไปที่ร้านขายโลงศพ

“ท่านอา ข้าจะซื้อโลงศพ ท่านย่าของข้าตายแล้ว...”

“เอาที่ใหญ่และดีที่สุดเลยนะ...” นางยื่นเงินไปให้

ปากอวี้ซูขยับ ในขณะที่นางลังเลเพียงครู่เดียว เถ้าแก่ได้เก็บเงินไปแล้ว

“โลงศพที่แพงที่สุดราคาสามร้อยหกสิบตำลึง ให้ไปส่งที่ใดหรือ?”

“จวนจงหย่งโหว” ลู่เจาเจาเอ่ยพร้อมขอบตาแดงก่ำ

“ท่านย่าด่วนจากไป ทางจวนจึงไม่ได้เตรียมโลงศพเอาไว้” เจ้าตัวเล็กเอ่ยจริงจัง

เถ้าแก่สั่งให้คนงานสี่คนแบกโลงศพเดินตามหลังลู่เจาเจา

ลู่เจาเจาเดินนำทางอยู่ข้างหน้า

“แม่หนู เจ้าจะไปที่ใดหรือ?” ระหว่างทางมีคนเอ่ยถาม

“ท่านย่าข้าตายแล้ว” เจ้าตัวเล็กตอบพวกเขา

“องค์หญิงเจาหยาง ท่านจะไปที่ใดหรือ?” มีขุนนางผ่านทางพอดี จึงทำความเคารพแล้วสอบถาม