หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 372

ฮูหยินใหญ่ถลึงตาใส่เขา

แววตาลู่หย่วนเจ๋อเหี้ยมเกรียม ลู่เจาเจาถูกขับออกจากจวนนานแล้ว ไม่ใช่คนตระกูลลู่

เรื่องทุกอย่างสมควรแล้ว

“ท่าน ไม่มีอะไรจะพูดหรือ?” ลู่เจาเจาหันไปถามจงหย่งโหว

บิดาทางกายภาพ

หากเขาขัดขวางสักคำ ลู่เจาเจาจะให้โอกาสจวนโหวอีกครั้ง

“แม้แต่ท่านพ่อก็ไม่เรียกหรือนังเด็กสารเลว ข้าจะว่าอะไรได้” ลู่หย่วนเจ๋อแค่นหัวเราะ

ลู่เจาเจาหัวเราะ แล้วมอบผ้าเช็ดหน้าให้ฮูหยินใหญ่

“นี่เป็นสิ่งที่ข้าใช้มาตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้ มีกลิ่นของข้า!”

ฮูหยินใหญ่เอามาดม มีกลิ่นนมเล็กน้อย จึงรีบเก็บไว้อย่างพอใจ

รอจนลู่เจาเจาออกจากจวน สีหน้าของฮูหยินใหญ่จึงสลด

“ข้าขายชะตาวันเกิดของนางไปห้าหมื่นตำลึง! เจ้าไม่ต้องยุ่ง ถือว่าไม่รู้เรื่องนี้!”

“ชีวิตชั้นต่ำของนาง สามารถขายเพื่อต่อชีวิตให้คนสูงศักดิ์ ถือเป็นบุญของนาง” ฮูหยินใหญ่สีหน้าร้ายกาจ

ลู่หย่วนเจ๋อไม่พูดสักคำ จากไปอย่างเงียบเชียบ

กระนั้นพอลู่เจาเจาเพิ่งเดินออกไป อวี้ซูก็นึกเสียใจทันที “

บ่าวได้ยินมาว่า มีอาจารย์ใช้ชะตาวันเกิดกับสิ่งของทำเรื่องชั่ว จวนโหวคงไม่คิดจะทำร้ายคุณหนูหรอกนะ?”

เมื่อครู่อวี้ซูนึกไม่ถึง แต่ตอนนี้ยิ่งคิดก็ยิ่งกังวล

ลู่เจาเจาหัวเราะ

“อยากจะให้เอาไปทำชั่วเหลือเกิน”

“ห้ามบอกท่านแม่”

ลู่เจาเจากลับบ้านอย่างสง่าผ่าเผย หากองค์รัชทายาทอยู่ด้วยคงจะรู้ดี เพราะนี่คือท่าทางที่นางเล่นงานคนอื่น

เมื่อนางกลับไปที่จวน สวี่ซื่อนั่งอยู่ในห้องรับแขกนานแล้ว

“นางโกหก นางไม่ได้ป่วย นางโกหกพวกเรา” เจ้าตัวเล็กรีบฟ้อง

“เจ้าเนี่ยนะ ถึงกับซื้อโลงศพให้ฮูหยินใหญ่ จะทำให้นางจุกอกตายได้”

“นางไม่ได้รังแกเจ้าใช่หรือไม่?” สวี่ซื่อตรวจสอบอย่างละเอียด เมื่อไม่เห็นความผิดปกติจึงปล่อยไป

“เปล่าเจ้าค่ะท่านแม่...” ลู่เจาเจาป้องปากแอบหัวเราะ

(เหอะเหอะ เรื่องสนุกกำลังจะเริ่มแล้ว...)