หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 377

เหล่าขุนนางอาวุโสตัวสั่นเทา ตระกูลเซวียนจบสิ้นแล้ว จึงหันหลังกลับบ้านอย่างซื่อสัตย์ กลับไปสวามิภักดิ์ต่อฮ่องเต้

ตระกูลเซวียไม่รู้ว่าทำอะไรผิด

“ก่อนที่ยอดฝีมือจะตาย เขาบอกว่ายืมไม่ได้ หรือว่าจะคำนวณวันเกิดผิดไปหรือ?” ฮูหยินกัดฟันสีหน้าเคียดแค้นชิงชังดูดุร้าย

“ไม่ได้การแล้ว ต้องกลับไปหาจวนจงหย่งโหว!!”

สีหน้าของตระกูลเซวียทุกคนเหมือนกำลังไว้ทุกข์

ฮ่องเต้เซวียนผิงยกไม้ยกมือ ราชวงศ์ก่อนทำเรื่องชั่วช้าอย่างถึงที่สุด สุสานของจักรพรรดิถูกสายฟ้าฟาด เรื่องนี้ถูกลือไปทั่วตั้งนานแล้ว

ฮ่องเต้เซวียนผิงรู้สึกตื่นเต้นและยินดีเป็นอย่างยิ่ง

ปมในใจของเขาหายไปแล้ว เศษซากของราชวงศ์ก่อนหน้านี้ที่ทำให้เขานอนไม่หลับ

ฮ่าๆๆๆ พวกขุนนางที่เอาแต่นึกถึงราชวงศ์ก่อน คงตกใจจนโง่เขลาไปแล้วกระมัง?

ตอนนี้คงไม่กล้าคิดถึงอีกแล้วกระมัง?

สุสานบรรพบุรุษถูกระเบิดเป็นจุณ ฮ่องเต้เซวียนผิงหัวเราะจนเกือบจะขาดใจแล้ว

ฮ่องเต้หัวเราะเสียงดังกังวล เขารู้ว่าเจาเจามีภูมิหลังที่ดี แต่เขาไม่เคยคิดเลย...

สุสานจักรพรรดิตระกูลซื่อระเบิดแล้ว

สุสานจักรพรรดิระเบิดเป็นจุณ ราชวงศ์ก่อนหน้ามีสายเลือดสืบทอดเพียงหนึ่งเดียว อยู่ก็เหมือนตาย

“เจาเจา เจ้าช่างสมกับเป็นลูกของข้าจริงๆ”

“ระเบิดสุสานจักรพรรดิตระกูลเซวีย แต่เจ้าห้ามระเบิดข้านะ” ฮ่องเต้จูบใบหน้าเล็กๆ ของนาง

จวนจงหย่งโหวเองก็ต้องทนรับกับความโกรธของตระกูลเซวียเช่นกัน

สุสานบรรพบุรุษของตระกูลเซวียระเบิดแล้ว

หลังจากเหตุระเบิด ก็กลับเมืองหลวงด้วยความโกรธและกระแทกประตูจวนจงหย่งโหว

ผู้คนที่เฝ้าดูอยู่ต่างก็พากันชี้ไม่หยุด “สุสานจักรพรรดิก่อนระเบิดแล้วงั้นหรือ?”

“ระเบิด ระเบิด! ถูกฟ้าผ่า! คงจะไปทำเรื่องชั่วร้ายมา”

“ฝ่าบาทองค์ปัจจุบันยังดีกว่า พระองค์ทรงสร้างประโยชน์ให้กับราษฎรอย่างพวกเรา”