หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 376

“พวกเจ้าไปยืมอายุขัยของผู้ใดมากันแน่? นี่...นี่คือคนที่สวรรค์ให้การคุ้มครอง” ไม่สิ ไม่เพียงเท่านั้น

มันมากกว่าสวรรค์ให้การคุ้มครอง มากกว่าสวรรค์ให้ความโปรดปราน

“เจอปัญหาแล้วล่ะ! เจอปัญหาแล้ว!” ยอดฝีมือมองไปที่ท้องฟ้าอันมืดมิด และเสียงฟ้าร้องที่ดังกระหึ่มลงมา ก็กลืนน้ำลายไม่หยุด

เขาเหมือนจะสัมผัสได้ถึงอันตราย

หันหลังกลับแล้วเผ่นแน่บ

ลมพายุพัดมาอย่างบ้าคลั่ง เขาวิ่งต้านลมที่พัดทราบเข้ามา แต่วิ่งไปยังไม่ถึงสิบเมตร...

รู้สึกได้ถึงพลังกดดันที่น่าหวาดกลัว

สายฟ้าร้องคำรามอยู่เหนือศีรษะ

สายฟ้าที่ยาวเหยียดกำลังลากยาวไล่ตามเขามาจริงๆ

“อ๊ะ!!” ขณะที่เสียงร้องอันน่าเวทนาของยอดฝีมือดังขึ้น เสียงฟ้าคำรามก็ม้วนเข้ามาปกคลุมเขา

ยอดฝีมือจมอยู่ในกองเลือด ทำไม? ทำไม? พวกเราแค่ยืมอายุขัยเท่านั้น

เพียงยืมอายุขัยของเด็กคนหนึ่งเท่านั้น

เหตุใดถึงกลับกลายเป็นการทำให้สวรรค์พิโรธเช่นนี้?

ยอดฝีมือกระอักเลือดออกมา แล้วชี้ไปที่เซวียหวง ยืม ยืมไม่ได้

“ยืม ยืมไม่ได้...” จากนั้นก็สิ้นใจตายคาที่

คนตระกูลเซวียตะลึงงันกับที่แล้ว

บรรดาขุนนางก็ยิ่งขนลุก

“ทำไม...ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ไปได้??” เซวียหวงรู้สึกชาไปทั่วหนังศีรษะ ในขณะนี้ เขาดูเหมือนจะรู้สึกอะไรบางอย่าง แล้วเงยหน้าขึ้นมาอย่างกะทันหัน

ฟ้าแลบตัดขอบฟ้าและเสียงคำรามกำลังจะมาถึง

“ไม่ ไม่ อย่า!”

เขากรีดร้องออกมาอย่างรุนแรง

ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ มีเสียงฟ้าร้องดังกระหึ่มอยู่หลายสาย มุ่งตรงสู่...

สุสานจักรพรรดิตระกูลเซวีย

เย็นชาและไร้ความปรานี ราวกับต้องการทำลายทุกอย่าง