หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 390

นางก้มลงไปกระซิบข้างหูของเด็กจัดยา และมันก็เกือบทำให้เด็กจัดยาตกใจจนกระโดดขึ้นมาแล้ว

เด็กจัดยามองนางด้วยความตกใจและตื่นตระหนก

เผยซื่อไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา

“ต้องเอายาดีๆ มาให้ได้ ราคาไม่เกี่ยง” จิ่งไหวกำลังจะแต่งงานพรุ่งนี้ ห้ามมีอะไรผิดพลาดเด็ดขาด! เผยซื่อคิดเรื่องนี้ก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

เด็กจัดยาเหลือบมองเผยซื่อและลู่จิ่งไหวด้วยความรังเกียจ จากนั้นก็กลับไปที่โต๊ะคิดเงินแล้วกระซิบพึมพำที่ข้างหูของหมอ

หมอที่มีความรู้มากมายก็หยิบยาดีๆ ขึ้นมาอย่างช้าๆ

หลังจากจ่ายยาแล้ว เผยซื่อก็คว้าเงินจำนวนหนึ่งมอบให้อีกฝ่ายโดยไม่มอง หยิบยาแล้วจากไป

“รบกวนฮูหยินบอกคุณชายด้วย บางเรื่องก็ต้องมีขอบเขตบ้าง” เด็กจัดยาเหมือนจะหมายถึงบางอย่าง

เผยซื่อไม่มีเวลาตอบก่อนจะรีบขึ้นไปรถม้าแล้วจากไป

เด็กจัดยาเม้มปากแล้วพูดว่า “ผู้ชายสมัยนี้ช่างเล่นอะไรพิเรนจริงๆ...” เขาหดคอกลับเข้าไปด้วยความกลัว

สวี่ซื่อดูพอใจกับแตงลูกใหญ่วันนี้มาก

หรงเช่อมีท่าทีระมัดระวังตัว “ข้าไม่เล่นอะไรพิเรนเลยนะ ไม่เคยเลยแม้แต่น้อย”

สวี่ซื่อก็หัวเราะออกมาดังๆ เมื่อเห็นท่าทางที่ไร้เดียงสาของเขา

“ท่านแม่ ให้ข้าดูด้วยสิ…” ลู่เจาเจามองไปที่สวี่ซื่อ

สวี่ซื่อเหลือบมองนาง “เป็นเด็กเป็นเล็กหัดสอดรู้สอดเห็นแล้วหรือ? มันจำทำให้ตาเจ้าเสียเปล่าๆ”

“แล้วทำไมท่านถึงมองได้เล่า?” ลู่เจาเจาไม่ยอม

สวี่ซื่อเทพเจ้าผู้อาวุโสก็อธิบายเหตุผลไปว่า “ข้าแก่แล้ว และข้าเองก็ไม่กลัวที่จะตาบอดด้วย”

ลู่เจาเจายิ้มด้วยความโกรธ ยกมือขึ้นตบตัวเองแรงๆ

สวี่ซื่อตกใจมาก

“นี่เจ้าทำอะไร” สวี่ซื่อคิดว่านางโกรธจนโง่แล้ว

ลู่เจาเจาตบตัวเองอีกครั้ง

“ข้า ข้าจะตบคนที่ท่านรักที่สุดให้ตายไปเลยไงล่ะ ให้ท่าปวดใจไปเลย!” ลู่เจาเจาทำหน้ารูปไข่ของนางให้แก้มป่อง อดทนต่อความเจ็บปวดแล้วพูดขึ้นมา

สวี่ซื่อ?!!