หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 392

“ตรวจ...ตรวจร่างกายหรือ?” หรือตรวจร่างกาย!!

นายหญิงใหญ่เคยเห็นอะไรมามากมาย แต่ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้...

“กระทั่งมีการลงนามของหมอหลวงด้วยสามคน” ป้าสะใภ้สามเฉินซื่อโผล่หน้าเข้ามาดู เหลือบมองครู่หนึ่งแล้วก็มีรอยยิ้มอยู่บนแววตา

“ช่างจริงใจจริงๆ น้องสาว คนผู้นี้ดีกว่าลู่หย่วนเจ๋ออีก! แถมเขายังจะแต่งเข้าบ้านเจ้าด้วย…”

สวี่ซื่อมีสีหน้าตกใจ “กระทั่งให้ใบตรวจร่างกายกับเจ้าด้วย?”

ลู่เจาเจาหางพร้อมพยักหน้า

นายหญิงใหญ่ยิ้มกว้างจนถึงหู ใบหน้าของสวี่ซื่อก็แดงเรื่อ

“อย่ารีบร้อน ดูกันไปก่อนก็ได้” นายหญิงใหญ่พูดด้วยรอยยิ้ม นางพอใจกับจวนเจิ้งกั๋วกงมาก

ทุกคนต่างพากันพูดแซวด้วยรอยยิ้ม แต่เมื่อเห็นสวี่ซื่อหน้าแดง ถึงได้หยุดพูด

นายหญิงใหญ่รู้สึกวางใจสวี่ซื่อมากขึ้น

นายหญิงใหญ่เหลือบมองเฉินซื่อ ให้ลู่เจาเจาไปอยู่ข้างๆ เฉินซื่อ

“ครอบครัวของเจ้าสาม เจ้ามาอุ้มเจาเจาดูสิ ปีนั้น ตอนที่เจาเจาเกิด ได้ยินว่าองค์หญิงใหญ่และฮูหยินฉิน”

นายหญิงใหญ่รู้สึกปวดหัวกับคู่สามีภรรยาของเจ้าสามมาก

ปีนั้นคุณหนูเฉินเจอเจ้าสาม ก็ตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น ทั้งสองเป็นปฏิปักษ์รักอลวน วุ่นวายกันมาหลายสิบปี เจ้าสามก็เย็นชากับเฉินซื่อ

จนกระทั่งเมื่อสองปีที่ผ่านมา เจ้าสามก็เหมือนจะรู้แจ้ง อยู่ๆ ก็อ่อนโยนต่อเฉินซื่อ

กระทั่งเหนียวแน่นจนยากจะแยกจากกัน

[ท่านป้าสะใภ้สามในชาติที่แล้วกอดท่านลุงสามฆ่าตัวตายเพื่อบูชารัก ท่านลุงสามไม่สามารถทำผิดต่อท่านป้าสะใภ้สามได้]

สวี่ซื่อยิ้ม คิดถึงการเปลี่ยนแปลงของพี่สามในช่วงสองปีที่ผ่านมา พี่สามจะต้องได้ยินเสียงในใจของเจาเจาแน่ ถึงได้ซาบซึ้งเช่นนี้

“อุ้มไม่ได้ อุ้มไม่ได้” ลู่เจาเจาโบกมือ

“หญิงมีครรภ์อุ้มเจาเจาไม่ได้...” เจาเจาปฏิเสธอย่างจริงจัง