หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 397

ตำแหน่งของจวนจงหย่งโหวหายไปแล้ว

ตำแหน่งของลู่จิ่งไหวในฐานะผู้สืบทอดก็หายไปด้วย

“ฝ่าบาท ฝ่าบาท ได้โปรดท่านเมตตาด้วย ฝ่าพระบาท ตระกูลเดิมล่วงเกินองค์หญิงเจาเหยา กระหม่อมสามารถพานางไปยอมรับผิดกับองค์หญิงเจาหยางได้ ได้โปรดฮ่องเต้ทรงเมตตาด้วย...” หากจวนโหวไม่มีตำแหน่งสืบทอด จะทำอย่างไรดี?

เขาเป็นคนบาปของจวนท่าน บรรดาศักดิ์ที่นายท่านผู้เฒ่าพยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้รับมาตอนนี้ได้หายไปแล้ว!

“ใต้เท้าลู่โปรดกลับไปเถอะ ฝ่าบาทควรต้องพักผ่อนแล้ว” หวังกังกงก็พูดด้วยสีหน้าเย็นชา สายตาดูแคลนยิ่งนัก

มีโอกาสมากมายที่เจ้าจะได้เสียใจ

การล่มสลายของจวนโหวและการเพิ่มขึ้นของตระกูลสวี่แทบจะแทงเข้าที่หัวใจของเขา

ลู่หย่วนเจ๋อหมุดแรง เหมือนกับหมาตายที่ถูกคนลากออกไปจากวัง

“ฝ่าบาท กระหม่อมผิดไปแล้ว ฝ่าบาท ได้โปรดยกโทษให้กระหม่อมด้วย”

เมื่อลู่หย่วนเจ๋อจากไป คิ้วของฮ่องเต้ก็เต็มไปด้วยความยินดี “ยิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัวถึอว่าได้กำไร”

“ให้คนไปแจ้งข่าวนี้กับองค์หญิงเจาหยาง และอย่าลืมพูดสิ่งดีๆ เกี่ยวกับข้าด้วย” ฮ่องเต้เตือนหวังกงกง

แก้ไขปัญหาร้ายแรงของตระกูลเซวียได้

ตัดตำแหน่งบรรดาศักดิ์ของจวนโหวไปได้อีก

และยังได้ประจบเขาเจา เรานี่ช่างเป็นผู้ชนะจริงๆ!

ตกเย็น

“ฝ่าบาท ได้เวลาไปที่เจดีย์เก้าชั้นแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีผู้ใหญ่ก็เอ่ยเสียงต่ำ

ฮ่องเต้ส่งเสียงอือ

นางกำนัลก้าวเข้าไปสวมเสื้อคลุมสีดำให้ฮ่องเต้

ทุกๆ ปีในวันที่สิบของเดือนสิบสอง ฮ่องเต้ทุกราชวงศ์จะต้องเสด็จขึ้นไปยังเจดีย์เก้าชั้นเพื่อถวายเครื่องบูชา

เจดีย์เก้าชั้นได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา สาวใช้และรัชทายาทก็หยุดอยู่ในระยะหลายสิบเมตร

หวังหงหงถือกล่องอาหารและกระดาษสีเหลืองนำไปส่งให้ฝ่าบาทที่ด้านล่างเจดีย์